Απόψεις...

«Στην Ελλάδα, τη δεκαετία του 2020 μπορούμε να βρούμε την πληροφορική εποχή παντού πλην της τσέπης μας, και η πιο μεγάλη απόδειξη είναι οι χρεώσεις των τραπεζών για τις ηλεκτρονικές συναλλαγές που κάνουμε μόνοι μας. Υπάρχουν και χειρότερα, όπως η η Κοινή Υπουργική Απόφαση των υπουργών Δικαιοσύνης Κ.Τσιάρα και Ψηφιακής Δ/σης Κ.Πιερρακάκη «για την επίδοση εγγράφων από τους δικαστικούς επιμελητές με ηλεκτρονικά μέσα, σε εφαρμογή σχετικής διάταξης του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας». 

Ολα καλά κι όλα ωραία, αλλά το βασικό κόστος των 35 ευρώ που βαρύνει κάθε πολίτη για κάθε επίδοση εγγράφου ήταν αναγκαίο μόνο την αναλογική εποχή, τότε που ο δικαστικός επιμελητής πήγαινε με τα πόδια ή το αυτοκίνητό του για να θυροκολλήσει (εν ανάγκη) κάποιο έγγραφο. Η ψηφιακή παράδοση ενός εγγράφου είναι δύο-τρία κλικ, και μάλιστα με εργαλεία που όλοι έχουμε στον υπολογιστή μας. 

Είναι εύκολη η αυθεντικοποίηση χρηστών, μπαίνουν χωρίς κόστος οι χρονοσημάνσεις κ.λπ., υπάρχουν και οι ψηφιακές υπογραφές που γίνονται δεκτές από τα δικαστήρια. Ετσι και η κυβέρνηση «φτυαρίζει» την παλιά αναλογική εποχή –συν τα κόστη της– σε ψηφιακές πλατφόρμες, διαιωνίζοντας το «ελληνικό παράδοξο της παραγωγικότητα».

                                                           (Π. Μανδραβέλης- ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)  

 

Eίναι συγκλονιστικό να βλέπει κανείς το Κολέγιο Αθηνών, το σχολείο της ελληνικής ελίτ, να εγκαλείται από τον Συνήγορο του Πολίτη, επειδή με τον νέο του κανονισμό δυσκολεύει επί της ουσίας τα θύματα σεξουαλικών παρενοχλήσεων να φτάσουν στο σημείο της καταγγελίας. Όταν το Κολέγιο Αθηνών που πέραν των παιδιών των εύπορων οικογενειών έχει σπουδάσει με υποτροφίες παιδιά που αποδείχτηκαν στη συνέχεια πρωτοπόροι στην κοινωνία μας, φτάνει σε ένα τέτοιο σημείο, έχουμε λόγους να ανησυχούμε».

                                                                            (Θ.Μαυρίδης-liberal.gr)

 «Το Ντονμπάς φλέγεται και μετατρέπεται σε Κρανίου Τόπο, την ίδια στιγμή που η Δύση μετράει τα λεφτά για το πετρέλαιο της χρονιάς. Όταν θα φύγουν οι Ρώσοι και από το Ντονμπάς και από όλη την Ανατολική και Νότια Ουκρανία, αποσυρόμενοι πίσω στη δυστυχή, τριτοκοσμική χώρα τους, αυτό το αχανές λασπωμένο πράγμα όπου φυτοζωούν κακόμοιροι ανθρωπάκηδες σε γκρίζες πόλεις χωρίς προοπτική και μέλλον, χωρίς σχολεία, βιβλία ή και λεκάνες τουαλέτας, χωρίς την παραμικρή ποτέ δυνατότητα να αποφύγουν τον πρωτογονισμό και τη σκληρότητα της μικρής και άδικης ζωής τους, βουτηγμένοι στη φτώχεια, το σπιτικό αλκοόλ, τον χουλιγκανισμό, τη βάρβαρη πατριαρχία και την ξετσίπωτη αμορφωσιά— όταν λοιπόν φύγουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, τι θα φανεί και τι θα έχει μείνει».

                                                                         (Κ.Αθανασιάδης- liberal.gr)