Απόψεις...

  

«Οι σειρήνες ουρλιάζουν. Ανθρωποι τρέχουν αλαφιασμένοι στους δρόμους. Στην τηλεόραση ακούς ότι οι δυνάμεις των άλλων πλησιάζουν, είναι έξω από την πόλη σου. Εχεις ελάχιστο χρόνο. Κατεβάζεις τη βαλίτσα από το πατάρι. Τι θα πάρεις μαζί σου; Μια-δυο αλλαξιές ρούχα, εσώρουχα και κάλτσες. Ενα ζευγάρι αθλητικά παπούτσια. Φορτιστή για το κινητό, φακό κι ένα ραδιοφωνάκι με μπαταρίες. Φάρμακα. Προσωπικά έγγραφα. Μια κουβέρτα. Μπάρες δημητριακών κι ένα κουτί μπισκότα. Αρκούν μέχρι να ηρεμήσουν τα πράγματα και να επιστρέψεις.

Και αν αυτό δεν συνέβαινε; Αν δεν περνούσες ποτέ ξανά το κατώφλι του σπιτιού σου; Αν το ισοπέδωναν οι βόμβες, αν το κατάπιναν οι φλόγες των εχθρικών πυρών; Αν επιστρέφοντας αντίκριζες μόνο ερείπια να αχνίζουν εκεί όπου κάποτε έστεκε το «κάστρο» σου; Τι θα έβαζες στη βαλίτσα από όλα σου τα πολύτιμα; Κι αν δεν ήσουν μόνη/ος; Αν είχες σύντροφο, παιδιά ή ηλικιωμένους γονείς κι έπρεπε μαζί να βρείτε ασφαλές καταφύγιο; Αν είχες σκύλο ή γάτα; Δεν θα έκλεινες την πόρτα πίσω σου αφήνοντας τα ζωάκια σου μόνα, θα σε ακολουθούσαν, οικογένειά σου είναι κι αυτά.Τι θα χωρούσε τότε σε μια βαλίτσα;

Οι άνθρωποι στην Ουκρανία δεν φαντάζονταν ότι θα βρίσκονταν κυνηγημένοι, με όλη τους τη ζωή στριμωγμένη σε μια-δυο αποσκευές. Πριν από λίγες ημέρες ζούσαν την «αγία» καθημερινότητά τους, έκαναν σχέδια για το μέλλον, ήταν σαν εμάς – μέχρι που οι ερπύστριες των ρωσικών τανκς πάτησαν τη γη της χώρας τους.

«Το μόνο πράγμα που μας διδάσκει η Ιστορία είναι ότι τίποτε δεν μας διδάσκει η Ιστορία», έγραψε ο Χέγκελ. Aυτός ο πόλεμος μας φέρνει όλους αντιμέτωπους με τα λάθη μας: χώρες και κυβερνήσεις, πολιτικούς και πολίτες. Και μας υπενθυμίζει πόσο εύκολο είναι να βρεθούμε με μια άδεια βαλίτσα ανοιγμένη μπροστά μας…»

                                                                 (Τ. Επτακοίλη-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

«Οπως έγραψε ο Μαζάουερ, η Ελληνική Επανάσταση άλλαξε την Ευρώπη. Μια αντίστοιχη αλλαγή διαφαίνεται σήμερα μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Ο μεγάλος πολιτισμός αφυπνίζεται από τη νάρκωση που του είχε επιβάλει ο μερκελισμός. Τροχοπέδη η ενεργειακή εξάρτηση; Καμία αμφιβολία. Ομως για πρώτη φορά, ύστερα από δεκαετίες αδράνειας, ενεργοποιεί τις αμυντικές της δυνάμεις. Μπορεί στο μέλλον να ευγνωμονούμε τον τσάρο γι’ αυτό. 

Εμείς οι Ελληνες πρέπει να τον ευγνωμονούμε επειδή, αντί να τυπώσει δραχμές όπως του είχε ζητήσει η κυβέρνηση Συριζανέλ το 2015, κέρασε ένα τσάι τον Λαφαζάνη και του έδειξε τον δρόμο για το σπίτι του. Πριν πέσετε για ύπνο, φαντασθείτε αν σήμερα η Ελλάδα είχε δραχμή που εξαρτιόταν απ’ το ρούβλι. Η αϋπνία είναι χρήσιμη, αρκεί να έχεις τα νεύρα για να την αξιοποιήσεις δημιουργικά. 

Ο Σελίν έλεγε ότι αν δεν έπασχε από αϋπνίες δεν θα είχε γράψει ποτέ τα αριστουργήματά του. Η εισβολή ενεργοποιεί το πολιτισμικό ρήγμα που χρειαζόταν η Ευρώπη. Από τη μία οι Γερμανοί Πράσινοι, που υπερασπίζονται την πολεμική βοήθεια στην Ουκρανία, και ας έχουν ως πάγιο αίτημα τους αφοπλισμούς. Από την άλλη, οι παρ’ ημίν αριστεροί, που παλεύουν να σωθούν απ’ τον πνιγμό με το οξυγόνο της ουδετερότητας. 

«Ανθρωπιστική βοήθεια ναι. Οχι όμως και στρατιωτική», δήλωσε ο κ. Ηλιόπουλος. Η διχοτομία δεν είναι πλέον ανάμεσα στη Δεξιά και στην Αριστερά. Είναι ανάμεσα στις κοινοβουλευτικές δημοκρατίες της Δυτικής Ευρώπης και στον ανατολικό ολοκληρωτισμό της Ρωσίας. Δεν υπάρχει ουδετερότητα».

                                                         (Τ.Θεοδωρόπουλος- ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)