Ισαποστάκηδες...

 

«Είναι φανερό ότι η μνήμη στη χώρα μας είναι πολύ πιο κοντή απ’ ότι σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Πόσοι θυμούνται άραγε εκείνους που έσπευσαν, με το ξέσπασμα του Β’ παγκοσμίου πολέμου, να δείξουν κατανόηση στον παραλογισμό του Χίτλερ με το πρόσχημα ότι η Γερμανία υπέφερε πολύ από τις συνέπειες του προηγούμενου παγκοσμίου πολέμου και ότι ο Χίτλερ δεν είχε άλλο δρόμο για να αντιδράσει; 

Οι απόψεις που επικροτούν ή κατανοούν την παράνομη επίθεση στην Ουκρανία είναι βούτυρο στο ψωμί των ακροδεξιών που βρίσκουν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να εκδηλώσουν τις αντιευρωπαϊκές και ρατσιστικές τους πεποιθήσεις καθώς και το μίσος τους προς τη φιλελεύθερη δημοκρατία. 

Την ίδια στιγμή, ηγετικά στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης καταφεύγουν στο «διπλωματικό» πρόσχημα των ίσων αποστάσεων και καταγγέλουν την «μονόπλευρη ενίσχυση του αμυνόμενου» προτείνοντας στην ουσία και την ενίσχυση των εγκληματικών σχεδίων του Πούτιν. 

Σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί και ο υφέρπων σταλινισμός που καλλιεργήθηκε επί χρόνια από την εγχώρια κομμουνιστική ορθοδοξία. Έχουμε έτσι το παράδοξο φαινόμενο, πολιτικές δυνάμεις που καταγγέλουν την τουρκική εισβολή στην Κύπρο να «κατανοούν» την εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία, «πατριωτικές» δυνάμεις που εξοργίζονται με την απαίτηση του Ερντογάν για αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Αιγαίου να «κατανοούν» την απαίτηση του Πούτιν για αποστρατιωτικοποίηση της Ουκρανίας, της Βουλγαρίας, της Ρουμανίας κλπ και σωματεία ομογενών που θρηνούν γενοκτονίες να σιωπούν μπροστά στη σφαγή αμάχων Ουκρανών πολιτών και Ελλήνων ομογενών. 

Η ηρωική στάση Ρώσων καλλιτεχνών, δημοσιογράφων, αθλητών και χιλιάδων πολιτών που αντιστέκονται στον Πούτιν διακινδυνεύοντας ακόμα και τη ζωή τους, δεν φαίνεται να συγκινούν τους Έλληνες Πουτινιστές. Ευτυχώς, η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών της χώρας κάθε άλλο παρά αδιαφορεί για το έγκλημα που συντελείται στην Ουκρανία».

                   (Απόσπασμα άρθρου του Γ. Μεϊμάρογλου από το liberal.gr)