Απόψεις...

  

«Εν ονόματι της ιδέας της ελευθερίας ξέσπασαν όλες οι μεγάλες επαναστάσεις, η Αμερικανική Επανάσταση του 1776 (Πόλεμος της Ανεξαρτησίας των ΗΠΑ), η Γαλλική Επανάσταση του 1789, η Επανάσταση των Καρμπονάρων του 1820, η Ελληνική Επανάσταση του 1821, οι Επαναστάσεις του 1848 (Ανοιξη των Εθνών)… 

Εν ονόματι της ιδέας της ελευθερίας πολεμούν οι άμαθοι στα όπλα Ουκρανοί, δοκιμάζοντας και την όψι και την κόψι της και αποδεσμεύοντας μεγατόνους αποφασιστικότητας και πατριωτισμού. Κοινότοπο, αλλά μεγαλειώδες. Είναι μια σύγκρουση μεταξύ δημοκρατίας και απολυταρχίας, αναθεωρητικών επεκτατικών βλέψεων. Ενας αγώνας για τη διάρκεια της δυτικής ενότητας. Μια μάχη για τη στεγάνωση των κυρώσεων κατά της Ρωσίας – 1,1 δισ. δολάρια εισπράττει ακόμη καθημερινά η Ρωσία από την Ε.Ε. για τη διάθεση πετρελαίου και φυσικού αερίου, σύμφωνα με το Ινστιτούτο Bruegel. Ενας πόλεμος καταστροφικός για τις ουκρανικές πόλεις, όπως ήταν παλιότερα για το Γκρόζνι και το Χαλέπι. 

Οι Ουκρανοί είναι αποφασισμένοι να αμυνθούν. Ο Πούτιν είναι αποφασισμένος να νικήσει.Κατά τον ειδήμονα επί των ρωσικών θεμάτων, ιστορικό του Πρίνστον, Στίβεν Κότκιν, η Ρωσία νιώθει να έχει μια ειδική θέση στον κόσμο, μια ειδική αποστολή – να αναδειχθεί σε μια δύναμη μεγαλύτερη από εκείνη που είναι. Διά του εξαναγκασμού, από έναν δεσπότη παντοδύναμο αλλά και εύθραυστο, όπως όλοι οι δεσπότες, που παίρνει αποφάσεις μόνος, λέει ο Κότκιν. Οικοδόμησε ένα καθεστώς όλο και πιο διεφθαρμένο, όλο και λιγότερο εξελιγμένο, λιγότερο αξιόπιστο, λιγότερο δημοφιλές. 

Ετσι συμβαίνει με τις δικτατορίες, σταδιακά αδειάζουν. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Πούτιν είναι ένας εύκολος αντίπαλος, «αντίθετα είναι ένας επικίνδυνος αντίπαλος και ο πόλεμος στην Ουκρανία μια περίπλοκη κατάσταση, με δύσκολες ατραπούς προς την αποκλιμάκωση, με μικρές διαφυγές από τη σπείρα του αμοιβαίου μαξιμαλισμού». Σε κάθε αιματοκύλισμα στη διπλανή αυλή οι άνθρωποι ανακαλύπτουν και πάλι την καταιγιστική δύναμη των μεγάλων, ευτελισμένων από τις συμβάσεις της ευημερίας, ιδεών. Σήμερα, ξανά, δεν μπορείς ούτε ένα κομματάκι να κόψεις από την ελευθερία».

                                                                 (Τ.Καραϊσκάκη- ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

«Όσο βρισκόταν ο πρόξενος στη Μαριούπολη, οι κάθε λογής πουτινόφιλοι διακινούσαν το σενάριο πως ήταν όμηρος της ομάδας Αζόφ και δεν μπορούσε να μιλήσει ελεύθερα. Η αντιμετώπισή τους απέναντί του άλλαξε, όταν αυτός ήρθε στην Ελλάδα και διηγήθηκε τα όσα έζησε.«Δεν αφήνουν τη συνείδηση μου να δικαιολογήσει αυτό που γίνεται αυτήν τη στιγμή στην Ουκρανία», είπε. 

Άρχισαν να του επιτίθενται γιατί ως αυτόπτης και αυτήκοος μάρτυρας, στην πρώτη γραμμή του πυρός, ανέτρεψε το σενάριό τους για τους νεοναζί που κρατούν ομήρους τους κατοίκους της Μαριούπολης. Τους ενόχλησε όταν με ήρεμη φωνή αποκάλυψε το μέγεθος της καταστροφής που συντελείται στη μαρτυρική πόλη από το ρωσικό στρατό.

«Η Μαριούπολη θα μπει σε μια λίστα πόλεων παγκοσμίως που καταστράφηκαν από τον πόλεμο όπως Γκουέρνικα, Χαλέπι, Γκρόζνι, Κόβεντρι, Λένινγκραντ». Αυτό που πόνεσε σε αυτή τη φράση του πρόξενου είναι πως έβαλε στην ίδια γραμμή τις καταστροφές που προκάλεσαν οι Γερμανοί ναζιστές με αυτές που προκάλεσαν και προκαλούν, στον 21ο αιώνα, τα ρωσικά στρατεύματα του Πούτιν.Είπαμε, η αλήθεια πάντα πονά».

                                                                         (Σ. Μουμτζής- liberal.gr)