Απόψεις...

 

«Το γεγονός ότι η Ρωσία εισέβαλε στη γειτονική Ουκρανία για να την καταστρέψει ολοσχερώς, στη βάση στρατιωτικού σχεδίου, είναι αναμφισβήτητο, ανεξαρτήτως των κινήτρων και των προθέσεών της. Το πώς το κάθε υποκείμενο (άτομο ή κράτος ή διεθνείς οργανισμοί ή πολιτικοί σχηματισμοί) αντιλαμβάνεται αυτήν την εισβολή, αποδεχόμενο ακόμα και το εάν είναι εισβολή, είναι κάτι το διαφορετικό και εμπίπτει στον χώρο της ερμηνείας, της εκλογίκευσης, αλλά και του υποκειμενικού συμφέροντος. 

Παρ’ όλα αυτά η αλήθεια η οποία προκύπτει από την αντίληψη της πραγματικότητας είναι ότι στις 24 Φεβρουαρίου και σε συγκεκριμένη ώρα ο ρωσικός στρατός εισέβαλε στο έδαφος της Ουκρανίας. Συνεπώς πρόκειται, πρώτα απ’ όλα, για μια στρατιωτική εισβολή πριν ακόμα «ξεκινήσει» ένας πόλεμος. Πριν δηλαδή οι εισβαλλόμενοι επιχειρήσουν να αμυνθούν. Κάτι το οποίο δεν θα ίσχυε μέχρι τη στιγμή όπου θα αποφάσιζαν να αμυνθούν, ή όχι, και τότε φυσικά θα «ξεσπούσε» ένας πόλεμος μεταξύ δύο αντιπάλων στρατών, των επιτιθέμενων και αμυνόμενων. Και φυσικά πρόκειται για την κατάργηση της ειρήνης στη συγκεκριμένη περιοχή.

Ας έρθουμε τώρα στο προκείμενο: γιατί κάποια κόμματα ή κράτη, η συλλογικότητες, μιλούν για πόλεμο και δεν τονίζουν το ζήτημα της στρατιωτικής εισβολής ενός κράτους σ’ ένα άλλο; Γιατί συσκοτίζουν συνειδητά την πραγματικότητα; Η απάντηση είναι απλή και άμεση: το κάνουν για λόγους πολιτικού συμφέροντος».

                                                                       (Α. Βασιλιάς- ΑΤΗensvoice)

«Στην ιστορική Μαριούπολη το 90% των κτιρίων έχει ισοπεδωθεί, ενώ 100.000 κάτοικοι είναι ακόμα κρυμμένοι στα υπόγεια καταφύγια. Από αυτούς 300 άμαχοι βρέθηκαν νεκροί στα ερείπια του βομβαρδισμένου θεάτρου-μνημείου της πόλης. Καμιά φωνή, κανένα τραγούδι, καμιά συναυλία δεν έχει το δικαίωμα να σιωπήσει μπροστά σε αυτή την τραγωδία. Δεν φτάνει να τραγουδάς υπέρ της ειρήνης, πρέπει να καταγγέλλεις και τους βιαστές της!»

                                                                        (Γ. Μεϊμάρογλου- liberal.gr)

«Το Fox News που από το 1985 έχει ταυτιστεί – και αναδείξει – σχεδόν κάθε συντηρητικό και μη «γεράκι» της Αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής, ιδιαίτερα μετά τον πόλεμο στο Ιράκ το 2003, σήμερα αποτελεί τον αγαπημένο δυτικό φορέα ειδήσεων του Κρεμλίνου, τη στιγμή που ο πόλεμος της Ρωσίας με τη Δύση μετράει σχεδόν ένα μήνα. Η κυβέρνηση Πούτιν, άλλωστε, έχει ξεκάθαρες προτιμήσεις ανάμεσα σε ανταγωνιζόμενα ΜΜΕ άλλων κρατών.  Όμως το ερώτημα παραμένει: πως είναι δυνατόν το συντηρητικό αμερικάνικο κοινό που αντιλαμβάνεται τον κόσμο με το δόγμα America First να παρακολουθεί ένα μέσο που αδιαφορεί – αν δεν συνηγορεί – μπροστά στα εγκλήματα του Βλαντιμίρ Πούτιν; »

                                                              (Άγης Παπαγεωργίου-protagon.gr ) 

«Ρεζίλι έκανε τον Βλαντιμίρ Πούτιν η διάσημη συγγραφέας Τζ. Κ Ρόουλινγκ, όταν ο πρώτος σε μια αποστροφή του λόγου του θέλησε να «ξεπλυθεί» επικαλούμενος τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η συγγραφέας σε σχέση με συγκεκριμένη έκφανση της δυτικής κουλτούρας. «Για την κριτική της δυτικής κουλτούρας ακύρωσης δεν είναι, ίσως, καλύτερο να μιλάνε εκείνοι που σήμερα σφάζουν πολίτες για το έγκλημα της αντίστασης ή που φυλακίζουν και δηλητηριάζουν όσους τους επικρίνουν» έγραψε στο Twitter της. Και για όποιον δεν κατάλαβε, έβαλε και μια φωτογραφία του Αλεξέι Ναβάλνι».

                                                                  (Αγγ.Κώττη-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)