Απόψεις...

 

«Εδώ και μέρες το «δράμα της αντλίας» αξιολογείται περίπου όσο και μια ανθρωπιστική τραγωδία. Ο «χορός της ακρίβειας» κατισχύει του θανάτου. Ο μικρόκοσμός μας εξορίζει τον μεγάλο κόσμο – τι να σκεφτείς για τον άλλον όταν ζεις έναν ολόκληρο πόλεμο στον πιάτο σου, πώς να σκεφτείς τις βόμβες, τις πραγματικές βόμβες που πέφτουν στο κεφάλι του άλλου, όταν κάποιες φανταστικές πονάνε την τσέπη σου;

Είναι ενδεχομένως αυτή η ομφαλοσκόπηση που εξηγεί την έλλειψη συγκινησιακού φορτίου απέναντι στον πραγματικό πόλεμο. Πώς αλλιώς μπορεί να το πει κανείς; Δεν μας νοιάζει και τόσο. Υπερτονίζοντας τα μικρά δράματα της καθημερινότητάς μας, το δράμα των άλλων γίνεται σχεδόν αδιάφορο. Η συναισθηματική απόσταση μάς κάνει να «κατανοούμε» όσο κανένας άλλος στην Ευρώπη τον επιτιθέμενο, δηλαδή να του αναγνωρίζουμε ένα κάποιο δίκιο. Μας κάνει να μην βλέπουμε έναν πόλεμο, αλλά ένα «παιχνίδι ανάμεσα στους μεγάλους». Και μας κάνει να μην παρακολουθούμε όσα συμβαίνουν από τη θέση του άμαχου που είναι ανυπεράσπιστος απέναντι σε μια πολεμική μηχανή, αλλά από τη θέση του γεωπολιτικού αναλυτή.

Δεν είναι περίεργο. Μεταξύ μας, τώρα, μήπως οι Νατοϊκοί δεν είχαν βομβαρδίσει την πρώην Γιουγκοσλαβία για το ουράνιο που περίμενε τους δυτικούς εκμεταλλευτές του στο υπέδαφός της; Αν αναζητούσε κανένας ουράνιο στην πρώην Γιουγκοσλαβία, θα το έψαχνε ακόμη – πιο πιθανό είναι, αν συνέχιζε να σκάβει, να έβρισκε την Κοίλη Γη και τους Νεφελίμ. 

Αν αναζητά σήμερα την αλήθεια στην Ουκρανία, δύσκολα θα την βρει στις αναλύσεις του καφενείου, στην πεποίθηση πως τα διεθνή μέσα ενημέρωσης κάνουν προπαγάνδα και μόνο προπαγάνδα, στις βεβαιότητες των ιδεοληπτικών, σε έναν κυνικό εξισωτισμό που βάζει στην ίδια ζυγαριά τη δημοκρατία με τα αυταρχικά καθεστώτα και τους επιτιθέμενους με τους αμυνόμενους.Δεν θα την βρει ούτε στο πιάτο του εάν πιστεύει πως στο πιάτο του γίνεται κάποιος πόλεμος. Πόλεμος γίνεται, αλλά δεν γίνεται στα πιάτα ούτε στις τσέπες. Γίνεται σε σώματα και ψυχές». 

                                                          (Π.Δημητρολόπουλος- ΑΤΗensvoice)

 «Όσο βρισκόταν ο πρόξενος στη Μαριούπολη, οι κάθε λογής πουτινόφιλοι διακινούσαν το σενάριο πως ήταν όμηρος της ομάδας Αζόφ και δεν μπορούσε να μιλήσει ελεύθερα. Η αντιμετώπισή τους απέναντί του άλλαξε, όταν αυτός ήρθε στην Ελλάδα και διηγήθηκε τα όσα έζησε.

«Δεν αφήνουν τη συνείδηση μου να δικαιολογήσει αυτό που γίνεται αυτήν τη στιγμή στην Ουκρανία», είπε.Άρχισαν να του επιτίθενται γιατί ως αυτόπτης και αυτήκοος μάρτυρας, στην πρώτη γραμμή του πυρός, ανέτρεψε το σενάριό τους για τους νεοναζί που κρατούν ομήρους τους κατοίκους της Μαριούπολης. Τους ενόχλησε όταν με ήρεμη φωνή αποκάλυψε το μέγεθος της καταστροφής που συντελείται στη μαρτυρική πόλη από το ρωσικό στρατό.

«Η Μαριούπολη θα μπει σε μια λίστα πόλεων παγκοσμίως που καταστράφηκαν από τον πόλεμο όπως Γκουέρνικα, Χαλέπι, Γκρόζνι, Κόβεντρι, Λένινγκραντ». Αυτό που πόνεσε σε αυτή τη φράση του πρόξενου είναι πως έβαλε στην ίδια γραμμή τις καταστροφές που προκάλεσαν οι Γερμανοί ναζιστές με αυτές που προκάλεσαν και προκαλούν, στον 21ο αιώνα, τα ρωσικά στρατεύματα του Πούτιν.Είπαμε, η αλήθεια πάντα πονά».

                                                                     (Σ. Μουμτζής- ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

«Η Ρωσία χτυπάει συνειδητά αμάχους ώστε να φουσκώσει το προσφυγικό κύμα προς τις χώρες του ΝΑΤΟ, με σκοπό αυτές να ασκήσουν πίεση στον Ζελένσκι να αποδεχθεί τους όρους της, θεωρεί ο Τόμας Φρίντμαν των Τάιμς της Νέας Υόρκης. Αν αυτό το Β΄ Σχέδιο δεν πιάσει, θα ακολουθήσει το επόμενο, με επίθεση στις γραμμές ανεφοδιασμού των Ουκρανών στην Πολωνία. Και μετά…»

                                                                                   (Protagon Team)