500 δέντρα διαβάζουμε ότι φυτεύτηκαν σε περίπου είκοσι σημεία του λεκανοπεδίου, για συμβολικούς λόγους φανταζόμαστε, και όχι για να δώσουν λύσεις σε χρονίζοντα προβλήματα πρασίνου. Γιατί αν θέλει κανείς πραγματικά να κάνει κάτι που θα πιάσει τόπο, θα έπρεπε να δεντροφυτεύσει την ακτή Μιαούλη, ας πούμε ή τη Μακαρίου. Και οπωσδήποτε να προσθέσει δέντρα στην πλατεία αντί να σχεδιάζει πως θα κόψει μερικά ακόμη. Επίσης, θα έπρεπε να πρασινίσει ξανά την παραλίμνια περιοχή και όχι να φυτέψει απλώς πεντέξι δεντράκια, εκεί όπου καρατομήθηκαν δεκάδες πλατάνια τα οποία κάποιοι, πριν χρόνια, είχαν προνοήσει να φυτέψουν για να καυχιόμαστε εμείς σήμερα και να κάνουμε τη βόλτα μας υπό σκιά.
Βέβαια, η γκάφα έγινε, οι αρμόδιες υπηρεσίες δεν εκτίμησαν τον κίνδυνο και με μολυσμένα εργαλεία κοπής κλάδεψαν τα πλατάνια της λίμνης, με τα γνωστά αποτελέσματα.
Αντί, όμως, να γίνονται κανονικές
δενδροφυτεύσεις, ακόμη χειρότερα, έχουμε καρατομήσεις δέντρων ακόμη και στον αστικό ιστό, όπως για παράδειγμα στην πλατεία
Χατζηκώστα που διαλύθηκε εις τα εξ ων συνετέθη, μειώνοντας το πράσινο προς δόξαν... του τσιμέντου.
Καλό είναι λοιπόν, κάποια στιγμή, από το συμβολικό να περάσουμε στο αναγκαίο και ρεαλιστικό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου