«Ένας μήνας από την εισβολή. Τι έμαθα αυτόν τον μήνα; Σε γενικές γραμμές έμαθα τα εξής. Έμαθα ότι δεν υπάρχουν όρια σ’ αυτά που είναι σε θέση να κάνει στον κόσμο ο Πούτιν. Και λέω «στον κόσμο», γιατί δεν υπάρχει ΚΑΝΕΝΑ στοιχείο που να οδηγεί στο συμπέρασμα ότι θα σταματήσει εδώ, όποιο κι αν είναι αυτό το «εδώ», όπου και να οδηγηθεί δηλαδή η μεγάλη μάχη της σπουδαίας αυτής χώρας και των ηρωικών ανθρώπων της. ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ ΙΣΧΥΕΙ.
Ο Πούτιν δεν θα χορτάσει ακόμη και αν μακελέψει ΟΛΗ την Ουκρανία. Συνιστά μείζονα αφέλεια να το ισχυριστεί κανένας στα σοβαρά αυτό. Δεν στοιχειοθετείται από πουθενά. Η Ουκρανία —που στην καρδιά μας είναι πια Ελλάδα, και κόσμος— είναι η αρχή. Ένα πρώτο βήμα. Ο Πούτιν έχει στο μυαλό του ένα μεγάλο πλάνο. Δεν είναι μυστικό: την ανασυγκρότηση της ΕΣΣΔ υπό τη σιδηρά ηγεσία του, και την κατίσχυση επί των ΗΠΑ — την Ευρώπη την έχει ήδη έτσι κι αλλιώς, με τον νου του, στο τσεπάκι.
Όμως νά που δεν μπορεί να κάμψει ΚΑΝ την Ουκρανία. Δεν είναι τρομερό; Είναι. Γιατί τρομεροί αποδείχτηκαν στην πράξη, εκεί που τα πράγματα καίνε και ζεματάνε, οι ίδιοι οι Ουκρανοί. Αν μάλιστα είχαν περισσότερα όπλα (αυτό είναι το μόνο που ζητάνε στον πόλεμο που ανέλαβαν ΜΟΝΟΙ ΑΥΤΟΙ στο όνομα ολόκληρης της ηπείρου), δεν θα είχε απομείνει ρωσικό τανκς στα εδάφη τους. Ούτε μισό.
Μα και πάλι, φαντάσου: ΗΔΗ οι απώλειες του Πούτιν είναι πελώριες, και σε προσωπικό, και σε υλικό. Κι αυτό όχι γιατί πήγε απαράσκευος (που εν πολλοίς ισχύει ΚΑΙ αυτό), ούτε μόνο χάρη στη λάσπη που έπνιξε τον στρατό του (κι αυτό ισχύει). Αλλά και γιατί είχε να αντιμετωπίσει έναν ιδιαίτερα αξιόμαχο και αποφασισμένο στρατό, και όλους τους ενήλικες Ουκρανούς πίσω από αυτόν τον στρατό και στο πλάι αυτού του στρατού.
Με άλλα λόγια: χωρίς τους βομβαρδισμούς των πόλεων, ήτοι πολιτικών στόχων, τουτέστιν: των ΑΜΑΧΩΝ, οι απώλειες του Πούτιν σήμερα θα ήταν πολλαπλάσιες αυτές των Ουκρανών, έστω και μόνο με τα όπλα που είχαν. (Κάτι που δεν πρέπει να έχει προηγούμενο στην ιστορία).Οπότε; Οπότε τι θα γίνει; Θα καμφθεί τάχα επειδή οι τρεις μέρες γίνανε κιόλας τριάντα, και ακόμη το… Blitzkrieg του είναι στην αρχή; Όχι βέβαια. Δεν θα καμφθεί. Υποστηρίζω ότι θα κάνει δύο πράγματα.
Καταρχάς, θα ρίξει ΟΛΟ του το οπλοστάσιο στη μαρτυρική Ουκρανία, επιχειρώντας μέσω μεγάλων χτυπημάτων να κάμψει το ηθικό της και να την εξαναγκάσει να παραδώσει τα όπλα.Θα εκπλαγεί κανείς μ’ αυτό; Όχι βέβαια. Δεν θα εκπλαγεί κανείς. Ή μάλλον: στ’ αλήθεια, ΠΟΙΟΣ θα εκπλαγεί αν αύριο ο Πούτιν χρησιμοποιήσει βόμβες λευκού φωσφόρου, φέρ’ ειπείν, ή χημικά αέρια; Ποιος θα πει, «Ω Θεέ μου, ΑΥΤΟ δεν το περίμενα από τον Πούτιν. Ποιος θα το ’λεγε;»Κανείς. Δεν. Θα. Το. Πει. Ούτε μισός άνθρωπος στον πλανήτη.
Ας μην ξεχνάμε κάτι. Ήδη, οι πιο συντηρητικές εκτιμήσεις (πιο συντηρητικές δεν γίνεται: μιλάμε βέβαια για τον κολοσσό των New York Times σε ένα ρεπορτάζ που δεν έχει όμοιό του) μιλούν για συντριπτικούς στοχευμένους βομβαρδισμούς σε 23 νοσοκομεία, 330 σχολικές μονάδες, 27 πολιτιστικά κτίρια, 98 εμπορικά κτίρια, και 900 κτιριακά συγκροτήματα κατοικιών.
Και δεν αναφέρουμε καν εδώ άλλου τύπου αγριότητες, όπως τους ανθρώπους που σκοτώνουν από χόμπι και χάριν παιδιάς οι στρατιώτες του ενώ εκείνοι περιμένουν στην ουρά για να πάρουν ψωμί, ή για εν ψυχρώ εκτελέσεις από κεφαλοκυνηγούς Τσετσένους, για τις απαγωγές δημάρχων και άλλα τέτοια.
Δεν μιλάμε για τους βιασμούς, επίσης, ή για τα
βασανιστήρια. Ή για τα σκυλιά που έχουν λάβει διαταγές να τα πυροβολούν στο
κεφάλι για να μην τους εντοπίσουν οι ντόπιοι της εθνοφυλακής αν τύχει και
κάνουν να τους πλησιάσουν για να φάνε ένα κομμάτι ψωμί έτσι όπως λιμοκτονούν
έξω από τα κατεστραμμένα καταφύγια αδέσποτων ζώων».
(Αρθρο του Κ. Αθανασιάδη από το liberal.gr)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου