Απόψεις...

«Σίγουρα το έχετε ακούσει ή διαβάσει πολλές φορές: ο υπεύθυνος για τον πόλεμο στην Ουκρανία είναι ο Πούτιν. Οι Ρώσοι πολίτες δεν ευθύνονται για την εισβολή. “Ο ρωσικός λαός είναι από πολλές απόψεις το πρώτο θύμα του Πούτιν”, γράφει ο καθηγητής διεθνών σχέσεων Γιάσα Μουνκ σε πρόσφατο άρθρο του στη Washinton Post. “ 

Υπάρχει, ωστόσο, ένα βαθύτερο ερώτημα εδώ, που έχει να κάνει με το τι σημαίνει “ευθύνη” για τους πολίτες -για οποιονδήποτε και οποιαδήποτε από εμάς. Πολύ συχνά, ακριβώς επειδή δεν μπορούμε να κατηγορούμε συλλήβδην ολόκληρους λαούς, πάμε στο άλλο άκρο και υιοθετούμε μια ρομαντική, απλουστευτική ερμηνεία του πώς λειτουργεί μια δικτατορία. 

Στο μυαλό πολλών οι Ρώσοι πολίτες είναι καταπιεσμένοι αμέτοχοι που υποφέρουν στον στυγερό ζυγό της χούντας Πούτιν, μέσα στο φόβο, ανήμποροι να αντιδράσουν. Όμως οι δικατορίες -ή, τουλάχιστον, οι δικτατορίες που μακροημερεύουν- δεν λειτουργούν καθόλου έτσι. Οι άνθρωποι στα “επιτυχημένα” δικτατορικά καθεστώτα δεν ζουν μέσα στο φόβο. 

Τις περισσότερες φορές ισχύει ακριβώς το αντίθετο: το αίσθημα της ασφάλειας και της σταθερότητας είναι που τους κάνει να μην αντιδρούν και να μην διεκδικούν τίποτε. Στην πραγματικότητα οι άνθρωποι -όλοι οι άνθρωποι- είναι ελάχιστα πρόθυμοι να αμφισβητήσουν ή να αντιδράσουν ενάντια στις συνθήκες που ζουν, αν αυτές δεν τους πιέζουν ή δεν τους ενοχλούν πάρα πολύ. 

Καμία δικτατορία στον κόσμο δεν επιβίωσε για πολύ καιρό χωρίς την σθεναρή υποστήριξη ενός έστω μικρού ποσοστού του πληθυσμού, και χωρίς την ταυτόχρονη ανοχή της μεγάλης πλειοψηφίας. Αυτό το ξέρουμε πολύ καλά σε αυτήν εδώ τη χώρα».

                                                       (Θ. Γεωργακόπουλος-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

«Η ιστορία του πολέμου στην Ουκρανία έχει κάνει κάποιους στα social media να αποδεικνύουν και πάλι την ηλιθιότητά τους, την αναισθησία τους, την έλλειψη πνευματικού και κοινωνικού επιπέδου. Αντιγράφω μερικά από τα πιο ανώδυνα που διαβασα:  «Δηλαδή τώρα με τις Ουκρανές που …προσφεύγουν, θα γιομίσει η Λάρισα πουτ&νες;».«Θα γράφουν τα μπαρ “ήρθαν Ουκρανές”;»«Πως θα μαζέψουμε τώρα τους άντρες μας;». «Δεν τις πή&&ξε ο Πούτιν και μας τις στέλνει εμάς». «Έχει κοιτάξει κάποιος πόσες Ουκρανές θα μπορεί να φιλοξενήσει κάθε σπίτι;»  «Πρέπει να φιλοξενούμε και τα παιδιά τους;»…

Όλα αυτά (επαναλαμβάνω είναι τα πιο ανώδυνα) συνοδεύονται από φωτογραφίες καλλίγραμμων γυναικών (πιθανότατα όχι Ουκρανών) συνήθως ημίγυμνων, που μασουλάνε μια μπανάνα ή ένα παγωτό. Τι πρωτότυπο, ε; Σκέφτομαι ότι πιθανότατα οι περισσότεροι που γράφουν αυτά την ίδια ώρα θα προσκυνάνε κάποια εικόνα Αγίου, θα κάνουν τον σταυρό τους Σκέφτομαι ότι θα τους φταίει η παγκοσμιοποίηση, η Δύση, ο Σόρος, οι Εβραίοι και πάει λέγοντας. Σκέφτομαι ακόμη ότι μπορεί να έδωσαν και λουλούδια στη γυναίκα τους στην ημέρα της γυναίκας! 

Κι όμως, η τηλεόραση κι ειδικά οι πέντε γυναίκες-απεσταλμένες της ΕΡΤ, μεταδίδουν καθημερινά αιμόφυρτες γυναίκες και παιδιά από τις βόμβες του Πούτιν! Γυναίκες των οποίων οι άνδρες πολεμάνε για την πατρίδα τους κι εκείνες παίρνουν τον δρόμο της προσφυγιάς με τα παιδιά τους από το χέρι ή στην αγκαλιά τους. Δείχνουν και γυναίκες που φόρεσαν στολή παραλλαγής και πήραν το όπλο να πολεμήσουν για την πατρίδα τους. Ότι έκαναν οι γιαγιάδες ή οι προγιαγιάδες αυτών των μικρόνοων. 

Γι΄ αυτές τις γυναίκες γεμίζει χυδαιότητες το διαδίκτυο!  Αυτές τις μάνες κι αδελφές με πρησμένα και κατακόκκινα μάτια από το κλάμα, χαρακτηρίζουν οι γελοίοι ως …που&άνες που θα φτάσουν για να ικανοποιήσουν τις διεστραμμένες ορέξεις τους.

                                                          (Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος- Εμβολος)