Απόψεις...

«Ξεσάλωσαν τα καθ’ ημάς ταμπλόιντ στην υπόθεση της επίθεσης με βιτριόλι κατά της «Ιωάννας» στην Καλλιθέα, ειδικώς μετά τη δίωξη μιας φίλης(;), γνωστής(;) του θύματος, αυτής που στα ΜΜΕ αναφέρεται ως «η 35χρονη φίλη της 34χρονης». Εχουν περάσει νόμοι και νόμοι για την προστασία και των κατηγορουμένων και χθες είχαμε κρεμασμένο στα περίπτερα το πρωτοσέλιδο «Φίλη “οχιά” της έλιωσε το πρόσωπο». Κι αυτό δεν ήταν καν το χειρότερο. 

Υπάρχει και μια πιο χυδαία εκδοχή που δεν θέλουμε καν να αναφέρουμε.Τα χθεσινά πρωτοσέλιδα δείχνουν κατ’ αρχάς τα όρια του νόμου. Η ευπρέπεια δεν νομοθετείται, κατακτάται. Οσες λεπτομερείς διατάξεις κι αν περάσει η πολιτεία, η χυδαιότητα βρίσκει πάντα τρόπο».

                                                             (Π.Μανδραβέλης-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

 

«Οταν ήμουν μικρή, πίστευα ότι η Τζέιν Εϊρ ήταν ένα από τα πρώτα φεμινιστικά βιβλία που γράφτηκαν ποτέ: μια γυναίκα που ζει τους περιορισμούς της βικτωριανής αγγλικής επαρχίας αποφασίζει να εγκαταλείψει τον άνδρα που αγαπάει (και μαζί, τις ανέσεις που της προσφέρει) γιατί οι πράξεις του δεν συμβαδίζουν με την ηθική της. 

Πριν από λίγες μέρες, έπεσα πάνω σε ένα άρθρο αμερικανικού περιοδικού που, ούτε λίγο ούτε πολύ, έλεγε πως το βιβλίο της Σαρλότ Μπροντέ κακώς έχει την φήμη που έχει, μιας και είναι εντελώς σεξιστικό –ο κύριος Ρότσεστερ δεν θέλει να ασχοληθεί με την ασθένεια της γυναίκας του και την κλειδώνει στην σοφίτα, αλλά εμείς πρέπει να τον θεωρούμε ηρωικά ρομαντικό γιατί την έσωσε, έγραφε η συντάκτρια ειρωνικά. 

Ο κύριος Ρότσεστερ, έλεγε πιο κάτω, δεν έπρεπε ποτέ να παρουσιαστεί ως πρότυπο ιδανικού συντρόφου. Το κομμάτι είχε γραφτεί πριν από τρία χρόνια, εν μέσω του σκανδάλου Γουάινσταϊν και αναδημοσιεύθηκε τώρα, λόγω Τζορτζ Φλόιντ».

                                                                  (Μ.Λιαλιούτη – protagon.gr)

«Μια ιδέα άστραψε εν τω μέσω της νυκτός! Τι δεν τελειώνει ποτέ στον κόσμο; Η έρμη φτώχεια! Θα δημιουργούσε αλυσίδα Προσφυγόστεγων. Ονειρευόταν πρόσφυγες απ' όλα τα μέρη της Γης να θέλουν να μείνουν στα Papadimoulis Bay. Εβλεπε γενικώς μπροστά... »

                                                                        (Ρέα Βιτάλη – protagοn.gr)

«Οσο εξελίσσεται η τεχνολογία, τόσο ενισχύονται συμπεριφορές που θα περίμενες να έχουν λειανθεί από την κοινωνική πρόοδο. Η ζήλια, η μοχθηρία, η κατινιά, όλα τα στραβά και όλα τα κακά της ανθρώπινης φύσης κάνουν μεταστάσεις στο ψηφιακό τους αντίστοιχο. Και ενώ μας τρομάζουν τα big data και η επεξεργασία των δεδομένων μας, λησμονούμε ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να είναι στραμμένη πάνω μας μία εμμονική, μοχθηρή ματιά».

                                 

                                                                       (Κ. Γιαννακίδης- protagon.gr)