Το αγγελιόσημο της ΕΣΗΕΑ...

«Κι ύστερα ήρθε η μεταπολίτευση. Η εποχή της διαπλοκής, της διαφθοράς, των ευνοημένων συντεχνιών και της εξαγοράς ψήφων μέσω προνομίων. Οπότε το αγγελιόσημο "ξεσάλωσε”! Το 1989 επεκτάθηκε και στα ιδιωτικά ραδιόφωνα και κανάλια (Ν.1866/1989), για να έρθει ο Βενιζέλος και να φτιάξει τον νόμο για τις διαφημίσεις (Ν.2328/95) που μοίραζε αβέρτα τα δικά σου λεφτά σε όλες τις συντεχνίες που ασχολούνται με τα ΜΜΕ, δημοσιογράφους και τεχνικούς.

Ομως προνομιούχοι δεν ήταν όλοι οι δημοσιογράφοι. Από το αγγελιόσημο ωφελούνταν μόνο τα ΜΜΕ της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, δημοσιογράφοι και προσωπικό. (Στον ΕΔΟΕΑΠ συμμετέχουν μόνο οι Ενώσεις ΕΣΗΕΑ, ΕΣΗΕΜΘ, ΕΠΗΕΑ, ΕΠΗΕΜΘ.) Αυτοί επηρεάζουν μαζικά το κοινό, αυτούς φροντίζουμε, έτσι δεν είναι Βαγγέλη; Η "πλέμπα” της επαρχίας (περιοδικά, ραδιόφωνα, τηλεοπτικοί σταθμοί) έμεινε εκτός. Αυτός άλλωστε ήταν και ο λόγος που η ΕΣΗΕΑ άφηνε στην απ’ έξω δεκάδες δημοσιογράφους με πολύχρονη θητεία στα ΜΜΕ και έκανε τάχα μου δύσκολες εξετάσεις για να γίνει κάποιος μέλος της. Κορόιδα ήταν τα μέλη της να μοιράσουν την πίτα σε περισσότερα κομμάτια;

Τις καλές εποχές, τα έσοδα του ΕΔΟΕΑΠ από το αγγελιόσημο ήταν γύρω στα 60 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο. Το αγγελιόσημο λειτουργούσε ως το ρουσφέτι του ρουσφετιού: ρουσφέτι του πολιτικού συστήματος προς τους δημοσιογράφους και ξανά ρουσφέτι της διοίκησης της ΕΣΗΕΑ στους "ημέτερους". Λειτουργούσε όμως και ως μπαμπούλας για όσους δεν "συνεμορφώθησαν προς τα υποδείξεις": διαγραφή από την ΕΣΗΕΑ σήμαινε για έναν δημοσιογράφο στέρηση της ασφαλιστικής του κάλυψης. Κι έτσι η αριστεροκρατούμενη διοίκηση της ΕΣΗΕΑ μεταλλάχτηκε σε χούντα που καταδίωκε όποιον δεν συμφωνούσε πολιτικά μαζί της, ενώ την ίδια στιγμή έκανε τα στραβά μάτια σε καραμπινάτα παραπτώματα, όπως η συμμετοχή μελών της σε διαφημίσεις και προωθήσεις προϊόντων, κάτι που απαγορεύεται ρητά από τον κώδικα δεοντολογίας της.

 Ο νόμος Βενιζέλου, ένα από τα χειρότερα νομοθετήματα στη νομική μας ιστορία ισχύει, με αρκετές τροποποιήσεις (άρθρο 33 του Ν.2429/96, άρθρο 5 του Ν.4277/2014, άρθρο 83 του Ν.4307/2014), μέχρι σήμερα. Δείτε τι προέβλεπε:

- 20,0% για διαφημίσεις σε έντυπα μέσα (εφημερίδες, περιοδικά) Αθήνας και Θεσσαλονίκης

- 16,0% για διαφημίσεις στις ημερήσιες εφημερίδες της Θεσσαλονίκης

- 21,5% για διαφημίσεις σε ραδιοτηλεοπτικά μέσα

Θα εξακολουθούσαμε να τα πληρώναμε όλα αυτά, αν οι περήφανοι διαπραγματευτάδες του ΣΥΡΙΖΑ στήλωναν τα πόδια, όπως τα στήλωσαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις για να προστατέψουν τα προνόμια των συνεταίρων τους στην εξαπάτηση του κοινού. Ευτυχώς οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ αποδείχθηκαν τα πιο υπάκουα γατάκια της τρόικας. Και έτσι το αγγελιόσημο μετά από ζωή 75 ετών καταργήθηκε οριστικά τον Σεπτέμβριο του 2016. Κάτι είπε ο Κατρούγκαλος ότι δήθεν μελετάει την αντικατάστασή του με άλλους πόρους, όλοι γελάσαμε, και το θέμα έμεινε εκεί. Είναι η περίπτωση που ο λάθος άνθρωπος για λάθος λόγους παίρνει τη σωστή απόφαση [...] 

 

Όμως με μειωμένες εισφορές και υψηλοσυνταξιούχους, πώς θα βρει λεφτά ο ΕΔΟΕΑΠ να καλύψει τις παροχές του; Οι συριζαίοι βρήκαν τη λύση: θα του δανείσει ο ΕΦΚΑ 10 εκατομμύρια ευρώ! Και το πέρασαν κι από τη Βουλή οι αχρείοι, με μια άσχετη τροπολογία σε νόμο για το Εθνικό Σύστημα Διαπίστευσης, στις 24 Απριλίου του 2017. Ο κύριος ασφαλιστικός φορέας του κράτους, στον οποίον καταλήγουν οι ασφαλιστικές εισφορές όλων, θα δανείσει, και μάλιστα άτοκα, ένα τεράστιο ποσό σε ένα ΝΠΙΔ καθαρά συντεχνιακού χαρακτήρα, το οποίο δεν έχει καθόλου έσοδα ώστε να είναι σε θέση να αποπληρώσει το δάνειο! 

Άρα πώς θα το αποπληρώσει; Με νέο δάνειο μετακυλίοντας την εξόφληση στις επόμενες γενιές! Η πατέντα που εφάρμοζε το κράτος δανειζόμενο για να δημιουργεί στρατιές συνταξιούχων – ψηφοφόρων εφαρμόζεται πια στους κόλπους του: το "μεγάλο" θεωρητικά ταμείο, που δεν έχει χρήματα ούτε για τις δικές του παροχές, δανείζει το μικρό, που όμως σιτίζει μια χρήσιμη για το καθεστώς συντεχνία. Όταν αυτή είναι η μόνη τεχνογνωσία που έχει το σύστημα, αυτήν εφαρμόζει.

Τι συμβαίνει σήμερα στη δημοσιογραφική πιάτσα; Σχεδόν όλοι δουλεύουν με μπλοκάκι. Άρα οι εργοδότες δεν πληρώνουν δεκάρα τσακιστή σε εισφορές. Κι ενώ, αν συνέβαινε αυτό σε οποιονδήποτε άλλο κλάδο, οι δημοσιογράφοι θα σήκωναν τον κόσμο στο πόδι, για τον χώρο τους δεν βγάζουν άχνα. Με τέτοια ανεργία που επικρατεί, ακόμα και "με το κομμάτι" αν δουλεύεις, πρέπει να λες κι ευχαριστώ. Άλλωστε αν "τρουπώσεις" στον χώρο όλο και θα βρίσκεις "τυχερά" πουσάροντας πολιτικούς. 

Όμως, πού και πού, για να κάνουν την επαναστατική τους γυμναστική ρίχνουν και καμμιά απεργία ζητώντας από τον φορολογούμενο να ενισχύσει το ταμείο τους με τα 60 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο που είχαν συνηθίσει να τσεπώνουν από το αγγελιόσημο. Λόγω κρίσης φέτος τα κατέβασαν στα 55! Κατά σύμπτωση, οι απεργίες κηρύσσονται μέρες που το καθεστώς περνάει δύσκολα και κανονικά θα έτρωγε πολύ στρίμωγμα στα πάνελς. Οι στυλοβάτες του ξέρουν πως ό,τι και να συμβεί, η εξουσία τούς έχει ανάγκη – και θα τους πληρώνει. Από τον Μεταξά και τον Τσολάκογλου μέχρι τον Τσίπρα, ένα μονόστηλο δρόμος».

                  

                                (Απόσπασμα άρθρου του Θ.Τζήμερου από το liberal.gr)