Mαθαίνοντας από τα λάθη του παρελθόντος;

 

«Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, η Σοβιετική Ένωση εφάρμοσε μια ευφυή στρατηγική πολιτικής επιρροής, εκμεταλλευόμενη τα ειρηνιστικά κινήματα της Δύσης, ώστε να αποδυναμώσει τις δυτικές δημοκρατίες, ενώ η ίδια παρέμενε επιθετική και ιμπεριαλιστική χωρίς αντίσταση.

Από τη δεκαετία του 1950 και μετά, η Μόσχα χρηματοδότησε και υποκίνησε “ειρηνιστικά” και αντιπυρηνικά κινήματα στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ. Τα μηνύματα αυτών των κινημάτων ήταν ξεκάθαρα αντί-ΝΑΤΟ, αντί-ΗΠΑ και αντί-δυτικών κυβερνήσεων, αλλά ποτέ αντί-ΕΣΣΔ.

• Οργανώσεις όπως η “Παγκόσμια Ειρηνευτική Συμβουλευτική Επιτροπή” ήταν βιτρίνες της σοβιετικής προπαγάνδας.

• Μαζικές διαδηλώσεις ενάντια σε πυρηνικά όπλα (όπως στην Ευρώπη τη δεκαετία του 1980) δεν έκαναν καμία αναφορά στο γεγονός ότι η Σοβιετική Ένωση ήδη είχε αναπτύξει τεράστια πυρηνικά αποθέματα και εισέβαλε σε χώρες όποτε ήθελε.

Ενώ στη Δύση τα “ειρηνιστικά” κινήματα καλούσαν σε μονομερή αφοπλισμό των δημοκρατιών, η Σοβιετική Ένωση:

• Εισέβαλε στην Ουγγαρία (1956) και στην Τσεχοσλοβακία (1968) συντρίβοντας οποιαδήποτε ελευθεριακή εξέγερση.

• Υποστήριξε τρομοκρατικές οργανώσεις και ένοπλα αντάρτικα ανά τον κόσμο (FARC στην Κολομβία, Ερυθρές Ταξιαρχίες στην Ιταλία, RAF στη Γερμανία).

• Το 1979 εισέβαλε στο Αφγανιστάν, δολοφονώντας αμάχους και στηρίζοντας ένα βίαιο καθεστώς – χωρίς να υπάρξει καμία διαμαρτυρία από τα “ειρηνιστικά” κινήματα της Δύσης.

Το σοβιετικό μπλοκ παραβίαζε κάθε έννοια ανθρωπίνων δικαιωμάτων με:

• Γκουλάγκ όπου εκατομμύρια αντικαθεστωτικοί φυλακίζονταν και δολοφονούνταν.

• Απόλυτη καταστολή της ελευθερίας του λόγου και απαγόρευση οποιασδήποτε διαφωνίας.

• Απαγόρευση εξόδου των πολιτών – χτίζοντας το Σιδηρούν Παραπέτασμα.

Και όμως, κανένα αντιπολεμικό κίνημα στη Δύση δεν ύψωνε τη φωνή του ενάντια σε αυτά.

Το ειρηνιστικό κίνημα, που ξεκίνησε με ιδανικά ειρήνης και ανθρωπίνων δικαιωμάτων, μετατράπηκε σε ένα εργαλείο της σοβιετικής πολιτικής, λειτουργώντας ως πέμπτη φάλαγγα που αποδυνάμωνε τις δυτικές δημοκρατίες, ενώ η ΕΣΣΔ συνέχιζε ανενόχλητη την ιμπεριαλιστική της πολιτική.

Σήμερα, είναι σημαντικό να κατανοήσουμε αυτό το ιστορικό παράδειγμα, ώστε να αναγνωρίζουμε πότε οι “ειρηνιστικές” κινήσεις είναι γνήσιες και πότε είναι χειραγωγούμενες από απολυταρχικά καθεστώτα για ιδιοτελείς σκοπούς.

Η Ρωσία του Πούτιν, διάδοχος της Σοβιετικής Ένωσης, ακολουθεί την ίδια στρατηγική πολιτικής χειραγώγησης που είχε αναπτύξει η ΕΣΣΔ κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου: υποδαυλίζει το λεγόμενο ειρηνιστικό κίνημα, το οποίο στην πραγματικότητα λειτουργεί ως μέσο αποδυνάμωσης των δυτικών δημοκρατιών και της αντίστασής τους στην επιθετικότητά της.

Όταν η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία το 2022, καταπατώντας κάθε έννοια διεθνούς δικαίου, οι φωνές της ειρήνης άρχισαν να ηχούν όχι εναντίον του επιτιθέμενου, αλλά εναντίον της άμυνας των Ουκρανών.

Οι “αντιπολεμικές” φωνές στη Δύση δεν καλούσαν τον Πούτιν να σταματήσει τις σφαγές, αλλά απαιτούσαν από την Ουκρανία να παραδοθεί άνευ όρων για να “σταματήσει ο πόλεμος”.

• Όταν η Ρωσία βομβάρδιζε πόλεις, οι πασιφιστές καλούσαν τις δυτικές κυβερνήσεις να σταματήσουν να στέλνουν όπλα στην Ουκρανία.

• Όταν η Ρωσία κατέστρεφε ουκρανικές ενεργειακές υποδομές, οι διαδηλωτές διαμαρτύρονταν κατά των οικονομικών κυρώσεων στη Ρωσία.

• Όταν η Ουκρανία ξεκίνησε αντεπιθέσεις, οι “φιλειρηνιστές” προειδοποιούσαν να μην ταπεινωθεί η Ρωσία, για να μη γίνει πιο επιθετική.

Η ειρήνη, όπως την οραματίζονται αυτοί οι «ουδέτεροι» πασιφιστές, είναι στην πραγματικότητα η άνευ όρων συνθηκολόγηση των δημοκρατιών απέναντι στους επιτιθέμενους αυταρχισμούς.

Η ρωσική επιθετικότητα δεν σταμάτησε στην Ουκρανία. Η απειλή είναι πλέον εμφανής και αδιαμφισβήτητη:

• Η Ρωσία απειλεί τις χώρες της Βαλτικής, δηλώνοντας ότι είναι «τεχνητά κράτη».

• Οι ρωσικές κρατικές τηλεοράσεις απειλούν με πυρηνικές επιθέσεις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.

• Η Ρωσία χρησιμοποιεί ενεργειακό εκβιασμό και οικονομικό σαμποτάζ για να αποσταθεροποιήσει τη Δύση.

Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, μετά από δεκαετίες αφέλειας, αρχίζουν να αυξάνουν τις αμυντικές τους δαπάνες και να προετοιμάζονται για το χειρότερο σενάριο.

Και όμως, οι ίδιες “ειρηνιστικές” φωνές ξαναεμφανίζονται, αυτή τη φορά για να καταδικάσουν την αύξηση των στρατιωτικών δαπανών!

Ποιοι είναι αυτοί που, ενώ βλέπουν τον κίνδυνο μπροστά τους, επιμένουν να τον αγνοούν;

Από Πού Κατευθύνονται οι Σύγχρονοι “Ειρηνιστές”;

Από την άκρα αριστερά:

• Παραδοσιακοί μαρξιστές και αντι-ΝΑΤΟικές ομάδες, με παλαιές ιδεολογικές ρίζες στη σοβιετική προπαγάνδα (βλ ελληνική αριστερά).

• Προωθούν το αφήγημα ότι “η Δύση προκαλεί την επιθετικότητα της Ρωσίας”, όπως έλεγαν παλιότερα για τον Ψυχρό Πόλεμο.

Από την άκρα δεξιά:

• Λαϊκιστές ηγέτες που θαυμάζουν τον Πούτιν ως “ισχυρό ηγέτη” και στηρίζουν πολιτικά κόμματα που προωθούν απομονωτισμό και αποδυνάμωση της Δύσης (βλ Trump).

• Χρηματοδοτούνται ή υποστηρίζονται πολιτικά από τη Ρωσία για να σπείρουν αποσταθεροποίηση στην Ευρώπη (βλ Orban).

Από άτομα που απλώς ακολουθούν το αφήγημα χωρίς να εμβαθύνουν

• Άτομα με καλές προθέσεις, που έχουν πειστεί ότι η “ειρήνη” έρχεται μόνο με παραχωρήσεις προς τους αυταρχικούς ηγέτες.

Από ρωσική προπαγάνδα & δίκτυα παραπληροφόρησης

• Η Ρωσία έχει επενδύσει δισεκατομμύρια ευρώ σε μέσα ενημέρωσης, influencers και πολιτικά think tanks για να προωθήσει το αφήγημά της.

Η Ιστορία Επαναλαμβάνεται – Θα Υποκύψει η Δύση Ξανά;

Όπως στον Ψυχρό Πόλεμο, έτσι και τώρα, η Ρωσία χρησιμοποιεί τον “φιλειρηνισμό” ως όπλο αποδυνάμωσης των δημοκρατιών. Οι σύγχρονοι “ειρηνιστές” επιμένουν να αρνούνται την πραγματικότητα, ακόμα και όταν οι Ρώσοι μιλούν ξεκάθαρα για τα επόμενα σχέδιά τους.

Η μόνη αληθινή ειρήνη είναι αυτή που διασφαλίζεται μέσω ισχυρής αποτροπής. Όσοι συνεχίζουν να ζητούν “συμφιλίωση” με τον επιτιθέμενο, χωρίς να βλέπουν τι πραγματικά συμβαίνει, είτε είναι αφελείς είτε εξυπηρετούν ξένα συμφέροντα.

Οι ελεύθερες κοινωνίες πρέπει να αναρωτηθούν:

Θα επαναλάβουμε τα λάθη του παρελθόντος ή θα μάθουμε να αμυνόμαστε απέναντι στους αυταρχικούς επιδρομείς;»

                                               (Demetrios Fakinos- ευρωπαϊστές f/B)