Απόψεις...

 

«Τα σκάνδαλα του ΟΠΕΚΕΠΕ είναι τόσο μεγάλα και με τόσο μεγάλες συνέπειες που κανονικά θα έπρεπε να είναι καθημερινά το πρώτο θέμα στα δελτία ειδήσεων. Ένας οργανισμός ο οποίος διαχειρίζεται δισεκατομμύρια ευρωπαϊκών κονδυλίων για τη Γεωργία, ένας οργανισμός που εξαιτίας κακοδιαχείρισης (είναι η λαμογιά στα κυριλέ) έχει γίνει αιτία να τιμωρηθεί η Ελλάδα (οι φορολογούμενοι δηλαδή) με 200 εκατομμύρια πρόστιμο από την ΕΕ, ελέγχεται και πάλι από την ευρωπαϊκή εισαγγελία επειδή μοίραζε χρήματα σε όποιον αυτοπροσδιοριζόταν ιδιοκτήτης βοσκοτόπων. 

Η νέα έρευνα συνοδεύεται από καταγγελίες για απροθυμία συνεργασίας με τις εισαγγελικές αρχές (δεν είναι πάντα εύκολο να θυμάσαι τους κωδικούς των υπολογιστών που ζητάει ένας εισαγγελέας) και αιτήματα για παραιτήσεις στελεχών που έχουν αντικαταστήσει άλλους παραιτηθέντες που με τη σειρά τους αντικατέστησαν άλλους κοκ. Ταυτοχρόνως βάζει σε κίνδυνο τις αγροτικές επιχορηγήσεις, μάλλον θα στοιχίσει ένα σκασμό λεφτά σε νέα πρόστιμα (λες και τα 200 εκ δεν είναι αρκετά) και ενισχύει την ευρέως διαδεδομένη στην υπόλοιπη Ευρώπη άποψη για τους Έλληνες και τη διαχείριση χρημάτων».

                                                               (Μ.Βουλαρινος – ATHensvoice)

 «Σήμερα, η λεγόμενη ριζοσπαστική Αριστερά -που ουδεμία σχέση έχει με την ανανεωτική Αριστερά- βρίσκεται πολυδιασπασμένη σε: ΣΥΡΙΖΑ, Νέα Αριστερά, Κίνημα Δημοκρατίας, Πλεύση Ελευθερίας και σε βουλευτές που έχουν προσχωρήσει στο ΠΑΣΟΚ, ενώ υπάρχουν και σχηματισμοί που βρίσκονται εκτός κοινοβουλίου.Αυτοί οι σύντροφοι, μέσα στον ολοκληρωτισμό τους, δεν ανέχονται τη διαφορετική άποψη μέσα στο κόμμα τους, δεν ανέχονται ο ένας τον άλλον, δεν μπορούν να συνυπάρξουν. 

Πάντα αυτή ήταν η ιστορία της Αριστεράς στην Ελλάδα. Γεμάτη ίντριγκες, διασπάσεις και προσωπικά μίση. Σήμερα η ριζοσπαστική Αριστερά αποτελεί ένα αμελητέο πολιτικό μέγεθος. Δεν παράγει πολιτική, δεν έχει οργανώσεις, δεν έχει παρουσία στους μαζικούς χώρους, στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Επί πλέον πολύ δύσκολα θα συμπεριλάβουμε στους κόλπους της τα κόμματα του Στέφανου Κασσελάκη και της Ζωής Κωνσταντοπούλου».

                                                                       (Σ. Μουμτζής-liberal.gr)

 «Ο Δημήτρης Ραυτόπουλος, ανταποκρινόμενος στα ερωτήματα του Πέτρου Παπασαραντόπουλου, που είναι άλλωστε και ερωτήματα διαδοχικών γενεών, απαντά μεταξύ άλλων: «Η μαρξιστική Αριστερά», με την εντομολογική αντίληψη της ανθρωπότητας, ήταν και είναι καταστροφική, αντιδραστική, εμπόδιο στην καλυτέρευση της ζωής και στην ελευθερία. Και δεν μπορεί να αλλάξει». 

Για να τη χαρακτηρίσει κίνημα «βίας, μίσους και φθόνου» και να ειρωνευτεί τελικά την έννοια του «προοδευτικού ολοκληρωτισμού». Όμως για μία κοινωνία που ήδη γνωρίζει βιωματικά τι σημαίνει ελευθερία, η απόπειρα βίαιης επιβολής του τερατώδους, ως ανοίκεια πράξη, αποτελεί τουλάχιστον «ύβρη». Η Ύβρις όμως έχει τη δική της «μοίρα»: ωθώντας στην υπέρβαση του μέτρου, προκαλεί την αντίστοιχη αντίδραση, η οποία καταστρέφει και τον υβριστή».

                                                                   (Κ.Κούρκουλος-emvolos.gr)