Απόψεις...

  

«Πριν από κάποια χρόνια, ένας σοβαρός ερευνητής από μεγάλο αμερικανικό πανεπιστήμιο με επισκέφθηκε γιατί έκανε μια έρευνα για την ιδιωτικοποίηση του λιμανιού του Πειραιά. Επέμενε πολύ, και κάπως μονότονα, στο ερώτημα «γιατί το δώσατε στους Κινέζους;». Του απάντησα: «Μα γιατί δεν το ήθελε πραγματικά κανείς άλλος όταν έγινε ο διαγωνισμός». Και πράγματι, αυτή ήταν η αλήθεια.

Για ένα μεγάλο διάστημα, ούτε οι Αμερικανοί ούτε και οι Ευρωπαίοι έδιναν κάποια σημασία σε λιμάνια ή άλλες υποδομές που άλλαζαν χέρια και έφευγαν από τον έλεγχο των Δυτικών. Ο Αντώνης Σαμαράς, ως πρωθυπουργός, τηλεφωνούσε σε ομολόγους του στην Ευρώπη και σε Αμερικανούς αξιωματούχους, για να τους προτρέψει να συμμετάσχουν σε διαγωνισμούς για άλλες ιδιωτικοποιήσεις. Εισέπραττε αδιαφορία και δικαιολογίες τύπου «εμείς δεν είμαστε σαν τους Κινέζους, αν μια εταιρεία αποφασίσει ότι συμφέρει τους μετόχους της να κατέβει στον διαγωνισμό θα το κάνει». 

Η Ελλάδα ενδέχεται να βρεθεί αντιμέτωπη με διλήμματα που δεν υπήρχαν πριν από είκοσι χρόνια. Τότε, ήταν πιο εύκολο να ακολουθήσει κανείς μια πολυδιάστατη πολιτική, γιατί ήταν η εποχή της παγκοσμιοποίησης, οπότε η Κίνα ήταν ακόμη… καλή. Τα τελευταία χρόνια, όμως, άρχισε το σκληρό ροκ και η πίεση στην Αθήνα για το ποιο σύστημα 5G θα χρησιμοποιούσε και, βέβαια, για τον Πειραιά. 

Τα διλήμματα θα γίνουν πιο σαφή και πιο σκληρά το επόμενο διάστημα, διότι οι άνθρωποι του Τραμπ δεν καταλαβαίνουν πολύ από σαβουάρ βιβρ όταν πρόκειται για τέτοια ζητήματα. Η Κίνα, από την άλλη, θέλει να προσεταιρισθεί την Ευρώπη και να την απαγκιστρώσει από τις ΗΠΑ, εάν μπορεί. Θα εκμεταλλευθεί όσο μπορεί την ωμή στάση του Αμερικανού ηγέτη έναντι της Ε.Ε. για να το πετύχει. Η Ελλάδα είναι μια χώρα αιχμής για τα κινεζικά συμφέροντα και συχνά αναφέρεται σαν «το κεφάλι του Δράκου», σαν, δηλαδή, μια στρατηγική πύλη για τις σχέσεις Κίνας – Ε.Ε».

                                                              (Αλ.Παπαχελάς-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

«Υπόθεση Τριαντόπουλου, υπόθεση Καραμανλή και Σπίρτζη, επιλογή νέας ηγεσίας στον Αρειο Πάγο όπου για πρώτη φορά στη χώρα οι δικαστές ψηφίζουν (με μυστική διαδικασία), εκφέροντας γνώμη για τη φυσική ηγεσία τους. «Σε κάθε περίπτωση, το προσεχές διάστημα προβλέπεται καυτό για το Θέμιδος Μέλαθρον» όπως λένε».

                                                                          (Ελ. Κόλλια –protagon.gr)

«Θα ήθελα να σταθώ συνολικά στην εικόνα των πανεπιστημίων της Ουκρανίας, ενός κράτους που σημειωτέον βρίσκεται σε κατάσταση πολέμου, με μεγάλες ελλείψεις πόρων και σε διαρκή κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Κι όμως, οι χώροι όλων των πανεπιστημίων της πόλης είναι υποδειγματικοί ως προς την καθαριότητα (όχι απλώς δεν υπήρχαν αφίσες αλλά ούτε χαρτάκι πεταμένο κάτω), την ασφάλεια, την ηρεμία που αποπνέουν, την τάξη και το σεβασμό των κανόνων από όλους: καθηγητές, φοιτητές και διοικητικούς υπαλλήλους. 

Ομολογώ ότι μου ήταν αδύνατον να μην κάνω τη σύγκριση με τα δικά μας: αν αυτό μπορεί να το πετύχει μια χώρα που βρίσκεται σε πόλεμο, πως γίνεται να μην μπορούμε να το κάνουμε εμείς που μας δόθηκε επί 50 χρόνια τώρα τόσο γενναιόδωρα το δώρο της ειρήνης και των άπλετων εθνικών και ευρωπαϊκών πόρων; Κάτι δεν έχει πάει καθόλου καλά εδώ, και λυπάμαι που ένα μέρος της ακαδημαϊκής κοινότητας και του πολιτικού μας συστήματος επιμένει να μην βλέπει το λάθος».

                                                     (Δ. Π. Σωτηρόπουλος- iefimerida.gr)