Μόνο απογοήτευση μπορεί να αισθανθεί κανείς που θα δώσει 15 ευρώ (νέα τιμή εισιτηρίου) για να επισκεφθεί τον αρχαιολογικό χώρο της Δωδώνης. Γιατί μπορεί αυτή τη φορά να έχει γίνει το αυτονόητο και να έχουν κοπεί τα χόρτα στην ώρα τους, αλλά πολλά από τα υπόλοιπα προκαλούν έντονο προβληματισμό.
Κατ’ αρχάς, στην είσοδο σε υποδέχονται αδέσποτα σκυλιά ανάλογα με τις διαθέσεις τους. Μπαίνοντας στον χώρο, αν περιμένεις να βρεις ένα όμορφο κυλικείο θα απογοητευθείς. Δεν υπάρχει τίποτε. Αν μάλιστα έχεις υπόψη σου αντίστοιχους χώρους στην Ελλάδα, όπως τους Φιλίππους ή τη Μεσσήνη θα απογοητευθείς διπλά.
Στον ίδιο τον χώρο τώρα, αυτό που θα δεις παντού είναι ένα συνεχές «Απαγορεύεται». Απαγορεύεται να ανέβεις στα διαζώματα. Απαγορεύεται να περάσεις μέσα από την αψίδα. Απαγορεύεται να κατευθυνθείς στο πάνω μέρος του θεάτρου για να έχεις πανοραμική θέα και του μνημείου αλλά και της κοιλάδας. Απαγορεύεται να προσεγγίσεις το σπιτάκι του Δάκαρη.
Όλο αυτό σε αντίθεση βεβαίως με ό,τι συμβαίνει σε πολλούς άλλους αρχαιολογικούς χώρους της χώρα μας -και όχι μόνο- όπου μπορείς να ζήσεις τον χώρο πραγματικά και όχι να τον κοιτάς "με τα κυάλια" από μακριά.
Το μονοπάτι που οδηγούσε στο πάνω μέρος του θεάτρου έχει αφεθεί να κλείσει από τη βλάστηση ώστε να γίνει απροσπέλαστο. Το σπιτάκι του καθηγητή Σωτ. Δάκαρη, ο οποίος αναστήλωσε το θέατρο σε τρία μόλις χρόνια ώστε να γίνουν εκεί οι πρώτες παραστάσεις μετά από δύο χιλιετίες, είναι αφημένο στην τύχη του. Πρόσφατα μάλιστα είχε πέσει και ένα τμήμα της στέγης.
Ενώ, λοιπόν, θα περίμενε κανείς να υπάρχει εκεί ένας μόνιμος εκθεσιακός χώρος τιμής στον μεγάλο δάσκαλο, στον οποίο η Ήπειρος οφείλει τα πάντα σε ό,τι αφορά την αρχαιολογική της υπόσταση, δεν θα συναντήσεις τίποτε πέρα από αδιαφορία. Ακόμη και η παροδική έκθεση που είχε στηθεί πριν χρόνια στο αρχαιολογικό Μουσείο των Ιωαννίνων και θα έπρεπε να υπάρχει σε μόνιμη βάση εδώ, στον χώρο που ανέδειξε ο καθηγητής, δεν υπάρχει τίποτε.
Έτσι κάπως τιμούν οι αρμόδιοι, οι αρχές και οι αρχαιολογικές υπηρεσίες του τόπου μας τον άνθρωπο που έβγαλε την περιοχή από τη λήθη δεκαετιών. Και να σκεφτεί κανείς ότι δεν υπάρχει ούτε δρόμος, ούτε πλατεία, ούτε ένας ανδριάντας που να φέρει το όνομα του Σωτήρη Δάκαρη. Φυσικά δεν θα δει κανείς εδώ ούτε ένα -μικρό έστω- Μουσείο με τα ευρήματα της αρχαίας Δωδώνης, όπως υπάρχουν στους Φιλίππους ή τη Μεσσήνη, ας πούμε. Και σ' αυτόν τον τομέα λοιπόν διαπρέπουμε....
Πόσο μεγάλη η αντίθεση με τη Μεσσηνία και τον καθηγητή Πέτρο Θέμελη που σε λίγα χρόνια έκανε την αρχαία Μεσσήνη ένα πραγματικό κόσμημα και τον οποίο τιμούν πολλαπλά οι Μεσσήνιοι; Στη Δωδώνη, ακόμη και μετά 25 χρόνια με κλειστό το θέατρο και κάποια εκατομμύρια ευρώ δαπάνη βρισκόμαστε ακόμη στο μισό του δεύτερου διαζώματος. Σε άλλα 25 χρόνια, ίσως και να έχουν ολοκληρωθεί οι εργασίες. Εργασίες μιας αποκατάστασης που οδηγήθηκε σε υπερβολική σχολαστικότητα, εις βάρος της πρακτικής χρήσης και του κόστους.
Αν κάποιος ψάξει για το αρχαίο Στάδιο, δύσκολα θα το αναγνωρίσει. Δεν υπάρχει ούτε καν πινακίδα να το αναφέρει. Κάτι που θα έπρεπε να έχει ήδη ανασκαφεί και αναστηλωθεί, μένει ως έχει, όπως μένουν και πολλά άλλα. Όσο για τον εξωτερικό χώρο...
Και αν η επισκεψιμότητα μέχρι τώρα ήταν ελάχιστη -η Δωδώνη δεν υπάρχει καν στη σχετική λίστα με την επισκεψιμότητα ων αρχαιολογικών χώρων στην Ελλάδα- πώς να γίνει καλύτερη με όλα αυτά που προαναφέραμε και τα οποία φυσικά αντιλαμβάνεται ο επισκέπτης; Αντιλαμβάνεται ο καθένας λοιπόν ότι με τα 15 ευρώ είσοδο ...θα πνιγούμε στους επισκέπτες. Κάτι βέβαια που δεν νομίζουμε ότι ενδιαφέρει και κανέναν ιδιαίτερα. Αν τους ενδιέφερε όντως, πολλά θα είχαν αλλάξει εκεί προς το καλύτερο. Αλλά πού...
Μη ξεχάσουμε λοιπόν να βγάλουμε την επόμενη φορά ηλεκτρονικό εισιτήριο για να αποφύγουμε το ...στριμωξίδι στην είσοδο, ειδικά όταν ένα ζευγάρι Ελλήνων χρειάζεται 30 ευρώ για να ζήσει την παραπάνω εμπειρία.
Κάντε τη σύγκριση -έστω από φωτογραφίες- με τον αρχαιολογικό χώρο των Φιλίππων και της Μεσσήνης και βγάλτε στα συμπεράσματά σας...
Αδέσποτα στην είσοδο και το πάρκινγκ
Τα χωράφια απέναντι που, αν χρειαστεί, γίνονται επίσης πάρκινγκ
Κόμβος υποδοχής με χόρτα ...Αμαζονίου
Αρχαιολογικός χώρος Μεσσήνης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου