Απόψεις...

 

«Είδα τις φωτογραφίες του αυτοδιαχειριζόμενου κυλικείου της Νομικής. Αντιλαμβάνομαι ότι αποτελούσε επί δεκατρία χρόνια μια νησίδα σοσιαλισμού μέσα στον καπιταλιστικό ωκεανό. Μια όαση συντροφικότητας μέσα σε μια κοινωνία πλέριας εκμετάλλευσης. Μέχρις εδώ όλα καλά σύντροφοι. Αλλά γιατί τόση βρωμιά; Προς τι αυτές οι τρισάθλιες συνθήκες υγιεινής; Η αυτοδιαχείριση έχει και τις ευθύνες της και τις υποχρεώσεις της. 

Καταλαβαίνω το «μαύρο» ταμείο, αλλά το εντάσσω στο πλαίσιο της ενίσχυσης του ταξικού αγώνα. Και σε αυτόν τον ανελέητο αγώνα, είχατε τότε, στο μακρινό 2012, την αμέριστη συμπαράσταση του πρύτανη του ΕΚΠΑ, ο οποίος σας παραχώρησε αυτόν τον χώρο, όταν τον εγκατέλειψε ο ανάλγητος ιδιώτης. Η προσφορά του πρύτανη ήταν ανιδιοτελής αν και στη συνέχεια, το 2015, εξελέγη βουλευτής Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ και λίγο αργότερα έγινε και υφυπουργός Παιδείας και… κυλικείων.

Πάντως, αν το καλοσκεφτούμε, δεκατρία χρόνια δεν είναι πολλά μέσα στο ιστορικό προτσές. Εδώ ο υπαρκτός κράτησε εβδομήντα ολόκληρα χρόνια και η Αριστερά κυριαρχεί στα εγχώρια ΑΕΙ σχεδόν μισόν αιώνα. Είμαι σίγουρος πως η σύγκλητος του ΕΚΠΑ αγνοεί ή κάνει πως αγνοεί πόσοι χώροι της δικαιοδοσίας της είναι κατειλημμένοι, διότι θα βρισκόταν στη δυσάρεστη θέση να ζητήσει την εκκένωσή τους. Οπως πληροφορήθηκα, το αυτοδιαχειριζόμενο κυλικείο της Νομικής είχε εκκενωθεί πριν από δύο χρόνια έπειτα από επέμβαση της ΕΛ.ΑΣ. αλλά, υπό μυστηριώδεις συνθήκες, ανακαταλήφθηκε. Οι κακές γλώσσες –τις οποίες δεν πιστεύω– υποστηρίζουν πως η ανακατάληψη έγινε με τις ευλογίες της διοίκησης του ΕΚΠΑ.

Υπό κατάληψη χώροι στα ΑΕΙ έχουν μετατραπεί και σε χώρους logistics. Εκεί αποθηκεύονται κράνη, ρόπαλα, αντιασφυξιογόνες μάσκες, πυροσβεστήρες, κουκούλες και κάθε είδους υλικό που βοη- θάει τον ταξικό αγώνα.Για τη συνέχεια μη ρωτάτε. Είναι γνωστή. Πάντως, ανεξάρτητα από την επαναστατική διαδικασία, θα έπρεπε οι συντρόφισσες και οι σύντροφοι να φρόντιζαν για την καθαριότητα του χώρου. Ο Λένιν δεν λέει πουθενά πως οι επαναστάτες θα πρέπει να συνεδριάζουν σε στάβλους και σε αχούρια. Ούτε ο Μπακούνιν, για να καλύψω όλο το ιδεολογικό φάσμα των συλλογικοτήτων. Και το «Σπίτι του Λαού» στον Περισσό, υποθέτω, θα λάμπει από καθαριότητα. Επ’ αυτού ουδεμία αμφιβολία.

ΥΓ.: Οι συλληφθέντες δράστες της καταδρομικής επιχείρησης στο αμφιθέατρο της Νομικής ανήκουν όλοι στον αντιεξουσιαστικό χώρο, διαψεύδοντας εκείνους τους πανεπιστημιακούς που, από την πρώτη στιγμή, πήγαν να θολώσουν τα νερά σχετικά με την πολιτική προέλευση των τραμπούκων. Οταν βγαίνουν οι κουκούλες, σταματάει και η σπέκουλα».

                                                                                (Σ. Μουμτζής- liberal.gr)

«Το πρόβλημα των Παλαιστινίων βρίσκεται πρωτίστως μέσα στην κοινωνία των Παλαιστινίων. Είναι εγκλωβισμένοι μέσα σε μια αραβική φεουδαρχία, απόλυτη εξάρτηση, ακραία ιδεολογία και σε πολιτικές έριδες μεταξύ των κυρίαρχων φατριών τους. Το πρόβλημα δεν είναι αν το Ισραήλ θα τους δώσει χώρο να φτιάξουν κράτος. Το πρόβλημα είναι αν οι ίδιοι οι Παλαιστίνιοι είναι έτοιμοι να οικοδομήσουν ένα νορμάλ κράτος. Και δεν είναι έτοιμοι… 

Μπορούν τα σημερινά πρόσωπα στα πολιτικά πράγματα των Παλαιστινίων να ετοιμάσουν μια βιώσιμη κατάσταση για τον Παλαιστινιακό λαό στο μέλλον; Θα στοιχημάτιζα πως όχι!  Η ελπίδα για τον Παλαιστινιακό λαό μπορεί να έρθει από σοβαρούς Παλαιστίνιους της διασποράς, σπουδαγμένους κοσμοπολίτες και πετυχημένους επιχειρηματίες, που βλέποντας τη διαφθορά, κρατούσαν ως σήμερα απόσταση από τα πολιτικά πράγματα των Παλαιστινίων. Ώριμες πολιτικά προσωπικότητες, με ενδιαφέρον για το μέλλον των Παλαιστινίων, και με σχέδιο για το πώς μπορεί να οικοδομηθεί ένα βιώσιμο Παλαιστινιακό κράτος, θα μπορούσαν να ηγηθούν μιας προσπάθειας, βασισμένης σε ρεαλιστικές παραμέτρους, που θα επικοινωνήσουν τους στόχους τους πρωτίστως με το Ισραήλ και τις σημαντικότερες πρωτεύουσες του κόσμου, αγνοώντας ταυτόχρονα τους ντόπιους φεουδάρχες και τις κραυγές τους εντός της κοινότητας των Παλαιστινίων. 

Γιατί κακά τα ψέματα, μπορεί να κερδίζει στρατιωτικά το Ισραήλ, αλλά στην πραγματικότητα και αυτό εγκλωβισμένο είναι. Η συντριβή της Χαμάς και η αφωνία των διοικούντων στη Δυτική Όχθη σηματοδοτεί το καλύτερο timing να πάρουν τα ινία της υπόθεσης του Παλαιστινιακού Ζητήματος στα χέρια τους άνθρωποι μετριοπαθείς και ρεαλιστές, με γνώση του μηχανισμού για το πώς δουλεύει ο σύγχρονος κόσμος. Έχει να κερδίσει και το Ισραήλ πολλά από μια τέτοια εξέλιξη».

                                                                         (Β.Κοψαχείλης –liberal.gr)