Απόψεις...

 

«Το γεγονός πως υπάρχουν δημόσιοι υπάλληλοι που αρνούνται να αξιολογηθούν κι όμως συνεχίζουν να αμείβονται κανονικά από τα υποζύγια της φορολογίας αποτελεί άλλη μια απίστευτη πτυχή του ελληνικού «υπαρκτού σουρεαλισμού». Σύμφωνα με κύκλους του Μαξίμου, ο πρωθυπουργός φέρεται αποφασισμένος μέχρι το τέλος της τετραετίας να ανταποκριθεί στο αίτημα της πλειοψηφίας για σύγκρουση με το «βαθύ κράτος», που αποτελεί τη μεγαλύτερη πηγή της νεοελληνικής κακοδαιμονίας. 

Δεν είμαι αισιόδοξος, όπως δεν είμαι αισιόδοξος για την πάταξη της ανομίας στα πανεπιστήμια. Θα ήμουν περισσότερο αισιόδοξος για την πάταξη της ανομίας και ασυδοσίας αν, στην αρχή της κυβερνητικής θητείας, η κυβέρνηση έφερνε έναν νόμο με αυστηρές ποινές που θα λειτουργούσαν ως αποτρεπτικό παράδειγμα.Υποτίθεται πως η κυβέρνηση έχει ψηφίσει έναν νόμο που μεθοδεύει την αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων. Είναι δυνατόν ο νόμος αυτός να μην προβλέπει συνέπειες για όσους αρνούνται να αξιολογηθούν;

Αν είναι έτσι, πρόκειται για έναν αποτυχημένο νόμο. Οι κυβερνήσεις που θέλουν να κάνουν μεταρρυθμίσεις τις κάνουν στην αρχή της τετραετίας, όταν το πολιτικό τους κεφάλαιο είναι άθικτο, η κοινή γνώμη μαζί τους και οι αντιστάσεις που θα βρουν χλιαρές.  Επιπλέον, αν οι μεταρρυθμίσεις γίνουν στην αρχή, τα οφέλη θα μπορούν να είναι απτά και να μετρηθούν στο τέλος της τετραετίας. Όπως είναι φυσικό, μια μεταρρύθμιση στην αρχή προκαλεί αντιδράσεις, μετά προκαλεί ένα χάος όπου η απόδοση πέφτει και στη συνέχεια, όταν το νέο μοντέλο αρχίσει να λειτουργεί, προκύπτουν τα οφέλη.

Αν οι μεταρρυθμίσεις ξεκινούν στο μέσο της τετραετίας, οι αντιδράσεις και το χάος θα πέσουν κοντά στις εκλογές, οπότε το πιθανότερο είναι να ανακληθούν.Μη μας κοροϊδεύετε λοιπόν».

                                                                              (Θ.Μαυρίδης-liberal.gr)

«Οταν ακούω ή διαβάζω για «γενοκτονία στη Γάζα» γνωρίζω την πολιτική προέλευση του ομιλητή ή του αρθρογράφου. Είναι αριστερός, άρα κουβαλάει όλο το ιστορικό φορτίο με το οποίο ο ιδεολογικός χώρος του προσέγγιζε και προσεγγίζει το Ισραήλ. Η προκατάληψη είναι δεδομένη και επ’ αυτού δεν απαιτείται επιχειρηματολογία. Αλλωστε, ο τρόπος που υποδέχθηκαν όλοι αυτοί την 7η Οκτωβρίου 2023 επιβεβαιώνει τα παραπάνω. Κάτι μεταξύ ανομολόγητης χαράς και μιας διάθεσης για συμψηφισμούς, έστω κατά παραχώρηση. 

Είναι οι ίδιοι που πίστεψαν πως την 11η Σεπτεμβρίου ειδοποιήθηκαν –από ποιον άραγε;– 3.500 Εβραίοι, που εργάζονταν στους Δίδυμους Πύργους, να μην πάνε στη δουλειά τους.Γιατί γράφω αυτά τα πολύ γνωστά; Για να δείξω ότι δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως σχεδόν όλοι οι αριστεροί –μεταξύ των οποίων και πανεπιστημιακοί– επικρότησαν τους τραμπούκους που βεβήλωσαν τη Διεθνή Εκθεση Βιβλίου της Θεσσαλονίκης».

                                                                   (Σ.Μουμτζής- ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

 «Δεκαπέντε Μαΐου του σωτήριου έτους 2025 και η νέα πρέσβειρα των Ηνωμένων Πολιτειών δεν έχει ακόμη βρει το δρόμο για την Αθήνα. Δημοσιογραφικές πληροφορίες υποστηρίζουν ότι η εκλεκτή του προέδρου Τραμπ θα φτάσει στην ελληνική πρωτεύουσα μετά το πέρας του καλοκαιριού. Δύο είναι τα ενδεχόμενα γι' αυτήν την όχι και τόσο κολακευτική κατάσταση. Το πρώτο είναι ότι η Αθήνα έχει μικρή αξία στο διπλωματικό χρηματιστήριο του κ.Τραμπ. Η δεύτερη ότι για κάποιον λόγο οι φίλοι και σύμμαχοί μας θέλουν μια κάποια απόσταση από εμάς αυτό το καυτό καλοκαίρι».

                                                                     (Άγης Παπαγεωργίου-liberal.gr)

«Υπάρχουν οι χρήσιμοι ηλίθιοι και οι ηλίθιοι χρήσιμοι. Οι πρώτοι με αυτά που υποστηρίζουν καθίστανται χρήσιμοι, και είναι ηλίθιοι που δεν το καταλαβαίνουν. Οι δεύτεροι είναι χρήσιμοι ακριβώς επειδή είναι ηλίθιοι».

                                                                           (Γ. Ρακκάς-  Άρδην/Ρήξη)