Απόψεις...

  

«Είναι αυτονόητο ότι όταν υπάρχει ένα ολόκληρο δίχτυ προστασίας για τους «ακτιβιστές», τότε μοιραία αμβλύνονται και τα κοινωνικά αντανακλαστικά για τις βίαιες συμπεριφορές τους. Επιπροσθέτως η Αριστερά, συνολικά, είναι «μανούλα» στο να επινοεί λέξεις και εκφράσεις για να καλλωπίζει τις έκνομες συμπεριφορές της. Αίφνης μας προέκυψε ο ακτιβισμός, ο οποίος εξωράισε τον τραμπουκισμό. Ακτιβιστές θεωρήθηκαν αυτοί που εισέβαλαν στον χώρο όπου θα γινόταν η εκδήλωση της ισραηλινής πρεσβείας στη Διεθνή Εκθεση Βιβλίου στη Θεσσαλονίκη. 

Ακτιβιστές και αυτοί που διαρκώς επιχειρούν να ανακαταλάβουν το Βιολογικό της Φυσικομαθηματικής στο ΑΠΘ. Ακτιβιστής και ο τραμπούκος που πριν από μερικά χρόνια κατάφερε πισώπλατο κτύπημα καράτε σε αστυνομικό. Να υποθέσω πως και ο διδακτορικός χαστουκιστής και αυτός ως ακτιβιστής θα παρουσιαστεί».

                                                                  (Σ. Μουμτζής-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

«Δεν είναι δυνατόν, η Ελλάδα να είναι η μοναδική χώρα στον κόσμο που δεν μπορεί να προστατεύσει τα πανεπιστήμιά της από την ανομία. Μη βαυκαλιζόμεθα. Δεν αναφέρομαι στην Ευρώπη ή στην Αμερική. Αναφέρομαι στον κόσμο. Θέλουν να βάλουν ένοπλους αστυνομικούς για να προστατεύουν τους χώρους; Ας το κάνουν. Αν δεν θέλουν, ας επιλέξουν μια άλλη λύση που θεωρούν πιο αποτελεσματική. Ισως χήνες για να προστατεύουν την περίμετρο. 

Πάντως, κάτι πρέπει να κάνουν. Η δειλία τους δεν έχει αποδώσει. Φοβούνται τις αντιδράσεις όσων θα θιγούν; Τις φοβούνται. Φοβούνται τις αντιδράσεις της Αριστεράς; Τις φοβούνται. Φοβούνται τις αντιδράσεις ενός μέρους του δημοσιογραφικού κόσμου που θα τους καταγγείλει για αυταρχισμό; Τις φοβούνται. Υπάρχει κάτι που να μη φοβούνται; Ναι, την κοινωνική πλειονότητα, που θέλει τα πανεπιστήμια, στα οποία έχει επενδύσει το μέλλον των παιδιών της, να λειτουργούν κανονικά. Είναι η σιωπηρή πλειοψηφία. Υφίσταται τη θορυβώδη τυραννία των μειοψηφιών χωρίς να αντιδρά. Οπως τον αλήτη με τη μοτοσικλέτα που ξεσηκώνει τον κόσμο, αλλά όλοι τον υφίστανται».

                                                        (Τ.Θεοδωρόπουλος-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

 «Σε αντίθεση με ό,τι γινόταν πριν μερικά χρόνια στον δυτικό κόσμο, η πυρηνική ενέργεια θεωρείται πλέον ένα από τα βασικά συστατικά της πράσινης μετάβασης και η συζήτηση για την κατασκευή νέων πυρηνικών σταθμών δεν αποτελεί πλέον ταμπού, ειδικά ενόψει της μεγάλης αύξησης της ζήτησης για ενέργεια σαν συνέπεια των εξελίξεων στον τομέα της Τεχνητής Νοημοσύνης.

Η αλλαγή κλίματος των τελευταίων ετών έχει αρχίσει να αναπτερώνει τις ελπίδες των υπερμάχων της πυρηνικής ενέργειας στις δυτικές χώρες και αρκετά σχέδια για την κατασκευή νέων σταθμών έχουν αρχίσει να έρχονται στην επιφάνεια.Υπάρχει όμως ένα σημαντικό πρόβλημα: ποιος θα κατασκευάσει όλους αυτούς τους σταθμούς, με τι κόστος και σε πόσο μεγάλο χρονικό διάστημα».

                                                                   (Σπ.Αλεξόπουλος-Liberal.gr)