Απόψεις...

 

«Ο Ντόναλντ Τραμπ προσπαθεί με μανία να γκρεμίσει τους θεσμούς και τα σύμβολα που έκαναν την Αμερική… Αμερική. Το Χάρβαρντ, τα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης, τις μεγάλες δικηγορικές εταιρείες, τους μηχανισμούς εξωτερικής πολιτικής και πολλά ακόμη. Ποντάρει ασφαλώς στο γεγονός ότι ο μέσος Αμερικανός, και σίγουρα ο μέσος ψηφοφόρος του, μισεί το Χάρβαρντ και την «Ουάσιγκτον Ποστ». Η αμερικανική ελίτ είχε όντως αποξενωθεί εντελώς από ένα τεράστιο κομμάτι της αμερικανικής κοινής γνώμης που ένιωθε κοινωνικά καθηλωμένο και πολιτισμικά ορφανό.

Ο Τραμπ προσπαθεί ταυτόχρονα να αλλάξει τον αξιακό κώδικα μέσα στις ΗΠΑ αλλά και παγκοσμίως. Το τι επιτρέπεται και τι απαγορεύεται, είτε νομικά είτε ηθικά, αλλάζει ριζικά. Μία από τις πρώτες του αποφάσεις ήταν, για παράδειγμα, να καταργήσει τον νόμο που απαγόρευε σε αμερικανικές εταιρείες να δωροδοκούν για να εξασφαλίσουν κάποια προμήθεια σε άλλη χώρα. Αλλά και όλα τα υπόλοιπα που συμβαίνουν, από το «δώρο» ενός 747 από το Κατάρ έως τα επίσημα δείπνα στους αγοραστές δικών του κρυπτονομισμάτων, είναι πρωτάκουστα για τα αμερικανικά δεδομένα. 

Διαφθορά υπήρχε πάντοτε, ίσως ήταν πιο διαφανής και «θεσμική». Το αμερικανικό σύστημα φρόντιζε όμως να κρατάει κάποια προσχήματα και να βάζει κανόνες αλλά και ποινές σε όσους έκαναν υπερβολές. Η Αμερική είχε πάντοτε τη σοφία των δικλίδων ασφαλείας, τα περίφημα checks and balances που υποτίθεται διατηρούσαν υπό έλεγχο την ισχύ ενός παντοδύναμου προέδρου. Το αν θα δουλέψουν και πώς, θα φανεί στον επόμενο ενάμιση χρόνο».

                                                             (Αλ.Παπαχελάς-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

«Το τσούρμο που όρμησε φωνασκώντας στην αίθουσα όπου θα μιλούσε ο Οντέντ Βολκστάιν δεν κρίνεται μόνον από τις πολιτικές απόψεις του. Είναι ενεργούμενα που δεν έχουν καμία αντίληψη της πολιτισμικής αξίας της λογοτεχνίας. Κοινώς, το μόνο που τους χαρακτηρίζει είναι το έλλειμμα πολιτισμού. Ανερμάτιστοι, αμόρφωτοι και ανιστόρητοι. Κυρίως, όμως, πολίτες μιας πνευματικής επαρχίας όπου η αξία της δημιουργίας κρίνεται από την πολιτική ένταξη των δημιουργών της. Ο καφενόβιος πιστεύει ότι οι πολιτικές απόψεις του είναι ικανές για να κρίνουν το οποιοδήποτε έργο δημιουργίας. 

Υπάρχει παράδοση, βέβαια. Ας θυμίσω την ακύρωση της ομιλίας του Στεφάν Κουρτουά στη Θεσσαλονίκη, από την ΚΝΕ. Ο αμαρτωλός ήταν εκ των συγγραφέων ιστορικών της «Μαύρης Βίβλου του Κομμουνισμού». Ας θυμίσω και την επίθεση της παρ’ ημίν αλητείας στην ομιλία του καθηγητή Ουότσον στην Πάτρα. Ο αμαρτωλός είχε αποκρυπτογραφήσει το DNA και είχε το θράσος να υποστηρίξει ότι αυτό των Αφρικανών διαφέρει απ’ αυτό των Ευρωπαίων. Οι αχαρακτήριστοι δεν τον άφησαν να μιλήσει στους φοιτητές του Πανεπιστημίου Πατρών. Σε άλλες γενιές, παλαιότερες ημών, οι απαίδευτοι αντιμετώπιζαν με σεβασμό τους μορφωμένους. Κι έτσι προχώρησε η ελληνική κοινωνία. 

Σήμερα ζούμε την τυραννία των απαίδευτων. Αυτών που είναι υπερήφανοι για τα πέντε τσιτάτα που έχουν ακούσει απ’ τους καφενόβιους ινστρούχτορες. Και αυτό είναι το πρόβλημα της Ελλάδας μας, η κοινότητα του αισθήματος. Την αντιμετωπίζουμε ως τουρίστες που θέλουν να απολαύσουν το ανυπέρβλητο φυσικό της κάλλος. Και αντιμετωπίζουμε ως διακοσμητική λεπτομέρεια στο μπιτσόμπαρο τις λέξεις των ποιητών μας. Δεν έχουμε καν θεσμούς για να τις υπερασπίζονται. Η δειλία με την οποία αντιμετώπισαν οι υπεύθυνοι την τραμπούκικη επίθεση κατά της ομιλίας του Βολκστάιν είναι ντροπή για όλους μας. Και δείχνει, αν μη τι άλλο, το μέτρο του πολιτισμικού μας ελλείμματος».

                                                     (Τ.Θεοδωρόπουλος-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

«Συνδέοντας εμμέσως πλην σαφώς την τουρκική παρουσία στην ευρωπαϊκή άμυνα με το casus belli, η Ελλάδα ενδέχεται να κάνει χρήση του βέτο έναντι μιας διμερούς ευρωτουρκικής συμφωνίας για την οποία απαιτείται ομοφωνία των «27». Πώς θα ακουγόταν, όμως, σε Γερμανία, Ιταλία και Ισπανία η απειλή ενός ελληνικού βέτο, την ώρα που η ΕΕ ήδη ασθμαίνει μήπως και προλάβει τις εξελίξεις;»

                                                              (Π.Ι. Τζανετάκος - Protagon.gr)