Απόψεις...

 

«Οι δυτικές κυρώσεις έχουν αποτύχει να αποκόψουν τη Ρωσία από μικροεπεξεργαστές και εξαρτήματα προηγμένης τεχνολογίας. Η εφαρμογή -ή ορθότερα η μη εφαρμογή- των οικονομικών κυρώσεων έχει καταδείξει πλέον σε τρία χρόνια πολέμου πως πρόκειται για ένα αμφίβολης αποτελεσματικότητας «όπλο» και η αποτρεπτική του ικανότητα απέναντι στη φιλοδοξία της Μόσχας να εξαπολύσει μία πλήρους κλίμακας εισβολή στην Ουκρανία ήταν εξ αρχής μηδενική. 

Οι κυρώσεις έχουν αποτύχει λόγω της ασυνεπούς εφαρμογής τους και της ικανότητας της Μόσχας να βρίσκει εναλλακτικές γραμμές εφοδιασμού. Οι κρίσιμα αναγκαίες τεχνολογίες εξακολουθούν να ρέουν στους Ρώσους κατασκευαστές όπλων μέσω τρίτων χωρών.

Από την 24η Φεβρουαρίου 2022, όταν η Ρωσία εισέβαλε στο κυρίαρχο έδαφος της Ουκρανίας, ηλεκτρονικά εξαρτήματα αξίας σχεδόν 4 δισ. δολαρίων έχουν εισρεύσει στη Ρωσία από περισσότερες από 6.000 εταιρείες, σύμφωνα με ανάλυση των New York Times που συνενώνει δεδομένα από ρωσικές τελωνειακές αρχές, εταιρικά αρχεία, καταχωρίσεις ονομασιών δικτυακών τόπων (domain) και στοιχεία που αφορούν κυρώσεις».

                                                                            (Ευ. Μπίφη- liberal.gr)

 «Η αποτυχία στα έργα του Φαληρικού Ορμου ξεδιπλώνεται σε όλο της το μεγαλείο, ως μια διαρκής υπόμνηση της αυτοϋπονόμευσης που μας χαρακτηρίζει.Χρόνια αργότερα, στις αρχές της δεκαετίας του ’80, θυμάμαι καθαρά τη δυσωδία του παραλιακού μετώπου από τα λύματα που έφερνε ο Κηφισός. Ολη η περιοχή παρέμενε σε κακή κατάσταση, μια χωματερή. Ούτε όταν κατασκευάστηκε το ΣΕΦ βελτιώθηκε. 

Τη δεκαετία του ’90 η περιοχή εντάχθηκε στον ολυμπιακό σχεδιασμό. Ακούγαμε ότι θα μεταμορφωθεί, ότι θα γίνουν θαύματα. Τα σχέδια στην πορεία άλλαξαν, τα θαύματα πήραν αναβολή. Οι γνωστές ελληνικές παθογένειες ήταν ο λόγος. Αδράνεια, μελέτες που άργησαν να ανατεθούν, καθυστερημένες αποφάσεις, κακές επιλογές, προβληματική οργάνωση, οδήγησαν σε αναγκαστικές εκπτώσεις.Το μέλλον όμως αργεί. 

Φτάσαμε στο 2024 και η περιοχή είναι γεμάτη μπάζα, σκουπίδια και σκόνη. Ενα εργοτάξιο από το 2018, και όλο αυτό το διάστημα υπάρχει και μια καινούργια δικαιολογία για την καθυστέρηση. Μελέτες που πρέπει να επικαιροποιηθούν, σχεδιασμοί που πρέπει να εμπλουτιστούν, έργα που πρέπει να προκηρυχθούν, χρηματοδότηση που πρέπει να εξασφαλιστεί, και πάει λέγοντας. Ελπίζουμε, αν, όπως ευχήθηκε ο πρόεδρος της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής Σπύρος Καπράλος, σε 100 χρόνια ξαναγίνουν Ολυμπιακοί Αγώνες στην Αθήνα, η ανάπλαση του Φαληρικού Ορμου να έχει υλοποιηθεί».

                                                                   (Γ.Επτακοίλη-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

«Σε αρνητικό έδαφος κινήθηκε και πάλι η αποταμίευση το α΄ τρίμηνο φέτος και μάλιστα σε υψηλό ποσοστό -8,1%, σύμφωνα με τα σχετικά στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, που χτυπούν για άλλη μια φορά «καμπανάκι» για τις επενδυτικές και αναπτυξιακές προοπτικές της χώρας. Ενα αρνητικό ποσοστό, όπως αυτό του πρώτου τριμήνου, σημαίνει ότι ξοδεύουμε περισσότερα από το ακαθάριστο διαθέσιμο εισόδημά μας, είτε αντλώντας από τις αποταμιεύσεις προηγούμενων ετών είτε δανειζόμενοι. Οι αναλυτές ανησυχούν για το διαρκές αυτό φαινόμενο, καθώς συνεπάγεται εξάρτηση από εξωτερικό δανεισμό».

                                                                      (Ειρήνη Χρυσολωρά- liberal.gr)

«Ολυμπιακοί Αγώνες: Το χρειαζόμαστε πραγματικά όλο αυτό το σόου; Θέλουμε, σ' αυτόν τον κόσμο, άλλο ένα υπερθέαμα, άλλη μια υπερσπατάλη; Ή, μήπως, αντίθετα, χρειαζόμαστε να ρίξουμε τους τόνους, να επιστρέψουμε στην απλότητα, να γίνουμε λίγο πιο ταπεινοί και εγκρατείς, προς εαυτούς και αλλήλους εξίσου; Γιατί πρέπει μια πόλη σαν το Παρίσι (το Λονδίνο, την Αθήνα, κ.λπ) να συμπεριφέρεται σαν νεόπλουτος επαρχιώτης; »

                                                                        (Μ.Δεδούση-protagon.gr)