Φταίει μόνο ο υπερ- τουρισμός;

«Στην Ελλάδα βρίσκεις 867 παραδοσιακούς οικισμούς όχι μόνο στις Κυκλάδες αλλά και στην Κρήτη, την Ήπειρο, την Πελοπόννησο και τα πανέμορφα Ιόνια νησιά μας. Αλλά και τα ποιοτικά στοιχεία των υπηρεσιών δεν πάνε πίσω. Με βάση τις σχετικές κριτικές το ποσοστό  στο συνολικό δείκτη ικανοποίησης-GRI των πελατών των ξενοδοχείων αγγίζει το 87% με τις Κυκλάδες και την Ήπειρο να είναι πάνω από 90%. Άρα κάτι πρέπει να κάνουμε για να χαλάσουμε αυτήν την ωραία εικόνα και να καταστρέψουμε την ανάλογη πηγή εσόδων και να απωλέσουμε τις χιλιάδες θέσεις εργασίας που παρέχει. 

Για παράδειγμα, μπορούμε να αφήνουμε την Αθήνα πενταβρώμικη ώστε να τους διώχνει με το καλημέρα. Νομίζω ότι ήδη μπήκε  σε εφαρμογή. Και μετά τι; Μετά βέβαια  υπάρχουν «οι φάμπρικες της Γερμανίας και του Βελγίου οι στοές» όπως τη δεκαετία του 1960. Που δεν υπάρχουν ούτε αυτές πια. Υπάρχει μόνο η πείνα. Και ίσως η επανάσταση.

Υπάρχει όμως και μια άλλη διάσταση του τουρισμού πέρα από την οικονομική. Τι θα ήταν η Σαντορίνη και τα άλλα τα νησιά χωρίς τον τουρισμό; Έρημοι τόποι με ελάχιστους ηλικιωμένους, και κάτι κακόμοιρες κατσίκες, με σπίτια γκρεμίδια, χωματόδρομους, φτώχια και εγκατάλειψη. Ούτε ψαράδες δεν θα υπήρχαν πια. Θα ήταν όλα σαφώς πιο γραφικά, πιο άνετα και ευρύχωρα ώστε να προσεγγίζουν για λίγες ώρες τα σκάφη των ελίτ, να ρίχνουν μια ματιά στο ηλιοβασίλεμα και μετά να φεύγουν αναζητώντας κάπου αλλού (πού αλλού;) τις ανέσεις τους.

Δηλαδή μας λες ότι δεν υπάρχει θέμα υπερτουρισμού; Και βέβαια υπάρχει αλλά σε συγκεκριμένους προορισμούς (π.χ. Σαντορίνη) και σε κάποια μικρή περίοδο του θέρους και χρειάζεται μια προσεκτική παρέμβαση της Πολιτείας, αλλά μέχρις εκεί. Αν ο υπερτουρισμός είναι πρόβλημα και υποβαθμίζει το σχετικό προϊόν η ίδια η αγορά θα δώσει λύση. Και η υποβάθμιση προφανώς και δεν οφείλεται μόνο στη μεγάλη ζήτηση. 

Οφείλεται στο γεγονός ότι στα νησιά και τις τουριστικές περιοχές αφήσαμε τον καθένα να χτίζει όπου θέλει και όσο θέλει και να καταλαμβάνει παραλίες με μεγαθήρια και όλα αυτά με το αζημίωτο βέβαια. Δώσαμε το δικαίωμα σε μαφίες να διαχειρίζονται μέσω λαδωμάτων τη γη και τη δόμηση ακόμα και με τη βία. Και η πρόσφατη δολοφονία του τοπογράφου στο Ψυχικό είναι απλώς το τραγικό κερασάκι σε μια βρώμικη τούρτα».

                        (Απόσπασμα άρθρου του Λ.Καστανά από την ΑΤΗensvoice)