Απόψεις...

 

«Υπάρχουν  διαφορές ανάμεσα στη χθεσινή πυρκαγιά και στις προηγούμενες. Πρώτον, κανείς δεν μπορεί να πει ότι υπήρχε έλλειψη μέσων για την αντιμετώπισή της. Δεύτερον, κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει την κρατική μηχανή για καθυστερημένη αντίδραση ή ολιγωρία. Τρίτον και σημαντικότερον: ώσπου να γράψω αυτό το σημείωμα, παρά το μέγεθος της καταστροφής, δεν υπήρξε κανένα ανθρώπινο θύμα. Ελπίζω να ισχύει το ίδιο και όταν το διαβάσετε. Αυτές οι τρεις παράμετροι δείχνουν πόσα βήματα έχει κάνει η χώρα από τότε που θρηνούσαμε 101 νεκρούς στο Μάτι εξαιτίας μιας ξεχαρβαλωμένης κρατικής μηχανής. 

Δεν προσπαθώ να υποβαθμίσω την καταστροφή ούτε του φυσικού τοπίου ούτε της άγριας πανίδας που το κατοικεί. Οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι θα συμβιώσουμε με το αδηφάγο τέρας. Ή μάλλον ότι συμβιώνουμε με το τέρας εδώ και χρόνια. Η εξάλειψή του είναι ουτοπία, όπως η εξάλειψη του κακού ή του εγκλήματος από το ανθρώπινο σύμπαν. Το ζητούμενο είναι η αντιμετώπισή του. Η οργάνωση της άμυνάς μας απέναντι σε ένα φυσικό φαινόμενο που ξεπερνάει τις δυνάμεις μας. Η πιο αποτελεσματική άμυνα στηρίζεται στον συνδυασμό της ατομικής με τη συλλογική ευθύνη».

                                                             (Τ.Θεοδωρόπουλος-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

«Γιατί πρέπει να υπάρχουν στους Ολυμπιακούς αγώνες «αθλήματα» βαρβαρότητας; Αθλήματα με βία, ξύλο, μπουνιές ή ότι άλλο απαιτείται για γεμίσουν αίματα τα πρόσωπα των «αθλητών»; Μα δεν καταλαβαίνω –συμπαθάτε με- τι σόι αθλητισμός είναι αυτός που νικητής ανακηρύσσεται εκείνος που θα δείρει πιο πολύ τον αντίπαλό του. Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε ούτε με μυαλό, ούτε με τακτική, ούτε με στρατηγική. 

Μπορεί να υπάρχουν κι αυτά, αλλά το πρώτιστο είναι οι μπουνιές! Είναι η εικόνα δυο ανθρώπων που ο ένας κτυπάει τον άλλον! Ο νικητής συνήθως θα μείνει ματωμένος στο ρινγκ κι ο άλλος θα χοροπηδάει ενθουσιασμένος υπό τους αλαλαγμούς τους δικούς του και του πολεμοχαρούς πλήθους. Είναι αθλητισμός αυτό;   Περιποιεί  αυτό τιμή για κάποιον; Σε τελική ανάλυση το αγώνισμα της πυγμαχίας στους Ολυμπιακούς αγώνες των αρχαίων Ελλήνων είχε τελείως διαφορετική οπτική γωνία ύπαρξης, αφού εκεί αγωνίζονταν οι καλύτεροι πολεμιστές των συμμετεχόντων πόλεων. Όπως και στο εξίσου βάρβαρο (με τα σημερινά δεδομένα) «αγώνισμα» του παγκρατίου!

Όμως, δυστυχώς, η απόσυρση της πυγμαχίας δεν συμβαίνει επειδή παράγει βία, αλλά επειδή η ΔΟΕ αντιπαρατίθεται με την παγκόσμια ομοσπονδία πυγμαχίας, για ζητήματα παρόμοια με αυτά της Αλγερινής αθλήτριας. Όπως αντιπαρατίθεται για τους ίδιους λόγους με την Άρση Βαρών, που επίσης αποσύρεται ως άθλημα».

                                                              (Ν.Γ. Σακελλαρόπουλος- emvolos.gr)

«Να μιλήσουμε επιτέλους για την ασφάλιση της περιουσίας μας; Ναι, το κράτος είναι συνταγματικά, τυπικά και ουσιαστικά υποχρεωμένο να προστατεύει την ζωή και την περιουσία των πολιτών του. Μόνο που δεν θα το κάνει ποτέ στο 100%. Σιχτιρίστε όσο θέλετε τον Μητσοτάκη (για τις φωτιές που καίνε ακόμα) ή τον Τσίπρα (για το Μάτι), φροντίστε όμως παράλληλα να βρείτε λίγα ευρώ τον χρόνο για να ασφαλίσετε την περιουσία σας».

                                                                      (Δ. Ευθυμάκης –protagon.gr)