Απόψεις...

 

«Χρειαζόμαστε, εμείς οι Αθηναίοι, Δήμαρχο. Επειγόντως. Ο σημερινός, άνθρωπος μορφωμένος και αυτοδημιούργητος, δεν μας νοιάζεται. Ούτε καν στα λόγια.Στην πράξη, από τότε που εξελέγη ο υπό νέα ηγεσία Δήμος, αδιαφορεί για τον καθημερινό άνθρωπο της πρωτεύουσας.Τον δημότη Αθηναίων από γεννησιμιού του, τον δημότη εκ μεταγραφής, αλλά και κάθε κάτοικο του πυρήνα της Πόλης. Αλλά και οι πάμπολλοι επισκέπτες, από τους γύρω δήμους, δεν νοιώθουν κάποιον σεβασμό για τον παγκοσμίων προδιαγραφών, τον υπέροχο ιστορικό και πρωτεύοντα αστικό πυρήνα της Ελλάδας.

Είναι προφανές πως ο Χάρης Δούκας, νέος Δήμαρχος Αθηναίων, ξοδεύει πολλές ώρες της Δημαρχίας του για να φιλοκαλεί την παρουσία του στην κεντρική πολιτική σκηνή.Δικαίωμά του. Έχει πέντε χρονάκια μπροστά του για να προετοιμάσει το πήδημα στην κεντρική πολιτική σκηνή. Οι φιλοδοξίες ούτε κρύβονται, ούτε απαγορεύονται.

Υποθέτω πως οι μόλις 19.842 δημότες που τον εμπιστεύτηκαν από τον πρώτο γύρο, σε σύνολο 449 χιλιάδων εγγεγραμμένων πολιτών θα είναι ευχαριστημένοι για την κομματική τους επιλογή.Οι 44.220 δημότες, υπερδιπλάσιοι, που προσετέθησαν μεταξύ των δύο γύρων και «χάρισαν» τη δημαρχία στον εκλεκτό του ΠΑΣΟΚ, δεν σημαίνουν και πολλά για τον Δήμαρχο Αθηναίων».

                                                              (Μπ.Παπαδημητρίου- Liberal.gr)

 «Αφήστε μας με τις εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις και τους συνδικαλιστές. Δεν ενδιαφέρουν κανέναν εκτός απ’ αυτούς που ενδιαφέρουν. Αφήστε μας με τα ιδεολογήματα περί δημοτικής και καθαρεύουσας. Η ελληνική γλώσσα είναι μία. Και έχει έναν πλούτο αντίστοιχο με τη μακραίωνη επιβίωσή της. Μπορείτε να βρείτε μέθοδο για να περάσετε αυτόν τον πλούτο στις νεότερες γενιές; Να μια πραγματική μεταρρύθμιση της παιδείας. 

Αν όχι, σε λίγα χρόνια από σήμερα, τα ελληνικά θα διδάσκονται ως δεύτερη γλώσσα στους Ελληνες. Και μακάρι η πρώτη να είναι τα αγγλικά. Το πιθανότερο είναι να επικρατήσει το υβριδικό ιδιόλεκτο των «γκρίκλις», αφού τα κοινωνικά δίκτυα έχουν μεγαλύτερη επιδραστικότητα από τη σχολική τάξη. Η γλώσσα είναι υπαρξιακή αξία για μας. Αντίστοιχη με τα σύνορά μας. 

Ομως ενώ ξοδεύουμε δισεκατομμύρια για την προστασία των συνόρων μας, δεν ξοδεύουμε ούτε ένα δράμι μυαλό για την προστασία της γλώσσας μας. Η πρώτη γραμμή αμύνης είναι η παρακαταθήκη της λογοτεχνίας μας. «Οπου και να θολώνει ο νους σας μνημονεύετε Διονύσιο Σολωμό και μνημονεύετε Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη», όπως έγραψε ο Ελύτης».

                                                            (Τ.Θεοδωρόπουλος-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)