Απόψεις...

«Οι ανήλικοι παραβάτες στη συντριπτική τους πλειονότητα είναι αγόρια, κυρίως 14 έως 18 ετών, σε μεγάλο ποσοστό από χαμηλά κοινωνικοοικονομικά στρώματα. Το οικογενειακό τους περιβάλλον διαπιστώνεται συχνά να είναι δυσλειτουργικό. Η σχέση τους με το σχολείο παρουσιάζει πολλά προβλήματα, με χαμηλές επιδόσεις και σχολική διαρροή. Αξιοσημείωτος αριθμός αυτών των ανηλίκων εμφανίζει εμπλοκή με εξαρτησιογόνες ουσίες, ενώ σε σημαντικό ποσοστό εκδηλώνουν συναισθηματικές διαταραχές, διαταραχές διαγωγής ή και άλλα προβλήματα ψυχικής υγείας. Τέλος, συνήθως έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση, με έλλειψη στόχων, κινήτρων και προσδοκιών για τη ζωή τους.

Από την άλλη, οι συμμορίες είναι ομάδες παιδιών, εφήβων και νεαρών ενηλίκων που μοιράζονται μια κοινή ταυτότητα και εμπλέκονται σε παράνομες ή παραβατικές δραστηριότητες. Ορισμένοι παραβατικοί ανήλικοι ωθούνται ή παρακινούνται να ενταχθούν σε μια συμμορία για να αποκτήσουν αίσθηση σύνδεσης ή για να καθορίσουν μια νέα αίσθηση του ποιοι είναι, ενώ άλλοι υποκινούνται από την πίεση των συνομηλίκων ή την ανάγκη να προστατεύσουν τον εαυτό τους. Τα περισσότερα μέλη συμμοριών είναι έφηβοι ή νεαροί ενήλικες, κάθε φύλου, φυλής και κοινωνικοοικονομικής ομάδας».

                                                                (Απ.Λακασάς-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

«Η τραγωδία των Τεμπών παραπέμπει στη δυσλειτουργία του Δημοσίου όχι μόνο εξαιτίας των μεγάλων καθυστερήσεων στην εγκατάσταση σύγχρονου μηχανολογικού εξοπλισμού, αλλά και γιατί το δυστύχημα ανέδειξε την προβληματική λειτουργία του ΟΣΕ. Το ίδιο και ο φόνος της Κυριακής Γρίβα, μπροστά σε αστυνομικό τμήμα και σε απευθείας σύνδεση με το τηλεφωνικό κέντρο της Αστυνομίας. 

Από το υποστελεχωμένο αστυνομικό τμήμα όπου υπηρετούσαν ένας ειδικός φρουρός (δέκα χρόνια μετά την καταδίκη του για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση) και μια νεαρή αξιωματικός κατώτερη, όπως αποδείχθηκε, των περιστάσεων, έως το μη διαθέσιμο περιπολικό και τον ελλιπώς εκπαιδευμένο τηλεφωνητή που χειρίστηκε το πρόβλημα δίχως πρωτόκολλο αλλά και φιλότιμο (που συχνά δίνει λύσεις), παρά μόνο με τη βαριεστημένη διεκπεραιωτική λογική, πασπαλισμένη με μια δόση σαρκασμού, που ταυτίζουμε συχνά με το Δημόσιο».

                                                                 (Στ.Ν. Καλύβας-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ) 

«Στην αριστερή όχθη της Ελλάδας, υπάρχει μια ιδιότυπή οικειοποίηση της ευαισθησίας. Οι έχοντες αυτήν την «αποκλειστική αντιπροσωπεία», αφήνουν στο απυρόβλητο το θεοκρατικό καθεστώς της Τεχεράνης και, κουνώντας το δάχτυλο απειλητικά σου θυμίζουν: «τα παιδάκια που σκότωσε ο Νετανιάχου στην Γάζα, δεν τα σκέφτεσαι;»

                                                                    (Χρ. Μιχαηλίδης- prtoagon.gr)