Απόψεις...

«Δεν αντιλαμβάνομαι για ποιον λόγο κάποιοι θέλουν να ορίσουν τη γυναικοκτονία ως ξεχωριστό αδίκημα. Υπάρχει ο όρος ανθρωποκτονία ο οποίος καλύπτει όλα τα είδη δολοφονιών ανεξαρτήτως φύλου. Αν ξεχωρίσεις ένα υποσύνολο ονομάζοντάς το γυναικοκτονία αυτό σημαίνει ότι ξεχωρίζεις τις γυναίκες από το σύνολο. Βαρβάτη περίπτωση σεξισμού που θεωρεί τη γυναίκα ως πιο ευάλωτη από τον άνδρα. 

Η δύναμη της αμέλειας και της γραφειοκρατικής αδράνειας που διακατέχει την αστυνομία δεν διακρίνει φύλα. Και εκεί βρίσκεται η μία άκρη του νήματος. Η αστυνομία δεν είναι ικανή να προστατεύσει τους πολίτες. Ανασφάλεια για την πλειονότητα.  Χωρίς την εμπιστοσύνη που εμπνέει το αίσθημα της ασφαλείας η κοινότητα δεν μπορεί να λειτουργήσει. Η χειραψία καθιερώθηκε ως τρόπος χαιρετισμού για να αποδείξουν οι πολίτες ότι δεν οπλοφορούν. 

Βία στους δρόμους. Βία εναντίον των πεζών, βία μεταξύ των αυτοκινητιστών. Η κοινωνία μας δεν είναι στα πρόθυρα της νευρικής κρίσης. Είναι σε μόνιμη νευρική κρίση.Το δελτίο βιαιοπραγίας έχει ενταχθεί στην καθημερινή μας ρουτίνα. ο πρώτο μέλημα της κυβέρνησης πρέπει να είναι η δημόσια τάξη, η αποκατάσταση του αισθήματος ασφαλείας. Μια εκ βάθρων μεταρρύθμιση της οργάνωσης των δυνάμεων ασφαλείας. 

Ο αστυνομικός στη Θεσσαλονίκη που σκότωσε τον ληστή καταδικάσθηκε σε εφτά χρόνια φυλακή. Γιατί να αντιδράσει ο φρουρός του τμήματος στους Αγίους Αναργύρους; Είναι θέμα παιδείας; Ελάτε τώρα, ας σοβαρευτούμε. Θα έφταναν μερικά μαθήματα στο ωρολόγιο πρόγραμμα για να το λύσουν. Η κοινοτοπία της βίας είναι μια βαριά κοινωνική ασθένεια που ξεπερνάει τις δυνάμεις των πολιτικών. Αυτοί οφείλουν να αντιμετωπίσουν τα συμπτώματα. Εμείς οι υπόλοιποι οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι το πρόβλημα ξεκινάει από τον πυρήνα της κοινωνικής συμπεριφοράς, την οικογένεια.

Πόσες γυναικοκτονίες και πόσα «εθνικά σχέδια δράσης» για τη βία κατά των γυναικών χρειάζεται ακόμη να γίνουν προκειμένου να μπορέσει η αστυνομία να εφαρμόσει ένα πρωτόκολλο στις περιπτώσεις καταγγελιών, όπως αυτή στους Αγίους Αναργύρους; Πόσο δύσκολο είναι να υιοθετήσουν οι υπηρεσίες έναν ενιαίο τρόπο δράσης, προκειμένου να μην επαναλαμβάνονται τα ίδια –θανάσιμα– λάθη; Δεν ωφελεί τώρα άλλη μία «δέσμη» εξαγγελιών. Αρκεί να εφαρμοστεί η προηγούμενη».

                                                         (Τ. Θεοδωρόπουλος- ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ) 

«Ο  Πρωθυπουργός και η Κυβέρνηση του κοιτούν καταπρόσωπο το…τέρας! Έχουν τον πλέον σκληρό αντίπαλο. Η αντιπολίτευση τους είναι το ίδιο το Κράτος, το οποίο οφείλουν να διοικήσουν. Και επιπλέον, είναι οι μοναδικοί υπεύθυνοι έναντι των πολιτών, σε κάθε «στραβό» συμβάν φέρει η ώρα, το λάθος ή η αβλεψία οποιουδήποτε κρατικού υπαλλήλου. Κι ενώ, το προσωπικό είναι απολύτως προφυλαγμένο με τη μονιμότητα, τις επιτροπές προσωπικού, όπου τον πρώτο λόγο έχουν οι συνδικαλιστές, χωρίς καμία αξιολόγηση για την αποτελεσματικότητά τους, οι πολιτικοί τους προϊστάμενοι είναι οι απόλυτα εκτεθειμένοι έναντι των ψηφοφόρων. 

Παλαβό δείχνει, αλλά έτσι είναι φτιαγμένο να διοικείται το ελληνικό Κράτος κι είναι να απορεί κανείς πως με τόση ευκολία οι πολιτικοί «μας» σπεύδουν με μεγάλη χαρά να αναλάβουν υπουργικά καθήκοντα. Άγνοια κινδύνου ή απλώς υπέρμετρη φιλοδοξία; Αυτό ας αναζητηθεί, ιδιαιτέρως, στο ντιβάνι του ψυχαναλυτή».  

                                                                    (Άρης Πορτοσάλτε- liberal.gr)