Aπόψεις...

 

 

 «Το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι ευρωπαϊκές δημοκρατίες σήμερα δεν είναι η άνοδος της Ακροδεξιάς. Είναι η άνοδος του λαϊκισμού. Οσων πολιτικών δυνάμεων επικαλούνται τα δίκαια του λαού απέναντι στις ελίτ, πολιτικές, οικονομικές, κοινωνικές. Ο λαϊκισμός χρειάζεται κάποιον εχθρό – όχι απλώς δημοκρατικό αντίπαλο. Τον δείχνει με το δάχτυλο στις κοινωνίες, όταν οι δημοκρατικές ελίτ προσπαθούν να εξηγήσουν τη στάση τους με ορθολογικά κριτήρια και στατιστικές. Είναι η αδυναμία τους και κάποτε οφείλουν να καταλάβουν ότι οι κοινωνίες, σε πείσμα του Διαφωτισμού, δεν αντιδρούν ορθολογικά. Το συναίσθημα είναι αξία του ανθρωπισμού.Το πρόβλημα της Ευρώπης δεν είναι η Ακροδεξιά. Το πρόβλημα της Ευρώπης είναι ο λαϊκισμός. Το σημείο εκείνο όπου η Ακροδεξιά συναντάται με την Ακροαριστερά. Κοινώς, η κοινωνική αντίδραση απέναντι στις ελίτ, ασχέτως ιστορικών ή ιδεολογικών καταβολών. Δεν επικαλούνται τον ολοκληρωτισμό ως διέξοδο. Ισως με μόνη εξαίρεση το ΚΚΕ, το οποίο είναι καταστατικά εναντίον της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Ομως εκμεταλλεύονται το λεγόμενο «λαϊκό αίσθημα», είτε αυτό έχει «δεξιές» καταβολές είτε έχει «αριστερές». Δεν έχουν σημασία οι καταβολές. Σημασία έχει η δυσανεξία απέναντι στις ελίτ που διαχειρίζονται τις ευρωπαϊκές δημοκρατίες.Και για να είμαστε ειλικρινείς, αυτές κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου. Σαν να μην αντιλαμβάνονται το χάσμα που τις χωρίζει από το «λαϊκό αίσθημα», χωρίς το οποίο δεν υπάρχουν. Καταγγέλλουν την Ακροδεξιά και συμπεριφέρονται ενοχικά απέναντι στην Ακροαριστερά. Φταίει το κομβικό σημείο της μετανάστευσης; Μπορεί. Μέχρι προχθές χρέωναν τον φόβο της μετανάστευσης στην Ακροδεξιά. Κατάλαβαν άραγε ότι η μετανάστευση θα είναι το πυρηνικό πρόβλημα της ευρωπαϊκής ηπείρου; Και ότι το θέμα της μετανάστευσης είναι ο κεντρικός πυρήνας της ευρωπαϊκής πολιτικής; Και εννοείται του λαϊκισμού».

                                                         (Τ.Θεοδωρόπουλος-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

«Οι φόβοι πως η ξηρασία του φετινού καλοκαιριού θα είναι σφοδρότερη από την περυσινή έχουν οδηγήσει την Ισπανία σε έναν άτυπο πόλεμο πολλαπλών μετώπων με επίκεντρο το νερό. Οι πισίνες των ξενοδοχείων αποτελούν το πιο πρόσφατο θέμα διαφωνίας, καθώς η χώρα της Ιβηρικής Χερσονήσου αγωνίζεται να βρει ρεαλιστικούς τρόπους αντιμετώπισης της κλιματικής κρίσης. Οι τοπικές κυβερνήσεις, που σε ορισμένες περιπτώσεις είδαν πέρυσι τις δεξαμενές τους να στραγγίζουν, είναι αναγκασμένες να καταλήξουν σε αυστηρά μέτρα για να αποφύγουν μια πιθανή λειψυδρία.

Πολιτικοί στα δεξιά του φάσματος κατηγορούν τις ορδές των «καλομαθημένων» τουριστών, ενώ οι αριστεροί έχουν βάλει στο στόχαστρο τα πολυτελή ξενοδοχεία με τις μεγάλες πισίνες. Η συντηρητική κυβέρνηση της επαρχίας της Ανδαλουσίας, στην οποία περιλαμβάνεται το διάσημο θέρετρο της Μάλαγα, επέτρεψε προσφάτως στα ξενοδοχεία να γεμίζουν τις πισίνες τους, αλλά απαγόρευσε στα σπίτια και στις μικρές επιχειρήσεις ενοικιαζόμενων δωματίων να γεμίζουν τις δικές τους.

Αντιθέτως, η αριστερή κυβέρνηση του ημιαυτόνομου κρατιδίου της Καταλωνίας επέβαλε για πρώτη φορά περιορισμούς στο νερό που μπορούν να χρησιμοποιούν τα ξενοδοχεία, μια και η περιοχή βρίσκεται αντιμέτωπη με τη χειρότερη ξηρασία του τελευταίου αιώνα».

                                                                                      (eleftheria.gr)