Απόψεις...

«Στο τμήμα προβλεπόταν εκείνο τα βράδυ να βρίσκονται δύο άτομα, ο αξιωματικός υπηρεσίας και ο φρουρός. Στη συγκεκριμένη βάρδια ήταν η αξιωματικός υπηρεσίας. Έτυχε ωστόσο να βρίσκονται και δύο επιπλέον άτομα. Σε μια άλλη πραγματικότητα, η άτυχη κοπέλα θα μπορούσε να είναι τυχερή. 

Από τα τέσσερα άτομα που υπήρχαν στο τμήμα εκείνο το μοιραίο βράδυ, τα τρία ήταν γυναίκες. Όταν έφτασε στο αστυνομικό τμήμα βρισκόταν εκεί και η επόπτρια βάρδιας και υποδιοικήτρια του Α.Τ. Αγίων Αναργύρων, υπεύθυνη να γυρνάει από τμήμα σε τμήμα στη Δυτική Αττική για να ελέγχει ότι όλα λειτουργούν σωστά. Μαζί ήταν και η οδηγός της, δηλαδή είχαν όχημα. Δεν υπήρχε περιστατικό σε εξέλιξη, οι αστυνομικίνες δεν είχαν κάποια δουλειά. 

Η κοπέλα που μπήκε μέσα και είπε σε αυτές τις γυναίκες «κινδυνεύω, να με πάει ένα περιπολικό με σπίτι», έμενε εκεί πιο δίπλα, πέντε λεπτά με τα πόδια. Σε μία άλλη πραγματικότητα, το τέταρτο άτομο, ο φρουρός, θα είχε πεταχτεί από το κουβούκλιο και θα είχε προσπαθήσει να σώσει την κοπέλα που όσο καλούσε το 100 για να ζητήσει περιπολικό δέχτηκε την επίθεση του δράστη με μαχαίρι. Δεν θα περίμενε να τελειώσει το φονικό για να βγει, σύμφωνα πάντα με το αστυνομικό ρεπορτάζ. 

Αλλά ήταν υπόδικος, καθώς ως ειδικός φρουρός είχε συλληφθεί για υπόθεση πλαστογραφίας διαβατηρίων και η υπόθεσή του είναι λίγο πριν τελεσιδικήσει στον Αρειο Πάγο. Οι υπόδικοι αστυνομικοί επιτρέπεται να επιστρέψουν στην εργασία τους, περιμένοντας να βγει η απόφαση. Είναι δημόσιοι υπάλληλοι.

Σε μια άλλη πραγματικότητα, ο εκφωνητής της Άμεσης Δράσης δεν θα απαντούσε σαν να βαριέται που ζει, δεν θα έλεγε το «περιπολικό δεν είναι ταξί», δεν θα μας έκανε να ντρεπόμαστε τόσο πολύ ακούγοντάς τον να επαναλαμβάνει πληκτρολογώντας σαν από μια άλλη εποχή τα τελευταία της λόγια. 

Δεν άξιζε στην κοπέλα να είναι αυτός ο τύπος η τελευταία της έκκληση για βοήθεια.Σε μια άλλη πραγματικότητα, η κοπέλα αυτή δεν θα είχε χαθεί τόσο άδικα».

                                                                          (Δ. Γκρους- prοtagon.gr)

 «Το θέμα σήμερα δεν είναι να γίνουν κάποιες αλλαγές. Είναι να γίνει ένα ηλεκτροσόκ. Από το μηδέν. Tabula rasa. Κάθε αστυνομικός, ανεξαρτήτως βαθμού, να εξεταστεί σαν να μπήκε αυτή τη στιγμή στο Σώμα. Και όταν η αλλαγή ολοκληρωθεί, τίποτα να μη θυμίζει ένα σύστημα όπου ο χρόνος και η δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία χρεοκόπησαν».

                                                                     (Αντ.Πανούτσος – protagon.gr)

 «Η αγενής απάντηση που επιβιώνει μόνο στο ελληνικό Δημόσιο, όσο δεν εξαφανίζεται, θα ευθύνεται για κάθε φιάσκο της αστυνομίας, για κάθε συμβάν που τη γελοιοποιεί. Αραγε ποια διάνοια να συνέλαβε πρώτη την ιδέα πως το επιβλητικό Δεν Προβλέπεται έχει τόσο καταλυτική και αποδιοργανωτική επίδραση;»

                                                                           (Αθ. Νέγκα- protagon.gr)