Ονειρεύομαι μια χώρα όπου...

Μία παλαιότερη ανάρτηση που μου θύμισε ένας φίλος: (Εξ ίσου ονειροπόλος). Ονειρεύομαι μια χώρα όπου:

1. Δεν θα βανδαλίζεται τίποτα, ούτε παγκάκι, ούτε άγαλμα, ούτε κουτί ταχυδρομείου, οδική πινακίδα δρόμου, στάση λεωφορείου, κράσπεδο, ούτε κάδος απορριμμάτων.

2. Τα πεζοδρόμια θα ανήκουν στους πεζούς, τα μηχανάκια δεν θα μπαίνουν σε πεζόδρομους και τα οχήματα θα σταθμεύουν πάντα νόμιμα.

3. Οι πολίτες θα σέβονται την ξένη περιουσία και ειδικά την δημόσια.

4. Δεν θα πετούν ούτε τσιγάρο στο έδαφος, θα μαζεύουν τα κόπρανα των σκύλων τους και δεν θα πετούν λάθος σκουπίδια στους μπλε κάδους.

5. Δεν θα κολλούν διαφημιστικά αυτοκόλλητα πουθενά.

6. Δεν θα κολλούν αφίσες όπου να'ναι, αλλά σε πίνακες ανακοινώσεων.

7. Οι πολίτες θα σέβονται τους ΑΜΕΑ συμπολίτες τους, δεν θα καπνίζουν σε κλειστούς δημόσιους χώρους και θα συμπεριφέρονται κόσμια στα λεωφορεία, στα ασανσέρ του μετρό, στις ουρές σε ταμεία.

8. Θα χαιρετούν τους συμπολίτες τους, θα βοηθούν τους ηλικιωμένους, θα φέρονται "ξένια" στους τουρίστες και θα σηκώνονται στο μετρό να κάτσει η έγκυος.

9. Δεν θα βασανίζουν ζώα, δεν θα τραμπουκίζουν σε πάσης φύσεως μειονότητες και θα συμπεριφέρονται ως φίλαθλοι στα γήπεδα - ασχέτως αν αδικούνται ή όχι.

10. Αντίστοιχα, ονειρεύομαι ένα κράτος που δεν θα ταλαιπωρεί τον πολίτη του για εσωτερικές πληροφορίες, διαπιστώσεις και απλά έγγραφα που το ίδιο εκδίδει.

Θα γίνονται όλα εσωτερικά και δεν θα απαιτεί την φυσική παρουσία κανενός παρά μονάχα μία και μοναδική φορά - την πρώτη.

11. Ένα κράτος που δεν θα απαιτεί μόνο χαρτί γιατρού δημόσιου νοσοκομείου για μια άδεια, αλλά θα σέβεται εξίσου τον ιδιώτη γιατρό.

12. Ένα κράτος που θα σέβεται και τον ιδιώτη εκπαιδευτικό και το προϊόν της εργασίας του, στην  διάδοση αλλά και πιστοποίηση της γνώσης σε τρίτους και των πτυχίων που εκδίδει. Κοινώς ιδιωτικά σχολεία, πανεπιστήμια, σχολές δεξιοτήτων.

13. Ένα κράτος που σέβεται τον πολίτη, θα παραμενει σταθερό σε νόμους, θεσμικά πλαίσια και αποφάσεις για χρόνια και θα αποδίδει δικαιοσύνη σε λογικά χρονικά όρια.

14. Ένα κράτος που όταν θεσπίζει αποζημιώσεις και επιδόματα, θα έχει ήδη κονδύλι για αυτές τις δαπάνες, δεν θα καθυστερεί ούτε μία μέρα την εκταμίευση επιδοτήσεων και θα συμψηφίζει παντού οφειλές.

15. Ένα κράτος που δεν έχει κόμπλεξ να εφαρμόσει το νόμο σε αλλόθρησκους, να ασκήσει την κατάλληλη βία για να προστατεύσει τον νομοταγή, τον ηλικιωμένο, τον ανήμπορο, τον ευπαθή πολίτη του.

16. Ένα κράτος που δεν έχει κόμπλεξ να χτίσει επιπλέον φυλακές αντί να τις "αποσυμφορίζει", να προστατεύσει τα σύνορά του, να θέτει σαφείς φραγμούς ανάλογα με τα όριά του.

17. Ονειρεύομαι μια χώρα που δεν είσαι δακτυλοδεικτούμενος, όταν είσαι νομοταγής, πληρώνεις τους φόρους σου και το ασφαλιστικό ταμείο σου.

Δεν είσαι γραφικός όταν κόβεις αποδείξεις και συναλλάσσεσαι ισότιμα με συμπολίτες σου, ενώ δεν θεωρείσαι εκ προοιμίου απατεώνας.

18. Ένα κράτος που δεν φοβάται τον τρομοκράτη, τον "αντάρτη πόλεων" και δεν μπερδεύει τα άσυλα όταν πρόκειται να προστατεύσει την ζωή των φοιτητών, των καθηγητών, την δημόσια περιουσία, τον νόμο και την τάξη.

19. Ένα κράτος ανταποδοτικό, όπου επιβραβεύεται ο τίμιος, ο ικανός, ο χρήσιμος αλλά και τιμωρείται ο επίορκος.

20. Ένα κράτος που δείχνει επιείκεια και ευφυΐα στην απονομή δικαιοσύνης, φέρεται ισότιμα σε όλους ασχέτως οικονομικής ή άλλης διάκρισης και δεν περνά το "βύσμα" πουθενά.

21. Ένα κράτος που ισχύει το "η γυναίκα του καίσαρα δεν πρέπει μόνο να είναι τιμία, αλλά και να φαίνεται τιμία", να υπάρχει τσίπα και στοιχειώδης ευθιξία.

22. Ένα κράτος όπου οι πολιτικοί του να δουλεύουν σκληρά, να υπηρετούν τον πολίτη, να μη διχάζουν, να μην ξεσηκώνουν τα πλήθη για ψηφοθηρικούς λόγους και προ πάντων, να έχουν οι ίδιοι ένα σχετικό επίπεδο που να γίνονται παράδειγμα και ενθάρρυνση για τους πολίτες.

23. Ένα κράτος που αφήνει τον πολίτη να ανοίξει τα επιχειρηματικά φτερά του, επιτρέποντας εξ’ ορισμού τα πάντα, που ρητά δεν απαγορεύονται.

24. Ένα κράτος που νομοθετεί συγκεντρώνοντας όλους τους σχετικούς νόμους σε έναν και καταργώντας οτιδήποτε προγενέστερο και οποιαδήποτε παραπομπή.

25. Ένα κράτος όπου δεν ντρέπεσαι να δηλώσεις επιχειρηματίας, αλλά η λέξη αυτή έχει την ίδια χροιά που έχει στο εξωτερικό το businessman και το businesswoman.

26. Ένα κράτος όπου ο τίτλος ενός ακαδημαϊκού εμπνέει σεβασμό και η αμοιβή ενός πολιτικού δεν είναι ισόβια.

27. Ένα κράτος ρυθμιστή όχι επενδυτή, όχι ερευνητή, όχι εκπαιδευτή, όχι πολιτιστικό παραγωγό, όχι μεταφορέα αγαθών, όχι κατασκευαστή.

28. Μία χώρα καινοτομίας, πραγματικής υλικής ευμάρειας, κοινωνικής συνοχής, άμιλλας και όχι φθόνου και "του θανάτου της κατσίκας του γείτονα".

29. Μία χώρα φάρο ιδεών, τεχνογνωσίας και ποιότητας ζωής.

Συμπληρώνετε ελεύθερα…

                                                              (John Zolotas- ευρωπαϊστές f/B)