Απόψεις...

 

«Έχω βαρεθεί να ακούω και να διαβάζω για τη «βία των νέων». Όχι επειδή το θέμα μού είναι αδιάφορο αλλά επειδή κανείς δεν μπαίνει στον κόπο να μιλήσει για τον «τεράστιο και βρωμερό ελέφαντα» που έχει στρογγυλοκάτσει στο δωμάτιο: την αναβάθμιση των νέων σε αυθεντίες των οποίων τις απόψεις δεν πρέπει απλώς να ακούσουμε αλλά και να υποκλιθούμε στο μεγαλείο τους. Την ανακήρυξη των νέων σε βασιλιάδες των οποίων τις επιθυμίες είμαστε υποχρεωμένοι όλοι οι υπόλοιποι να ικανοποιούμε ως διαταγές γιατί «οι νέοι έχουν δίκιο» ή γιατί «τα παιδιά ξέρουν».

Φυσικά τα παιδιά δεν ξέρουν την τύφλα τους και η ενθρόνισή τους τούς έχει -αναπόφευκτα - μετατρέψει σε ημιπαράφρονες ηγεμόνες οι οποίοι το μόνο που μπορούν να φέρουν είναι η καταστροφή. Δεκαετίες κολακείας στη νεότητα έχουν κάνει τους νέους αυτάρεσκους ηγετίσκους στους οποίους όλα επιτρέπονται. Κι όταν σε έναν ανώριμο, χωρίς εμπειρίες και με αίμα που βράζει άνθρωπο τα επιτρέπεις όλα, η βία είναι σίγουρα αυτό που κυρίως που θα εισπράξεις.

Η βία είναι η σωματική επιβολή, σωματική σύγκρουση. Είναι λογικό οι νέοι, που το μοναδικό τους πλεονέκτημα έναντι των μεγαλύτερων είναι η σωματική τους κατάσταση, να είναι πιο επιρρεπείς σ’ αυτή. Κι όταν δεν έχουν κανέναν να τους εμποδίσει, όταν δεν αισθάνονται κανέναν φόβο για τις συνέπειες των πράξεών τους, όταν το μόνο που νιώθουν είναι η κυριαρχία που τους προσφέρει ο θρόνος στον οποίο τους έχουμε τοποθετήσει, τότε θα αφεθούν στη φυσική τους ροπή. Που εκτός από τη βία είναι και η σκανταλιά την οποία θα προσπαθούν να κάνουν όλο και χειρότερη μπας και βρεθεί κάποιος να τους δείξει τα όριά τους. 

Τα όρια δεν θα μπαίνουν ποτέ (ποιος μπορεί να βάλει όρια στον βασιλιά του;), η βία θα γίνεται όλο και πιο ακραία και οι σοβαροφανείς δημοσιολόγοι θα αναρωτιούνται πομπωδώς «τις πταίει;» και θα προτείνουν κάθε λύση εκτός από τη μόνη που μπορεί να έχει αποτέλεσμα: την εκθρόνιση της νεολαίας και την τοποθέτησή της στη φυσική της θέση που σίγουρα δεν μπορεί να είναι αυτή του αρχηγού. 

Θα πρέπει να γίνει σε όλους κατανοητό ότι οι νέοι όχι μόνο δεν μπορεί να είναι αρχηγοί αλλά ότι χρειάζονται ηγεσία. Ότι χρειάζονται επιβολή ορίων και κανόνων και, εκτός από επιβράβευση, χρειάζονται και τιμωρία. Γιατί οι νέοι δεν ξέρουν τι τους γίνεται και πρέπει κάπως να μάθουν».

                                                                     (Μ.Βουλαρίνος-ΑΤΗensvoice)

«Μια καλή φίλη μού έγραψε χθες: «Τα πανεπιστήμια είναι δύο μήνες κλειστά. Τα παιδιά μου μπήκαν σε δύο πολύ καλές σχολές στην Αθήνα και στην Πάτρα, δύο σχολές που θέλουν αίμα για να τελειώσεις και οι οποίες έχουν τεράστια ποσοστά εγκατάλειψης. Εχασαν και τα δύο την εξεταστική του χειμερινού εξαμήνου. Εχασαν, δηλαδή, ένα εξάμηνο. Δεν ξέρω αν υπάρχει άλλη χώρα στην Ε.Ε. που θα επέτρεπε δύο μήνες να είναι κλειστά πανεπιστήμια». 

Και συμπλήρωνε: «Και να φανταστεί κανείς ότι κάποιοι ψήφισαν Ν.Δ. για να μην επιτρέπονται οι καταλήψεις και να μη χάνονται τα εξάμηνα». Η βασική της ευθύνη είναι ίσως ότι αρχικά σήκωσε πολύ ψηλά τον πήχυ, υποσχέθηκε ότι με ένα «μαγικό ραβδί» θα εξάλειφε από τα πανεπιστήμια τη βία, τις καταλήψεις, τη βρωμιά και την εγκληματικότητα. Τα σχέδιά της έμειναν στα χαρτιά, όπως φάνηκε πολύ καθαρά με την πανεπιστημιακή αστυνομία».

                                                                 (Αλ. Παπαχελάς-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)