Απόψεις...

 

«Η αξιολόγηση είναι ταμπού. Προχθές κάποιος συνδικαλιστής εκπαιδευτικός ανακοίνωσε σαρανταοκτάωρη απεργία κατά της αξιολόγησης. Τα επιχειρήματά του ήταν συντριπτικά: οι εκπαιδευτικοί στο Δημόσιο εργάζονται υπό άθλιες συνθήκες, χαμηλοί μισθοί, πολλά κτίρια δεν έχουν αντισεισμικό πιστοποιητικό, άλλα δεν έχουν θέρμανση κ.τ.λ., κ.τ.λ. Δεκτά όλ’ αυτά και απαράδεκτα. Ομως δεν έχουν σχέση με το εκπαιδευτικό τους έργο. Τι παράγουν και πώς το παράγουν δεδομένων των συνθηκών. 

Οταν μια σχολική τάξη μετατρέπεται σε εργαστήριο βίας της οποίας θύμα μπορεί να είναι και ο ίδιος ο εκπαιδευτικός, αυτός έχει ευθύνη ή όχι; Και δεν πρέπει να αξιολογηθεί βάσει της ικανότητάς του να διατηρήσει ή να αποκαταστήσει την τάξη; Οπως επίσης και ο διευθυντής του σχολείου ο οποίος δεν θέλησε ή δεν μπόρεσε να τον βοηθήσει.Και ας πάμε στα υψηλά. 

Αξιολόγηση των δικαστικών, αξιολόγηση των πολιτικών. Θα μου πείτε, αυτούς τους τελευταίους τους αξιολογούν οι ψηφοφόροι. Μου θυμίζει αυτό που κάποτε είχε πει ένας βετεράνος εκπαιδευτικός, ο οποίος επισήμανε στους συναδέλφους του ότι δεν του φτάνει όταν τους ακούει να λένε πως τους αξιολογούν τα παιδιά που τους κοιτούν στα μάτια. Η πολιτική ελίτ θα πρέπει να μάθει την τέχνη της αυτοαξιολόγησης ή της αυτοκάθαρσης. Οσο για τη δικαστική, εκεί η επιστήμη σηκώνει τα χέρια της ψηλά.

Η αξιολόγηση είναι ταμπού. Κι αυτό είναι μια βασική μειονεξία της ελληνικής κοινωνίας. Φοβόμαστε να μας αξιολογήσει κάποιος και ως εκ τούτου φοβόμαστε να αξιολογήσουμε. Μην κρίνεις ίνα μη κριθείς. Η αξιολόγηση είναι ο μεγαλύτερος φόβος της ελληνικής κοινωνίας. Δεν αποκαλύπτει μόνον την έλλειψη εμπιστοσύνης στις δικές μας δυνατότητες. Αποκαλύπτει και την έλλειψη εμπιστοσύνης στις δυνατότητες του διπλανού μας. Με δυο λόγια αποκαλύπτει το μαλακό υπογάστριο της κοινωνικής μας συνθήκης, την έλλειψη εμπιστοσύνης».

                                                          (Τ. Θεοδωρόπουλος- ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ) 

«Πάει, το συνηθίσαμε το πρόσωπο του τέρατος, κύριε Μητσοτάκη. Διαλαλείτε από τα κανάλια, ενώπιον μάλιστα της Προέδρου της Δημοκρατίας: «Δεν γίνεται να μη διαγράφονται από τα πανεπιστήμια φοιτητές που παρανομούν, καταστρέφοντάς τα». Γίνεται και παραγίνεται. Γίνεται κάπου 45 χρόνια τώρα – εκ των οποίων τα 5 υπό την πρωθυπουργία σας. Κι ας είστε ο πρώτος πρωθυπουργός που δήλωσε (δηλώνει συνέχεια, για την ακρίβεια) ότι θα εξαλείψει αυτή την παρακμιακή, κατάσταση.  

Δηλαδή, ομολογείτε δημοσίως ότι στα πανεπιστήμια κάνουν τελικά ό,τι θέλουν οι πρυτάνεις και το «καθηγητικό κατεστημένο»;  Οτι αυτό το τρισμακάριστον «πανεπιστημιακό αυτοδιοίκητο» όχι μόνο δεν δίνει πουθενά λόγο, αλλά ούτε καν του ζητείται από κρατική αρχή ο λόγος για την εκκωφαντική απροθυμία και την εγκληματική απραξία του να ανταποκριθεί στα στοιχειωδέστερα καθήκοντά του; 

Ας αλωνίζουν λοιπόν στα ελληνικά ΑΕΙ –τα μόνα παγκοσμίως– όχι μόνο βαρέως και κατ’ επανάληψη παρανομούντες φοιτητές, αλλά και άσχετοι των ασχέτων, ακόμη και ξένοι υπήκοοι συνεργοί στις παρανομίες, οι οποίοι (άκουσον άκουσον!, που λέγαμε κάποτε) διαμένουν ελευθέρως και ανεμποδίστως στις Φοιτητικές Εστίες. Οπως και άλλοι «συνεργάτες» – ναρκέμποροι, κατασκευαστές εκρηκτικών, εμπρηστές, επαγγελματίες μπάχαλοι και άλλα πολλά τέτοια λέλουδα του «αυτοδιοίκητου». 

                                                            (Β.Αγγελικόπουλος-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ )