Απόψεις...

  

«Ισως οι πολύμηνες απεργίες να είναι σύνηθες φαινόμενο στην Ισπανία, στο Βέλγιο ή στη Γαλλία, όπου οι διαμαρτυρίες των εργαζομένων μοιάζουν με εθνικό σπορ, αλλά η Γερμανία υπερηφανεύεται για τις ομαλές συλλογικές διαπραγματεύσεις της. Ομως το πρώτο τρίμηνο του 2024 είχε τις περισσότερες απεργίες στη χώρα τα τελευταία 25 χρόνια. Οι απεργοί ακινητοποίησαν τους σιδηροδρόμους και τα αεροδρόμια. Οι γιατροί αποχώρησαν από τα νοσοκομεία. Οι τραπεζικοί υπάλληλοι έφυγαν από τη δουλειά τους για μέρες. 

Η Γερμανία, η επί μακρόν οικονομική δύναμη στη Γηραιά Ηπειρο, είναι η βραδύτερα αναπτυσσόμενη χώρα στην Ευρωζώνη, ενώ περιήλθε σε ύφεση πέρυσι και προβλέπεται να μείνει στάσιμη φέτος. Το 2023 εμφάνισε τον υψηλότερο πληθωρισμό της τελευταίας 50ετίας. Το βάρος έχει πέσει κυρίως στους ώμους όσων λαμβάνουν χαμηλές και μεσαίες αποδοχές. Σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη, από το 2022 οι πραγματικοί μισθοί τους έχουν συρρικνωθεί περισσότερο από ποτέ μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ταυτόχρονα, η Γερμανία αντιμετωπίζει ολοένα και σοβαρότερες ελλείψεις εργατικού δυναμικού και γήρανση του πληθυσμού. Αξιωματούχοι υπολογίζουν ότι έως το 2035 θα λείπουν 7 εκατ. εργαζόμενοι από την οικονομία.Αυτό δημιουργεί προβλήματα για το γενναιόδωρο σύστημα πρόνοιας. Επί δεκαετίες η οικονομία της Γερμανίας ήταν κερδοφόρος χάρη στις εξαγωγές της προς την Κίνα και το φθηνό φυσικό αέριο από τη Ρωσία. 

Η εισβολή της Μόσχας στην Ουκρανία υποχρέωσε την Ευρώπη να απογαλακτιστεί από το ρωσικό καύσιμο. Εξ ου και ο αντίκτυπος στη Γερμανία ήταν χειρότερος από οπουδήποτε αλλού στην Ευρώπη, ακριβώς λόγω της τεράστιας βιομηχανίας της, ισοδύναμης με το 1/5 της συνολικής παραγωγής της. Περίπου 4 στα 10 νοικοκυριά έχουν ελάχιστες ή μηδενικές αποταμιεύσεις, δήλωσε ο Μάρσελ Φράτζερ, πρόεδρος του Γερμανικού Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών. 

«Οι απεργοί απαιτούν επίσης καλύτερες συνθήκες εργασίας, λιγότερες ώρες και τη δυνατότητα πρώιμου προγραμματισμού βαρδιών και διακοπών για καλύτερη ισορροπία επαγγελματικής και προσωπικής ζωής».

                                                                                  (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ) 

«Σήμερα που μιλάμε, λέει, περισσότερες από τις μισές χώρες του κόσμου, 110 από τις 204 που μετριούνται στην έρευνα, έχουν δείκτη γονιμότητας χαμηλότερο από το “δείκτη αναπλήρωσης”, δηλαδή τον ελάχιστο αριθμό παιδιών ανά γυναίκα που χρειάζεται ένας πληθυσμός για να μένει σταθερός, που είναι περίπου 2,1. Σύμφωνα με τις προβολές της έρευνας, το 2050, το οποίο απέχει από το σήμερα όσο απέχει το Μουντιάλ της Γαλλίας, η ίδρυση του Google, το “Ray of Light” της Μαντόνα και η γέννηση του Κιλιάν Εμπαπέ, μόνο 49 από τις 204 χώρες του κόσμου θα έχουν δείκτη γονιμότητας μεγαλύτερο από το 2,1. 

Μέχρι το 2100, οι χώρες αυτές θα έχουν απομείνει μόνο έξι (αριθ: 6). Πράγμα που σημαίνει ότι μέσα στις επόμενες δεκαετίες θα έρθει κάποια στιγμή (μια μέρα, με τη γέννηση ενός μωρού, χωρίς κανείς ποτέ να μάθει ακριβώς ποιο ήταν) που ο πληθυσμός της ανθρωπότητας θα πιάσει ταβάνι. Θα φτάσει τα 9 δισεκατομμύρια, ή λίγο παραπάνω, και μετά θα αρχίσει για πρώτη φορά στην ιστορία του είδους μας να μειώνεται. Προσοχή: δεν θα αρχίσει να μειώνεται ο πληθυσμός μόνο κάποιας περιοχής του πλανήτη ή κάποιων χωρών (στην Ελλάδα ο πληθυσμός μειώνεται από το 2011 ήδη). Θα αρχίσει να μειώνεται ο πληθυσμός της ανθρωπότητας. 

Το 1950 στην Ελλάδα γεννήθηκαν 155 χιλιάδες μωρά.Το 1976 γεννήθηκα εγώ, και μαζί μου 144 χιλιάδες Ελληνίδες κι Έλληνες.Το 2000 γεννήθηκαν 102 χιλιάδες.Πέρυσι, 79 χιλιάδες.Το 2050 υπολογίζεται ότι θα γεννηθούν 60 χιλιάδες.Και το 2100;πως πάνε τα πράγματα, το 2100 τα παιδιά και τα εγγόνια μας θα υποδεχτούν όλα κι όλα 38 χιλιάδες μωρά.

Μπορείτε να συλλάβετε πώς θα μοιάζει εκείνη η Ελλάδα; Μια χώρα με πολύ μικρότερο πληθυσμό από σήμερα (ανάλογα με το τι θα κάνουμε με τη μετανάστευση, μπορεί να είμαστε 8 εκατομμύρια, μπορεί και 6), αλλά κυρίως μια χώρα πολύ γερασμένη, με πολύ λιγότερους νέους, με πολύ, πολύ περισσότερους ηλικιωμένους, με σχεδόν πέντε φορές λιγότερα μωρά».

                                                       (Θ.Γεωργακόπουλος-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

«Κάτι αρχίζει και τρίζει στην κυβέρνηση; Η κυβέρνηση πριονίζει το κλαδί στο οποίο κάθεται, αλλά δεν υπάρχει κάποιος να ανεβεί στο δέντρο. Και ο Μητσοτάκης έχει πλέον μία εικόνα που φέρει γρατζουνιές. Αν αυτή η συνθήκη διατηρηθεί, τότε λογικά θα δούμε έναν κατακερματισμό του πολιτικού σκηνικού, με την αντισυστημικότητα να εξελίσσεται σε υπολογίσιμο ρεύμα».

                                                                           (Κ.Γιαννακίδης-protagon.gr)