Απόψεις...

 

«Τα τελευταία δύο χρόνια, για παράδειγμα, οι μετοχές της τεχνολογίας έχουν αποδώσει τα μέγιστα. Όποιος συμμετείχε στο πάρτι έχει το δικαίωμα να αποσύρει τα μισά του κεφάλαια και πάλι θα έχει περισσότερα από εμάς που επιλέξαμε να περιμένουμε μια καλή διόρθωση για να μπούμε. Αν υποθέσουμε, δηλαδή, ότι κάποιος δεν συμμετέχει καν στην αγορά.

Από την άλλη πληθαίνουν οι ενδείξεις αυτές που μας δείχνουν ότι πλησιάζουμε σε ένα κρίσιμο σημείο που θα δοκιμαστούν σκληρά άνθρωποι και οικονομίες. Και η ισχυρότερη όλων είναι εκείνη που θέλει τις κεντρικές τράπεζες να αυξάνουν τις θέσεις τους σε χρυσό. Κάτι που ακολουθούν ως τάση και μεγάλοι ιδιώτες επενδυτές στο εξωτερικό. Μήπως θα έπρεπε κάποιος να τους ακολουθήσει;Έστω σε ένα μέρος των διαθεσίμων τους; 

Ας μην ξεχνάμε τι μας έλεγαν πριν είκοσι χρόνια για τον χρυσό, αυτοί οι οποίοι σήμερα φορτώνουν και πάλι τα θησαυροφυλάκιά τους με το πολύτιμο μέταλλο: Ότι ο χρυσός ήταν ένα άχρηστο προϊόν και ότι δεν άξιζε κανείς να ασχοληθεί με αυτό. Τι είναι αυτό, λοιπόν, που τους φοβίζει τόσο πολύ και τους υποχρεώνει να στραπατσάρουν τον εγωισμό τους;»

                                                                               (Θ.Μαυρίδης- Liberal.gr)

«Δεν θα έπρεπε να μας εκπλήσσει το πολιτικό σόου του νέου αρχηγού του Σύριζα. Έχει αντικαταστήσει το πουκάμισο χωρίς γραβάτα του Αλέξη Τσίπρα με το αθλητικό μπλουζάκι, το αγωνιστικό παρελθόν των πανεπιστημιακών καταλήψεων με τη φοίτηση του σε αμερικανικά Πανεπιστήμια και το «περπάτημα» στη Γένοβας με κάποιες θολές επιχειρηματικές κινήσεις. Πέραν τούτων, ουδέν.Πίσω από αυτό το σόου υπάρχει το απόλυτο πολιτικό μηδενικό. Το ίδιο πολιτικό μηδενικό που είχε κάνει την εμφάνισή του πριν από εννέα χρόνια, στις 18 Μαρτίου του 2015. Όταν η εφημερί5δα του Σύριζα, η Αυγή είχε στην ψηφιακή της έκδοση, ως πρωτοσέλιδο: «Το Grexit είναι προτιμότερο από ένα τρίτο Μνημόνιο».

                                                                              (Κ.Χαροκόπος- liberal.gr)

«Εγώ δεν μπορώ να τα γράψω τεχνοκρατικά σαν τον Χαροκόπο. Γέλασα πικρά όμως διαβάζοντας στο τέλος της χθεσινής του ανάλυσης ότι η Moody’s, με την απόφαση της να μην μας δώσει την επενδυτική βαθμίδα, «έθεσε τον ελληνικό λαό μπροστά στις ευθύνες του». Διότι την ώρα που διάβαζα το άρθρο, άκουγα στο ραδιόφωνο έναν που δήλωνε επαγγελματίας, ο οποίος έλεγε ότι αν αγοράσει στη χονδρική πράγματα 100 ευρώ για το μαγαζί του και πουλήσει μόνο τα μισά, έπρεπε το κράτος να τον επιδοτήσει για τη ζημιά των υπόλοιπων 50 που του μένουν. «Αλλά δεν υπάρχει κράτος» κατέληξε.Μ’ αυτό το μυαλουδάκι να κοιμόμαστε και καλά θα πάμε».

                                                                          (Δ.Καμπουράκης-Liberal.gr)