Το κάρο μπροστά από το άλογο;

 

«Το κάρο μπροστά από το άλογο έχει βάλει η Ευρώπη στην υπόθεση της πράσινης μετάβασης, αλλά τα καμπανάκια ηχούν πλέον όλο και πιο δυνατά.Ο ελέφαντας στο δωμάτιο δεν είναι μόνο τα δίκτυα και οι τεράστιες επενδύσεις που απαιτούνται για να «σηκώσουν» τους στόχους του 2030 για 65 εκατομμύρια ηλεκτρικά αυτοκίνητα και 60 εκατομμύρια αντλίες θερμότητες, νούμερα ανέφικτα, όπως αναγνωρίζουν πλέον όλο και περισσότεροι άνθρωποι του χώρου. 

Οι ίδιες οι αυτοκινητοβιομηχανίες που είχαν πάρει ζεστά τη στροφή στην ηλεκτροκίνηση αντιλαμβάνονται ότι τα υψηλά επιτόκια και η εκτόξευση του κόστους των πρώτων υλών διατηρούν τις τιμές σε δυσανάλογα υψηλότερα επίπεδα των συμβατικών. Δίχως να το δηλώνουν επίσημα, ονόματα όπως GM, Mercedes-Benz, Volkswagen, ακόμη και η Tesla κατεβάζουν τον πήχη, αναθεωρούν τα τολμηρά οράματα για ένα πλήρως ηλεκτρικό μέλλον και κάποιες αυξάνουν την παραγωγή σε υβριδικά, τα οποία είναι πιο προσιτά.

Αλλά δεν είναι μόνο η αυτοκινητοβιομηχανία που βλέπει ότι η πράσινη μετάβαση σκοντάφτει στην ίδια την πραγματικότητα. Η είδηση ότι η Shell, μετά από μια από τις πιο κερδοφόρες χρονιές της, κατεβάζει το στόχο για μείωση 20% των εκπομπών CO2 μέχρι το 2030 και τον χαλαρώνει μεταξύ 15% -20%, μπορεί να ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων από τους υπέρμαχους της πράσινης μετάβασης, ωστόσο κάτι δείχνει. Ειδικά όταν συμπίπτει με την ανακοίνωση από τον Διεθνή Οργανισμό Ενέργειας ότι αναθεωρεί προς τα πάνω την παγκόσμια ζήτηση πετρελαίου κατά 110.000 βαρέλια την ημέρα για το 2024. Βρίσκεται αντιμέτωπη με τα αδιέξοδα που δημιούργησε ο ίδιος της ο κακός σχεδιασμός. 

Πλέον, προσκρούει σε μια σειρά από προβλήματα, ανασταλτικούς παράγοντες που δεν είχαν μελετηθεί επαρκώς απ’ όσους εμπνεύστηκαν το ευρωπαϊκό Green Deal. Οι φωνές ότι χρειάζεται επανασχεδιασμός πληθαίνουν, χωρίς να είναι σίγουρο ότι εισακούονται από την ευρωπαϊκή ηγεσία που την έχει κάνει σημαία της και πορεύεται με αυτήν προς τις εκλογές του Ιουνίου.

Τα καμπανάκια ωστόσο αυξάνονται. Το έδειξε ο πρωτοφανείς συντονισμός του αγροτικού κόσμου όλης της Ευρώπης με τα τρακτέρ στα πιο εμβληματικά σημεία της Ευρώπης, από την Πύλη του Βραδεμβούργου μέχρι την πλατεία Συντάγματος, που όλως τυχαίως συνέπεσε χρονικά με τη «Συμφωνία της Αμβέρσας».

Μια επείγουσα έκκληση από την ευρωπαϊκή βιομηχανία προς την ηγεσία της Ευρώπης, για αναζωογόνηση του βιομηχανικού τοπίου, την οποία υπογράφουν 568 επιχειρήσεις από είκοσι τομείς, 803 οργανισμοί και 186 ενώσεις, ώστε η απανθρακοποίηση να μη συνοδευτεί και από αποβιομηχάνιση.Δύο κλάδοι, αγροτικός και βιομηχανικός, τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους, που ωστόσο έχουν ένα κοινό παρονομαστή, το ενεργειακό κόστος στην εποχή της πράσινης μετάβασης. Είναι εφικτό να γίνει πράξη όλο αυτό το ευρωπαϊκό φιλόδοξο πλάνο μέσα στα έξι χρόνια που απομένουν μέχρι το 2030; Προφανώς και όχι.

Και γι’ αυτό σε χθεσινή της έκθεση, η Eurelectric, η ένωση των ευρωπαϊκών εταιρειών ηλεκτρικής ενέργειας, με πάνω από 3.500 μέλη από 30 χώρες, υποστηρίζει την κατεπείγουσα ανάγκη να δούμε «αλλιώς» το θέμα. Να βάλουμε επιτέλους το άλογο μπροστά από το κάρο.

Σε αυτή τη φάση βρίσκεται η πράσινη μετάβαση. Κρίσιμα στοιχεία δείχνουν ένα φρένο, μεγάλες εταιρείες, σοβαροί οργανισμοί έχουν όλο και περισσότερες επιφυλάξεις για την ακολουθούμενη πορεία, όσο αυτή έρχεται αντιμέτωπη με την πραγματικότητα των αριθμών. Κάπου στον σχεδιασμό, δεν δόθηκε η έμφαση που έπρεπε στον τρόπο υλοποίησης, παρά έγινε focus μόνο στο μακροχρόνιο στόχο».

                              (Απόσπασμα άρθρου του Γ.Φιντικάκη από το liberal.gr)