Απόψεις...

 

«Όλος αυτός ο χώρος των συλλογικοτήτων και των ομάδων κοινωνικής κριτικής και ακτιβισμού, τυφλωμένος από ένα ανεξήγητο μίσος για τον τρόπο ζωής μας συντάσσεται με αυτούς που θέλουν να τον καταστρέψουν. Δε βλέπουν πως οι αφιονισμένοι τρομοκράτες τους πρώτους που θα εξοντώσουν είναι αυτούς που οι «ευαίσθητες» συλλογικότητες των δυτικών κοινωνιών υπερασπίζονται.

Η δολοφονική επιδρομή στο φεστιβάλ Νόβα στις 7 Οκτωβρίου 2023, δεν προέκυψε. Δεν περνούσαν από εκεί τυχαία οι τρομοκράτες της Χαμάς και άρχισαν να δολοφονούν. Πήγαν εκεί, με τα αλεξίπτωτά τους γιατί γνώριζαν ποιοι έκαναν το πάρτι και τους δολοφόνησαν γιατί εκπροσωπούσαν αυτό που οι τρομοκράτες μισούσαν. Το Άλλο, τη διαφορετικότητα. Αν ζούσαν στη Γάζα θα τους πετούσαν από τις ταράτσες.

Όλα αυτά οι φεμινιστικές συλλογικότητες τα προσπερνούν. Ο αγώνας τους είναι ενταγμένος στην ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος. Κατά βάθος συμφωνούν με τον σ. Κουτσούμπα. Ο καπιταλισμός φταίει για την εκπόρνευση. Τα πάντα αφορούν τις παραγωγικές δυνάμεις και τις παραγωγικές σχέσεις. Αν αυτές ανατραπούν, θα αλλάξουν και οι συνειδήσεις. 

Με τούτα και με κείνα ο φεμινισμός έχει χάσει το διεθνιστικό του μήνυμα. Δεν αγκαλιάζει τις γυναίκες όλου του κόσμου που βασανίζονται, δολοφονούνται, βιάζονται, αλλά μόνον αυτές που οι θύτες βρίσκονται στον δυτικό κόσμο. Οι άλλες, οι γυναίκες των κιμπούτς, οι γυναίκες του Ιράν, οι ομοφυλόφιλοι του ισλαμικών χωρών, άνδρες και γυναίκες, βρίσκονται έξω από την εμβέλεια της ευαισθησίας των φεμινιστριών των δυτικών κοινωνιών.

Συνεπώς, η απόλυτη σιωπή, μέχρις αναισθησίας, με την οποία αντιμετώπισαν οι ημεδαπές φεμινίστριες τις σεξιστικές δηλώσεις Κουτσούμπα - Σοφιανού - Παπαρήγα, δε θα πρέπει να μας εκπλήσσει. Και ο Κουτσούμπας και ο Σοφιανός και η Παπαρήγα έχουν υψηλά ιδανικά και μπορεί να λένε και καμιά κουβέντα παραπάνω».

                                                                                 (Σ.Μουμτζής-liberal.gr)

«Ποια Ελληνίδα έχει τα πρωτεία στην πολιτική; Στην οικονομία, στον πολιτισμό, στις επιστήμες; Ποια είναι αυτή που πέρασε στην ιστορία γράφοντας την ιστορία της Ελλάδος; Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, αναζητήσαμε μία γυναίκα που χαίρει εκτίμησης και σεβασμού για το έργο της και κυρίως, γνωρίζει την ιστορία απ’ έξω κι ανακατωτά, ώστε να μας διαφωτίσει για το ποια προσωπικότητα ξεχωρίζει στο χρόνο για το μέλλον που άφησε πίσω της.

Η κα Μαρία Ευθυμίου, Ομότιμη Καθηγήτρια Ιστορίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, έχει δίκιο. Δεν είναι μία. Δεν μπορεί να είναι μία. Είναι πολλές. Είναι εκατοντάδες χιλιάδες, δηλώνοντας: 

«Οι γυναίκες στις οποίες θα ήθελα να αναφερθώ είναι οι εκατοντάδες χιλιάδες Ελληνίδες που -κυρίως από τη Βόρεια Ελλάδα τη σακατεμένη απ' τον πρόσφατο Εμφύλιο- έφυγαν μετανάστριες, στις δεκαετίες του 1950 και του 1960, σε Γερμανία, Καναδά, ΗΠΑ, Αυστραλία, Σουηδία, Βέλγιο. Αυτές που, συχνά, άφησαν πίσω τα παιδιά τους -πολλές φορές, μωρά και νεογέννητα- στη μάνα ή στην πεθερά τους, προκειμένου να μπορούν να δουλεύουν στην ξενιτειά ώρες ατέλειωτες για να στέλνουν στην πατρίδα, στις εκεί οικογένειές τους, χρήματα για την επιβίωση και την προκοπή τους. 

Και το ίδιο, να αναφερθώ σε αυτές ακριβώς τις εκατοντάδες χιλιάδες μανάδες και πεθερές που, μόνες τους στην πατρίδα, παραμερίζοντας την προσωπική τους ζωή κι έχοντας τα παιδιά τους στην ξενιτειά, πάλεψαν αγόγγυστα, με αγάπη κι αφοσίωση, ν' αναστήσουν όσο το δυνατόν καλύτερα τα απορφανισμένα εγγόνια τους. Για τη ρημαγμένη απ' τον πόλεμο και τον εμφύλιο σπαραγμό Ελλάδα που, χάρις σε γυναίκες σαν κι αυτές, μέσα απ' τη στέρηση τον πόνο και την εργατικότητά τους, ξαναέβρισκε τον βηματισμό και το μέλλον της. Ένα έπος νεοελληνικού πείσματος, αντοχής, αξιοπρέπειας. Γένους θηλυκού».

                                                                            (Ά.Κερώση-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)