Απόψεις...

 «Ανεβαίνοντας τα σκαλιά της Ερωτοκρίτου για να φτάσετε στα Αναφιώτικα, θα διασχίσετε τα γραφικά σκαλιά και τα γνωστά στενά δρομάκια της Πλάκας. Τι έχει αλλάξει στα Αναφιώτικα; Αν έχετε το «συντηρητικό» μάτι ενός boomer ίσως ενοχληθείτε από τα αμέτρητα tag, τα γκράφιτι και τις μουντζούρες που έχουν καλύψει την άλλοτε κατάλευκη, ασβεστωμένη αναφιώτικη συνοικία. Ίσως πάλι και όχι. Μια μικρογραφία των Κυκλάδων που κάποτε σφιχταγκάλιαζε τα πόδια του βράχου μοιάζει με πεζόδρομο των Εξαρχείων. Σημεία των καιρών ή αισθητική των καιρών; 

Η διαμαρτυρία για την αλλοίωση του αρχιτεκτονικού τοπίου θα πνιγεί στην αυτολογοκρισία πριν εκφραστεί, αν εκφραστεί. Διότι αυτό που κάποιοι βλέπουν ως αλλοτρίωση και ξεκάθαρο βανδαλισμό, άλλοι θα ερμηνεύσουν ως καμβά έκφρασης προβληματισμού νεανικών ομάδων. Συνεπώς γιατί τα Αναφιώτικα να μην αλλάξουν χρώμα; Γιατί να μην αλλάξουν χρώμα και οι Κυκλάδες; Πόσα χρόνια το λευκό θα υπερτερεί στα αιγαιοπελαγίτικα σπίτια, bro; 

Ως κοινωνία, διακατεχόμαστε από το σύνδρομο του θείου που όχι μόνο κάθεται με τη νεολαία, αλλά ντύνεται, συμπεριφέρεται και το κυριότερο σκέφτεται όπως αυτή. Περιττό να επισημανθεί πόσο και αν εμπνέει ρανίδα σεβασμού τούτος ο θείος στους νεότερους.Το χάσμα των γενεών είναι διαχρονικό και επιβεβλημένο. Είναι δύσκολο η εμπειρία της ζωής να ακυρωθεί απ’ τον αυθορμητισμό της νιότης. Δεν μπορεί ο ενήλικας να τρώει με τα χέρια μιμούμενος το παιδί. Μπορεί να διδαχθεί από την αθωότητά του, όχι από τον παρορμητισμό του. 

Ο τοκετός, λένε, είναι μια τραυματική εμπειρία. Ας μην την κάνουμε άλλοθι πνίγοντας στην επανάσταση και στη διαμαρτυρία όλες τις θετικές εμπειρίες της ζωής. Βαπτίζοντας μοντέρνο και νεωτερικό κάθε διανοητική ερυγή που προκύπτει από τον άγουρο οισοφάγο ενός νέου ανθρώπου. Έτσι τον αποπροσανατολίζουμε περισσότερο παρά τον βοηθάμε στο ταξίδι της ζωής τους. Πάντα με την πεποίθηση ότι τους κανόνες υπάρχουν εξαιρέσεις».

                                                                           (Επ. Μπινάζη-ΑΤΗensvoice)

«Και βέβαια, η Γερμανία έχει ήδη διαθέσει 16 δισ. ευρώ για την αμυντική ενίσχυση της Ουκρανίας, ποσό που την φέρνει στη δεύτερη θέση πίσω από τις Ηνωμένες Πολιτείες.Αλλά εντός του γερμανικού κυβερνητικού συνασπισμού υπάρχουν διαφωνίες για τη μελλοντική χρηματοδότηση των αμυντικών δαπανών και για την επόμενη γραμμή στήριξης προς την Ουκρανία. 

Σε αντίθεση με τη Γερμανία, η Ελλάδα δεν περίμενε την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία για να αντιληφθεί την ανάγκη αξιόμαχων ενόπλων δυνάμεων. Αντιμέτωπη με μία αναθεωρητική Τουρκία και τις προκλήσεις ασφαλείας που πολλαπλασιάζονται στη Μεσόγειο, μετά την οικονομική κρίση η Ελλάδα έχει επιδοθεί σε έναν αγώνα δρόμου για την αναβάθμιση του αμυντικού της εξοπλισμού, και μάλιστα έλαβε πρόσφατα τα εύσημα των ΗΠΑ για τις αμυντικές της δαπάνες που ξεπερνούν το 3,5% του ΑΕΠ, με το 45% αυτών να προορίζεται για εξοπλιστικές δαπάνες και εκσυγχρονισμό των ενόπλων δυνάμεων».

                                                                          (Κ.Σώκου- ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)