Απόψεις...

 

«Γεμίσαμε χαζοβιόληδες και δήθεν. Μάγκες μόνον όταν όλα γύρω μυρίζουν παστρικά την «ασφάλεια του καθεστώτος». Καθεστώτος μιας νέας τάξης πραγμάτων. Όπως την συσκευάζουν και τη διανέμουν σε συσκευασία βολικών ιδεών οι άνθρωποι της δήθεν «αριστεράς». Έτσι και ο γλυκανάλατος «ηθοποιός» Βλάχος. Προφανώς ο Βλάχος το παίζει αριστερός αμφισβητίας. Προφανέστατα όμως ούτε που σέβεται κανέναν, ούτε που σέβεται όσους διαφωνεί κι ας τους οφείλει το δικαίωμα στη διαφωνία. Δικαίωμα που ο ίδιος καταχράται. Κρυπτόμενος υποκριτικώς. 

Όλα δεν αντιμετωπίζονται με δήθεν χιούμορ και χοντρή πλάκα. Όλα δεν είναι για ξεπέτα και εύκολο χειροκρότημα.Τίποτε δεν κατάλαβε από τον ρόλο που υποδύθηκε (κυριολεκτικώς) στο τρομερό έργο του Ντάριο Φο. Αλλά, πώς να το κάνουμε, ηθοποιός δεν σημαίνει υποχρεωτικώς… Φως. Καμία άλλη επιβεβαίωση δεν χρειαζόμαστε ότι ο Βλάχος είναι ένα ακόμη φασιστάκι της αριστεροσύνης. Γι αυτό σκέφτηκε το έγκλημα. Να εξαφανίσω αυτόν που δεν χωνεύω. Που με κερδίζει στην πολιτική. Που με κερδίζει στη μαχητικότητα της καθημερινής τριβής. 

Αν έστω και λίγο γνώριζε κάτι από την ιστορία των συγκρούσεων, δεν θα είχε τολμήσει να σκεφτεί το «σάκο με τα κορμιά του Άδωνι και του Άρη» που θέλει να τους εξαφανίσει. Δηλαδή να τους απαλλοτριώσει. .Από τη δολοφονία χαρακτήρων, μέχρι τη δολοφονία ανθρώπων είναι μια απόσταση που κάποιοι, ειδικά σε αυτόν τον τόπο, τη διέσχισαν πολλές φορές, πολύ γρήγορα, χωρίς να έχουν μετανοιώσει. Και μετά, οι δολοφόνοι του τρόμου, αράδιαζαν σινδονιάδες με δήθεν αντιστασιακές αρλούμπες σε πρόζα δήθεν βαθέων επιχειρημάτων. 

Δεν παίζεις με τις ζωές των άλλων. Ούτε χτίζεις καριέρα με αστεϊσμούς σε βάρος ανθρώπων. Είναι απολύτως προφανές ποιόν σάκο εννοούσε ο Βλάχος.Κι αν πάλι δεχτώ μιαν αγαθή παρόρμηση, έτσι για να διασκεδάσει τα «παιδιά», και πάλι μια συγγνώμη είναι απαιτητή και πολύ καλύτερη από την υποκριτική προθυμία του να μοιραστεί τον σάκο.Άσε που δεν είμαι σίγουρος ότι θα τον ήθελαν, οι δύο άλλοι, για… παρέα».

                                                               (Μπ. Παπαδημητρίου- Liberal.gr)

«Αυξημένο κόστος παραγωγής, ελληνοποιήσεις προϊόντων αμφιβόλου προελεύσεως και μείωση του πληθυσμού των μελισσών εξαιτίας της αλόγιστης χρήσης φυτοφαρμάκων. Αυτά είναι κάποια από τα πλέον νευραλγικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι περίπου 25 χιλιάδες οικογένειες οι οποίες ασχολούνται με τη μελισσοκομία στη χώρα.

Την περασμένη χρονιά η παραγωγή του μελιού ήταν μειωμένη κατά περίπου 60%, γεγονός που εν πολλοίς οφείλεται στις καιρικές συνθήκες. Οι οικονομικές δυσκολίες των μελισσοκόμων που αναγκάζονται να πουλάνε την παραγωγή τους σε ιδιαιτέρως χαμηλές τιμές, είναι δυσθεώρητες. Κι όμως, το μέλι εξακολουθεί να θεωρείται είδος πολυτελείας». 

                                                             (Β.Ανδριανόπουλος-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)