Απόψεις...

 

«Η ομιλία νομπελίστα συγγραφέα αρχίζει με μια αφοριστική διατύπωση. «Η μείωση του θάρρους μπορεί να είναι το πιο εντυπωσιακό χαρακτηριστικό που παρατηρεί ένας εξωτερικός παρατηρητής στη Δύση σήμερα» είπε το 1978.

 «Αυτό είναι τόσο αληθινό τώρα όσο ήταν και τότε, ίσως και πιο αληθινό. Στην πατρίδα μας, ένα μεγάλο πολιτικό κόμμα [σ.σ.: το Ρεπουμπλικανικό] καταρρέει με δειλή υποταγή σε έναν δημαγωγό [σ.σ.: στον Τραμπ]. 

Στο εξωτερικό, φοβόμαστε να εξοπλίσουμε επαρκώς την Ουκρανία για να νικήσουμε έναν τερατώδη εισβολέα [σ.σ.: τον Πούτιν], φοβόμαστε να τιμωρήσουμε ένα ιρανικό καθεστώς που έχει επανειλημμένα προσπαθήσει να σκοτώσει Αμερικανούς και ενίοτε το καταφέρνει, φοβόμαστε να αντιμετωπίσουμε το γεγονός ότι όλοι μας στον φιλελεύθερο και δημοκρατικό κόσμο ξοδεύουμε πολύ λιγότερα από όσα χρειαζόμαστε για να υπερασπιστούμε τους εαυτούς μας» γράφει ο Κόεν. 

Και παραθέτει ένα απόσπασμα της ομιλίας του Σολζενίτσιν που θα μπορούσε να περιγράφει το σήμερα: «Οι δυνάμεις του Κακού έχουν αρχίσει την αποφασιστική τους επίθεση. Μπορείτε να αισθανθείτε την πίεσή τους, όμως οι οθόνες και οι εκδόσεις σας είναι γεμάτες από προδιαγεγραμμένα χαμόγελα και υψωμένα ποτήρια. Τι είναι αυτή η χαρά;»

                                                                                               (Protagon.gr)

«Οι ημέρες που ζούμε θυμίζουν τις τάσεις απομονωτισμού των ΗΠΑ τις παραμονές του 2ου μεγάλου πολέμου, οι οποίες όμως, ευτυχώς για τον ελεύθερο κόσμο, δεν ολοκληρώθηκαν λόγω του δόγματος Ρούσβελτ. Ο μεγάλος φόβος των ευρωπαϊκών δημοκρατιών μετά τον πόλεμο για μια επίθεση της Σοβιετικής Ένωσης δεν έγινε πραγματικότητα λόγω της ισχυρής παρουσίας των Αμερικανών στη Δυτική Ευρώπη. 

Και γι’ αυτό όλα τα χρόνια του ψυχρού πολέμου οι φιλοσοβιετικές πολιτικές δυνάμεις της Ευρώπης ζητούσαν τη διάλυση του ΝΑΤΟ και τον αφοπλισμό της Δύσης ομνύοντας δήθεν στην ειρήνη. Τα φιλειρηνικά κινήματα εκείνης της εποχής δούλευαν προφανώς για τον Ρώσο, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Οι ηγέτες του Συμφώνου της Βαρσοβίας δεν αισθάνθηκαν ποτέ τόσο ισχυροί ώστε να κάνουν την κίνηση.  Θα επαναληφθεί η ιστορία και, αν ναι, ως φάρσα ή ως τραγωδία;»

                                                                           (Λ.Καστανάς-ATHensvoice)

«Μα, τι ακριβώς θέλουν οι δικηγόροι; Μια πολυπληθής επιστημονική ομάδα, μια αξιοσέβαστη επαγγελματική κατηγορία ειδικού βάρους, οδηγείται να φέρεται όπως θα φερόταν μια συντεχνία χαμηλής πτήσης, χωρίς αντανακλαστικά σε σύγχρονες προκλήσεις, χωρίς όραμα, χωρίς τόλμη, χωρίς συναίνεση σε αλλαγές που προφανώς αποσκοπούν στον εκσυγχρονισμό της χώρας».

                                                                                          (Protagon Team)