Ναβάλνι: Ενας μάρτυρας, δημόσιο σύμβολο...

  

«Η ρωσική φυλακή είναι ένα μέρος στο οποίο πρέπει να είσαι έτοιμος να πεθάνεις κάθε μέρα», είπε σε συνέντευξή του ο Ρώσος πρώην ολιγάρχης Μιχαήλ Χοντορκόφσκι. Κάτι ξέρει – δέκα χρόνια πέρασε στη φυλακή, μετά την αντιπαράθεσή του με τον Πούτιν. Ο Αλεξέι Ναβάλνι άντεξε ψυχικά μέχρι το τέλος. 

Μία ημέρα πριν από τον θάνατό του, συγγενείς και συνεργάτες τον είχαν δει σε βιντεοκλήση όταν παρουσιάστηκε στο δικαστήριο. Ηταν κεφάτος. Ετσι ήταν πάντα, ακόμη και στις πιο δύσκολες στιγμές: θαρραλέος, χαμογελαστός και πνευματώδης.Το σώμα του, όμως, ήταν εμφανώς καταπονημένο. Η ψυχική αντοχή του δεν απέτρεψε τον βιολογικό του θάνατο. Αντεχε γιατί η ψυχή του ήταν από μέταλλο, αφιερωμένη στον αγώνα για μια «όμορφη Ρωσία του μέλλοντος», όπως έλεγε – μια δημοκρατική χώρα, με κράτος δικαίου, χωρίς διαφθορά. Το σώμα του, όμως, καταβλήθηκε. 

Δεν ήταν μόνο οι κακουχίες της φυλακής, που ισοδυναμούσαν με διαρκές βασανιστήριο. Αντιμετώπιζε τις συνεχείς προσπάθειες του καθεστώτος να τον εξοντώσει στη φυλακή – από στέρηση ύπνου και ψυχολογικό πόλεμο μέχρι υποσιτισμό και, πιθανότατα, βραδεία δηλητηρίαση. Το ένα πόδι του μούδιασε υπερβολικά, ανέπτυξε στομαχικές παθήσεις, αισθανόταν ζαλάδες. Οι συνεργάτες του υποψιάζονταν ότι τον δηλητηρίαζαν σιγά σιγά μέσω τροφής.

Ο Αλεξέι Ναβάλνι δεν δολοφονήθηκε απλώς. Στη νεοτσαρική Ρωσία του Πούτιν, η δολοφονία του ήταν θέμα χρόνου. Ο ίδιος αυτοθυσιάστηκε – μπορούσε να αποφύγει τον θάνατο, αλλά δεν το έκανε.. Ξεμπρόστιαζε ανηλεώς τη διαφθορά του Πούτιν, του Μεντβέντεφ και των υποτακτικών τους. Το ντοκιμαντέρ του για την αξίας ενός δισ. βίλα του Πούτιν στην Κριμαία είδαν 100 εκατ. άνθρωποι σε δέκα ημέρες. Είχε γίνει απειλητικός.

Ο Ναβάλνι δεν δολοφονήθηκε απλώς. Στην κλεπτοκρατική, ιμπεριαλιστική και νεοτσαρική Ρωσία του Πούτιν, η δολοφονία του ήταν θέμα χρόνου. Ο Ναβάλνι αυτοθυσιάστηκε – μπορούσε να αποφύγει τον θάνατο, αλλά δεν το έκανε. 

Σαν τη θυσία του Γρηγόρη Αυξεντίου και τόσων άλλων ηρώων, η θυσία του συνιστά «υπερβολή»: ο μάρτυρας υπερβαίνει την υπολογιστική ανταμοιβή, μετατρέποντας το σώμα του σε δημόσιο σύμβολο. Γενναίο παλικάρι, θα ζει και θα εμπνέει».

(Απόσπασμα άρθρου του Χ.Τσούκα από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)