Απόψεις...

 

« Οι Πανελλαδικές συμπυκνώνουν όλα τα άσχημα του εκπαιδευτικού μας συστήματος σε μια μοναδική στιγμή που ο μαθητής κάθεται πάνω από την κόλα. Κατά τη γνώμη μου δεν είναι εξέταση, είναι εφηβικός βασανισμός. 

Αν λοιπόν θα μπορούσε να συμβάλει σε κάτι η ίδρυση μη-κρατικών πανεπιστημίων, θα ήταν να ξεμπλοκαριστεί και σιγά-σιγά να εξαφανιστεί ο θεσμός των Πανελλαδικών. Να βρεθεί κάποιος άλλος τρόπος, στο τέλος-τέλος μόνο στην Ελλάδα υπάρχουν, πουθενά αλλού. Και αντί γι αυτό, βάζει και τα μη-κρατικά πανεπιστήμια στο λούκι να επιλέγουν όποιον παπαγαλίζει καλύτερα το κείμενο του βιβλίου, που το μαθαίνει απ’ έξω μέχρι το κόμμα, την τελεία και τις λεζάντες των φωτογραφιών; 

Για να έρθουν δηλαδή το MIT ή Harvard, θα περάσουν κι αυτά πρώτα από τον πάγκο του φροντιστηρίου; Θα μου πείτε «μα αυτά δεν θα ‘ρθουν. Ίσως κάτι άλλα χαμηλότερης στάθμης, άρα πρέπει να μπουν διασφαλίσεις ποιότητας». Κι εδώ μπαίνουμε στο κλασικό ερώτημα με την κότα και τ’ αυγό. Επειδή δεν θα ‘ρθουν τα σοβαρά ΑΕΙ χρειάζονται κρατικές δικλείδες ή επειδή ξεκινάμε με υπερβολικές κρατικές δικλείδες, τα σοβαρά ιδιωτικά πανεπιστήμια θα την κοπανήσουν από την αρχή; Είναι ένα ερώτημα κι αυτό. Διότι ποιο σοβαρό πανεπιστήμιο αφήνει άλλους να ορίσουν τις προϋποθέσεις για τους εισακτέους του; 

Από την άλλη, θα ήταν λάθος να μην υπάρχει κρατική ένσταση στην πιθανότητα να μπαίνει κανείς στην ιατρική ενώ δεν το αξίζει, μόνο και μόνο επειδή μπορεί πληρώσει αδρά. Υπάρχουν κι άλλα ζητήματα που χρειάζονται διευκρινήσεις. Επαναλαμβάνω ότι είμαι αναφανδόν υπέρ της λειτουργίας μη-κρατικών πανεπιστημίων, αλλά να ξεκινούν με κεφάλαιο μόλις δύο εκατομμυρίων; Αστείο ποσό για πανεπιστήμιο δεν είναι; Μεζονέτα 200 τετραγωνικών στη Γλυφάδα παίρνεις με τόσα, αν την παίρνεις».

                                                                       (Δ. Καμπουράκης- liberal.gr)

«Τα βασικά προβλήματα του Αγροτικού Τομέα με τα οποία δυστυχώς δεν ασχολείται σοβαρά καμία κυβέρνηση είναι τα παρακάτω.

1. Η Κατανομή Φυτικής και Ζωικής Παραγωγής – 3/1.

2.Το πολύ μικρό μέγεθος των Αγροτικών εκμεταλλεύσεων. Η μεγάλη ηλικία των     αρχηγών των αγροτικών εκμεταλλεύσεων και η μικρή είσοδο νέων στον κλάδο.

3.Το χαμηλό επίπεδο εκπαίδευσης και ενημέρωσης των αγροτών, κτηνοτρόφων.

4.Η χαμηλή Παραγωγικότητα, Αποδοτικότητα, Αποτελεσματικότητα και ο πολύ               χαμηλός βαθμός Εκμηχάνισης.

5.Η χαμηλή Διεθνής Ανταγωνιστικότητα των Ελληνικών Αγροτικών Προϊόντων λόγω                του πολύ υψηλού κόστους παραγωγής.

6.Η χρηματοδότηση των Αγροτικών – Κτηνοτροφικών εκμεταλλεύσεων.Ολοκληρώνοντας, όταν οι φίλοι αγρότες – κτηνοτρόφοι διαπιστώσουν ότι κάτι γίνεται για τα παραπάνω προβλήματα, τότε ίσως έχουμε κάνει ως χώρα ένα μικρό βήμα για την επίλυση τους, μέχρι τότε ας λάβει ο καθένας τα μέτρα του».

                                                            (Δ.Τριανταφυλίδης-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)