Πουθενά στον κόσμο...

Μόνο θλίψη δημιουργούν ειδήσεις που μας εκθέτουν ως κοινωνία συνολικά, πέρα από τις ευθύνες που έχουν οι καθ’ ύλην αρμόδιοι. Και μιλάμε για το γεγονός των -για πολλοστή φορά- επιθέσεων αδέσποτων σκύλων σε χώρους του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου της πόλης, εκεί όπου οι ασθενείς ή οι επισκέπτες τους κατεβαίνουν για λίγο στον περιβάλλοντα χώρο δεχόμενοι επιθέσεις από αγέλες σκύλων που κυκλοφορούν ελεύθερες στο όμορο Πανεπιστήμιο-Κυνοκομείο. 

Εκεί όπου τα σκυλιά μπαίνουν στις αίθουσες διδασκαλίας, ακόμη και στο εστιατόριο και επιτίθενται σε ανύποπτους φοιτητές και εργαζόμενους, αφού πολλά είναι τα περιστατικά τη στιγμή που οι φοιτητές δεν μπορούν να πάνε ούτε από τη μια σχολή στην άλλη με ασφάλεια. Ακόμη και το ertnews ασχολήθηκε με το θέμα δίνοντας αρνητική πανελλήνια προβολή στην πόλη, τη στιγμή που οι τοπικοί μας άρχοντες δεν δείχνουν να έχουν αίσθηση του επείγοντος.

Μιλάμε για την πόλη –μοναδικό φαινόμενο παγκοσμίως- που όποιος θέλει να εγκαταλείψει τον σκύλο του ξέρει πού θα πάει να τον αφήσει. Και δεν ντρέπεται κανένας για το ότι πουθενά αλλού στον πλανήτη δεν συμβαίνει κάτι ανάλογο. Κυριολεκτικά όμως. Να μετατρέπεται δηλαδή ένας χώρος παιδείας και πολιτισμού σε καταφύγιο αδέσποτων σκύλων που περιφέρονται παντού. 

Μόνο όταν υπάρχει κάποια ορκωμοσία και έρχονται γονείς και συγγενείς από διάφορα μέρη της χώρας, ως δια θαύματος τα σκυλιά εξαφανίζονται για να επανεμφανιστούν όμως την επομένη. Πράγμα που σημαίνει ότι υπάρχουν κάποιοι που πολύ καλά ξέρουν να συντηρούν την κατάσταση αυτή ως έχει, για τους δικούς τους προφανώς λόγους. 

Η Πρυτανεία νίπτει τας χείρας της, λες και δεν την αφορά το ζήτημα και ο Δήμος αρκείται  στο ότι έχει φτιάξει ένα κυνοκομείο όπου περιορισμένος αριθμός σκύλων κλείνεται σε κελιά. Οι πραγματικοί ένοχοι, που καταστούν τα σκυλιά αδέσποτα, δεν έχουν κάτι να φοβηθούν αφού οι έλεγχοι στα δεσποζόμενα είναι ελάχιστοι, αν γίνονται κιόλας. 

Φοιτητές ξένων πανεπιστημίων πάντως που βρέθηκαν κάποιο καλοκαίρι στο εδώ Παν/μιο για προγράμματα σπουδών, αναγκάστηκαν να προβούν σε διεθνείς διαμαρτυρίες, απειλώντας μάλιστα και με νομικά μέσα, αφού δεν μπορούσαν να κυκλοφορήσουν πουθενά με ασφάλεια και όπως έλεγαν στην επιστολή τους κινδύνευε η ίδια τους η ζωή εντός του Πανεπιστημιακού campus.

Αντί λοιπόν να περιφράξουν μια μεγάλη έκταση, από εκείνες που υπάρχουν άφθονες στην περιοχή και να εγκαταστήσουν εκεί τα αδέσποτα σε ελεύθερο αλλά ασφαλές περιβάλλον -και για τα ίδια τα σκυλιά αλλά και για τον κόσμο που κυκλοφορεί στο Παν/μιο ή το Νοσοκομείο- όπου με τη βοήθεια των φιλοζωικών θα μπορούσαν να τα περιθάλπουν, προσπαθούν να επεκτείνουν το κυνοκομείο με λίγα κελιά ακόμη. Μάλλον πρέπει πρώτα να συμβεί κάποιο ακραίο περιστατικό απώλειας ζωής για να δείξουν τον απαιτούμενο ζήλο, αλλά και πάλι μην είμαστε και τόσο σίγουροι ότι θα το κάνουν.

Η μικρή έκταση πάντως που έχει περιφραγεί δίπλα από τον κεντρικό δρόμο εντός του Παν/μιου δίνει τη λύση. Θα μπορούσε το ίδιο να γίνει με μια μεγαλύτερη έκταση και να περισυλλεγούν όλα τα αδέσποτα και της πόλης αλλά και του Παν/μίου. Αντ’ αυτού, όποιον περάσει την κεντρική πύλη τον υποδέχονται δεκάδες σκυλιά, τα οποία ανάλογα με τις διαθέσεις τους, δείχνουν τα δόντια τους. 

Η κατάσταση αυτή έχει φτάσει σίγουρα στο απροχώρητο και όπως έγραψαν και οι ξένοι φοιτητές «κανείς δεν μπορεί να περιμένει με σταυρωμένα χέρια το χειρότερο από αυτά που συμβαίνουν σήμερα. Πρέπει να αποδείξουμε όλοι μαζί ότι είμαστε σε θέση να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση».

                                                                 Στην Κεντρική  Πύλη

                                                   Ενδεικτικά, εντός του campus

Στο Πανηπειρωτικό

                                            Στη Λεωφόρο Νιάρχου

                                                           Η ενδεδειγμένη λύση