Απόψεις...

 

«Προσωπικά ξαφνιάστηκα με την παρουσία του (συνήθως δωρικού στιλ τεχνοκράτη) Άκη Σκέρτσου σε γλέντι, μετά την ψηφοφορία για τον γάμο ομοφύλων στη Βουλή, σε γνωστό wine bar στο Σύνταγμα.Θεωρώ πως όταν πανηγυρίζεις, ως νικητής, είναι σαν να να βγάζεις γλώσσα στους απέναντι «ηττημένους». Κι αυτό ήταν αχρείαστο πολιτικά και συμβολικά, κατά τη γνώμη μου, για μια κυβέρνηση που πάσχισε επί μήνες να συγκεράσει και όχι να διχάσει δυνάμεις στο θέμα του γάμου ομοφύλων. 

Σε ένα καυτό θέμα, όπως αυτό, που ο μισός πληθυσμός δείχνει εχθρικός ή τουλάχιστον επιφυλακτικός, είναι πιο σοφό να δείχνεις ταπεινός και μετρημένος. Διότι όταν η πολιτική ηγεμονία και η εκλογική πλειοψηφία τείνουν να επιδεικνύονται με γλέντια, ελλοχεύει ο κίνδυνος να παρεξηγηθούν ως σημάδια αλαζονείας.

Με απλά λόγια: δεν υπήρχε κανένας λόγος να γλεντάς τους «απέναντι», δηλαδή ένα αρκετά μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας, την Εκκλησία και 123 βουλευτές από όλα τα κόμματα -εκ των οποίων 50 βουλευτές της ΝΔ-, για την επιτυχία σου, όσο μεγάλη κι αν θεωρείται. 

Ακόμη πιο ασύμβατη φάνηκε η παρουσία της προέδρου της Δημοκρατίας, Κατερίνας Σακελλαροπούλου, στο εν λόγω δημόσιο γλέντι. Μπορεί ένας πολιτειακός παράγων να διαχωρίζει δημόσια νικητές και ηττημένους, σε ένα κρίσιμο κοινωνικό ζήτημα; Και να συμμετέχει στις χαρές των μεν ή στον θρήνο των άλλων; Θα μπορούσε π.χ. κανείς να διανοηθεί την κυρία Σακελλαροπούλου, μετά την ψήφιση του γάμου ομοφύλων, να συναντά τους Ιεράρχες που αντιστάθηκαν και πολέμησαν την αλλαγή; Ευτυχώς, όχι. 

Με την ίδια λογική, η παρουσία της σε γλέντι, και μάλιστα σε wine bar, στο πλευρό της επικρατούσας πλειοψηφίας, ήταν πρωτοφανής και ασυνήθιστη, προκάλεσε ερωτηματικά και συζητήσεις. Κανείς δεν θα παρεξηγούσε μια ιδιωτική (και μετριοπαθή) σύναξη χαράς, με καλεσμένους, που θα γιόρταζαν μια ιστορική κοινοβουλευτική κατάκτηση -την ισότητα στο γάμο- που έγινε νόμος του κράτους επί των ημερών της».

                                                                   (Σ.Γιαννακά-iefimerida.gr)

 «Ξέρετε γιατί υπάρχουν πολλοί στην Ελλάδα και στον κόσμο που δηλώνουν απροκάλυπτοι οπαδοί του Πούτιν; Διότι υπάρχουν πολλοί που αν είχαν τη δύναμη να σκοτώσουν κάποιον που τους ενοχλεί ή δεν τον χωνεύουν, θα το έκαναν δίχως τον παραμικρό δισταγμό. Είναι η διαφορά ανάμεσα στον πολιτισμένο και στον κατ’ επίφαση πολιτισμένο άνθρωπο. Ο πρώτος, ακόμα κι αν αποκτήσει απεριόριστη εξουσία και πεποίθηση ατιμωρησίας, δε θα σηκώσει το πιστόλι. Ο δεύτερος θα πατήσει αμέσως τη σκανδάλη δίχως κανέναν ενδοιασμό.

Το ίδιο συμβαίνει και με τα αυταρχικά καθεστώτα του ενός ανδρός. Ξεκινούν κάπως διστακτικά για να καταλήξουν πολλαπλασιαστές βίας και αυταρχισμού. Θυμηθείτε τον Πούτιν στην αρχή της πρώτης του θητείας, να κάθεται απέναντι στους συγγενείς του βυθισμένου πυρηνικού υποβρυχίου και να ακούει τις κατάρες τους αδιαμαρτύρητα σε εθνικό τηλεοπτικό δίκτυο. 

Δείτε και τον Πούτιν σήμερα. Για σκεφτείτε και τον Τραμπ ως πρόεδρο των ΗΠΑ, με τη δύναμη του Πούτιν στα χέρια του. Απλώς η δημοκρατία στις ΗΠΑ και η διάκριση των εξουσιών τον μπλόκαρε, στη Ρωσία δεν είναι έτσι τα πράγματα».

                                                                      (Δ.Καμπουράκης-liberal.gr)