Απόψεις...

 

«Τώρα ξαφνικά, οι ελληνοποιήσεις μαζί με την εισαγωγή φθηνότερων αγροτικών προϊόντων από τον τρίτο κόσμο, έγιναν σήμα κατατεθέν των αγροτικών μπλόκων. Φωνάζουν να μην ελληνοποιείται το ξένο μέλι. Ναι εντάξει, αλλά δεν τους πειράζει που το μέλι Κυθήρων πουλιέται 25 ευρώ το κιλό (!), τους ενοχλεί που κάποιοι παίρνουν ξένο μέλι και το ονομάζουν μέλι Κηθύρων επεμβαίνοντας στην τιμή του. Προφανώς διότι αυτό δεν τους αφήνει να το πάνε 30 ευρώ το κιλό. 

Φωνάζουν επειδή τα τούρκικα φιστίκια έχουν γεμίσει την αγορά. Ναι, αλλά όταν τους λένε να αυξήσουν λίγο το μεροκάματο των εργατών που τα μαζεύουν, αντιστέκονται. Οπότε τα δέντρα στην Αίγινα μένουν ατρύγητα. Το ίδιο κάνουν κι οι δικοί μου, οι ελαιοπαραγωγοί. Με 9 ευρώ χονδρική το λάδι διαμαρτύρονται ότι αν δεν τους βοηθήσει το κράτος θα μεταναστεύσουν. Πριν από δυο χρόνια το πουλούσαν 2.30 με 2.50 το κιλό. Για μετρήστε ποσοστιαία αύξηση. 

Θα μου πουν ότι η ξηρασία μείωσε την παραγωγή. Το ξέρω, γι αυτό και απέναντι στα φυσικά φαινόμενα υπάρχουν οι αποζημιώσεις.Μόνο που στα μπλόκα φωνάζουν για 100% αποζημίωση. Όσα χάσουν δηλαδή, να τα πάρουν απ’ το κράτος. Ναι, αλλά και ο υπάλληλος που μένει άνεργος, θα πάρει επίδομα ανεργίας από τον ΟΑΕΔ 479 ευρώ (από τον Απρίλιο), δεν θα πάρει τα 1200 που έπαιρνε μισθό πριν απολυθεί. Γιατί κι αυτός να μην ζητήσει αποζημίωση στο 100% της απώλειας;»

                                                                            (Δ.Καμπουράκης-liberal.gr) 

«Μπορεί να υπάρχουν τριάντα δημόσιοι υπάλληλοι στους εκατό μιας υπηρεσίας που αποφασίζουν να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους. Αλλά τελικά δεν φτάνουν. Επειδή αυτό που μένει ως αποτύπωμα στον χώρο είναι η απροθυμία των υπολοίπων 70 να κάνουν αυτό για το οποίο έχουν προσληφθεί. Το τι φταίει το γνωρίζουμε. Είναι η έλλειψη διαδικασιών αξιολόγησης και απόρριψης εκείνων που δεν πληρούν τα ελάχιστα κατώτατα όρια. 

Το πρόβλημα είναι ότι η κακή νοοτροπία του … τρουπώματος έχει περάσει και στον ιδιωτικό τομέα. Υπάρχουν πλέον και πολλοί γιατροί, μηχανικοί, δικηγόροι, που δεν κάνουν καλά την δουλειά τους. Κι εδώ υπάρχουν μηχανισμοί που λειτουργούν ως τείχη προστασίας για εκείνους που με την επαγγελματική τους δράση προκαλούν ζημία στους συμπολίτες τους. Και οι καλοί επαγγελματίες; Εκείνοι που θέλουν να τιμήσουν την υπογραφή τους και την εμπιστοσύνη των πελατών τους; Δυστυχώς χάνονται σε ένα κλίμα καχυποψίας που δημιουργούν οι υπόλοιποι, οι οπαδοί της ήσσονος προσπάθειας. 

Μια ολόκληρη κοινωνία χάνεται μέσα σε αυτό τον βούρκο. Δεν είναι ότι τρούπωσαν όσοι ήθελαν να τρουπώσουν. Είναι που όλοι μας έχουμε πέσει μέσα σε μία μαύρη τρύπα που μας απειλεί με εξαφάνιση. Χρειάζεται μια πραγματική επανάσταση του αυτονόητου. Αυστηροί κανόνες στην εκπαίδευση, αυστηροί κανόνες για την απόκτηση των επαγγελματικών αδειών, αξιολόγηση στο δημόσιο. Ποιος θα τα κάνει αυτά; Είναι η πιο δύσκολη ερώτηση».

                                                                                (Θ.Μαυρίδης- liberal.gr)