Απόψεις...

 

«Αν κάποιος βρεθεί στο ισόγειο του ανωτάτου δικαστηρίου –τον Αρειο Πάγο– θα εκπλαγεί, αν δεν είναι μυημένος με τους χώρους της δικαιοσύνης και τα δικαστήρια, από τον θόρυβο που κάνουν βαλίτσες που κουβαλούν δικαστές, οι οποίοι πηγαίνουν για να δικάσουν, βαλίτσες τροχήλατες που σέρνουν οι ανώτατοι δικαστικοί. Τι είναι όμως αυτές οι βαλίτσες; Είναι το μέσο μεταφοράς των δικογραφιών, που συνήθως είναι ογκωδέστατες, δεν μπορούν να μεταφερθούν στα χέρια, ούτε οι δικαστές διαθέτουν βοηθούς για τέτοιες δουλειές. 

Το θέαμα με τις βαλίτσες των αρεοπαγιτών συμπληρώνεται με κάτι ακόμη ενδιαφέρον, που συναντάει κανείς στους ορόφους του Αρείου Πάγου, όπου υπάλληλοι μεταφέρουν με καροτσάκια του σούπερ μάρκετ έγγραφα, δικογραφίες κ.λπ. Κι εδώ για τον ίδιο λόγο. Διότι αδυνατούν να τα μεταφέρουν με τα χέρια ή με άλλο μέσο. Αλλωστε τα καροτσάκια, γνωστά στη δικαιοσύνη ως «Σκλαβενίτηδες», δεν συναντώνται μόνον στο ανώτατο δικαστήριο, είναι… ευρείας κυκλοφορίας και στο Πρωτοδικείο και στην Εισαγγελία Πρωτοδικών της Αθήνας, όπου εμφανίζουν πολλαπλάσια του Αρείου Πάγου χρήση και διάδοση.

Η Εσθονία και η Λετονία, οι οποίες πριν από τρεις δεκαετίες βγήκαν από την οπισθοδρόμηση του σοβιετικού μοντέλου και κατόρθωσαν μέσα σε λίγα χρόνια να διαθέτουν σήμερα υποδειγματικά δικαστικά συστήματα. Τα παραδείγματα αυτών των χωρών στηρίζονται σε τολμηρές πολιτικές μεταρρυθμίσεων που εφαρμόστηκαν με επιμέλεια και με αφοσίωση. 

Εδώ, για χρόνια τα βήματα ψηφιοποίησης της Δικαιοσύνης ήταν αποσπασματικά, ημιτελή και γι’ αυτό τελικά αναποτελεσματικά, με αποτέλεσμα η ελληνική Δικαιοσύνη να διαθέτει πρωτιές στην καθυστέρηση έκδοσης των αποφάσεών της και η χώρα μας θλιβερά ρεκόρ παγκοσμίως».

                                                                 (Ιω. Μάνδρου-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

«Οι αγρότες έχουν δίκιο ότι τα πράγματα έχουν δυσκολέψει στη δουλειά τους. Έχουν διπλό άδικο όμως επειδή, πρώτον, ζητούν να πληρώσουν κάποιοι άλλοι (δηλαδή οι αστοί φορολογούμενοι) και δεύτερον γιατί εξακολουθούν να πιστεύουν ότι οι επιδοτήσεις και το κλείσιμο των συνόρων θα λύσουν τα προβλήματά τους.Το πραγματικό τους πρόβλημα είναι το υψηλό κόστος και η χαμηλή οργάνωση της παραγωγής τους. Στην πραγματικότητα, πρώτα το δεύτερο και μετά το πρώτο.

Έχουμε πολλούς μικρούς, όπως βεβαίως έχουμε πάμπολλους μικρούς σε όλους τους τομείς: εμπόριο και μεταποίηση.Έχουμε υψηλό κόστος γιατί εισάγουμε τα περισσότερα χρειαζούμενα. Ειδικά γεωργικά εφόδια, ζώντα ζώα, βεβαίως αγροτικά μηχανήματα, καύσιμα και σίγουρα εργαζόμενους της γης.Όσοι αγρότες οργάνωσαν τη δουλειά τους και την ξαναέστησαν με επιχειρηματικά κριτήρια βγάζουν καλά λεφτά, εξάγουν, πιάνουν καλές τιμές και άνετα εισοδήματα. Με δυσκολία, μεγάλη, αλλά και με πραγματική αυτονομία και αυξανόμενη αυτοπεποίθηση.

Φταίει βεβαίως και ο πρωθυπουργός. Τέσσερις υπουργούς άλλαξε στο Αγροτικής Ανάπτυξης, μέσα σε τέσσερα χρόνια: Βορίδης, Λιβανός, Γεωργαντάς, Αυγενάκης. Ποιος από όλους τους να προλάβει να κατανοήσει την εξαιρετικά περίπλοκη κατάσταση των τεράστιων μεταλλαγών που συντελούνται στον αγροτικό χώρο;»

                                                                  (Μπ.Παπαδημητρίου- liberal.gr)