Απόψεις...

 

«Την εκπληκτική ανθεκτικότητα που εμφανίζει η αμερικανική οικονομία έσπευσε να πανηγυρίσει ο Τζο Μπάιντεν το απόγευμα της Παρασκευής και η Wall Street βρήκε μία πολύ καλή δικαιολογία να γιορτάσει τα νέα εντυπωσιακά στοιχεία για την απασχόληση, με νέα υψηλά. Ο S&P 500 δοκίμασε να αγγίξει το επίπεδο των 5.000 μονάδων για πρώτη φορά στην ιστορία αλλά η άνοδος κατά 1,07% δεν ήταν αρκετή. 

Η οικονομία των ΗΠΑ παρήγαγε 353.000 θέσεις εργασίας τον Ιανουάριο, αρκετά περισσότερες από τις εκτιμήσεις των αναλυτών, ενώ η ανεργία παρέμεινε αμετάβλητη στο σχεδόν ιστορικά χαμηλό του 3,7%, όταν μάλιστα οι προβλέψεις έκαναν λόγο για μικρή άνοδο στο 3,8%. Γι’ αυτό ο Αμερικανός πρόεδρος δήλωσε με… προεκλογικό στόμφο ότι η αμερικανική οικονομία αποδεικνύει πως είναι η ισχυρότερη στον πλανήτη. 

Την ίδια ώρα, το ΑΕΠ των ΗΠΑ μεγεθύνεται με ρυθμό άνω του 3% ξορκίζοντας το φάντασμα της ύφεσης, το οποίο πλανάται ήδη πάνω από την Ευρώπη, και ο Τζερόμ Πάουελ ετοιμάζεται να «φωνάξει» ότι κατάφερε να «σκοτώσει» τον πληθωρισμό».

                                                                          (Κ. Μαριόλης-liberal.gr)

«Για δεκαετίες ο αγροτικός τομέας απορροφάει τη μερίδα του λέοντος (πέριξ του 30%) του ευρωπαϊκού προϋπολογισμού διαμορφώνοντας σε όλα τα κράτη-μέλη συγκεκριμένο πλαίσιο λειτουργίας και εξασφάλισης ενός ελαχίστου εισοδήματος στους αγρότες. Αυτή η πολιτική, για να έχουμε μια εικόνα, κοστίζει περίπου 55 δισ. ετησίως στον κοινοτικό προϋπολογισμό που κινείται κοντά στα 190 δισ. Για τη χώρα μας σε ένα σύνολο τακτικών εισροών από τα κοινοτικά ταμεία περί τα 6 δισ. ετησίως, κοντά στα 2 δισ. πάνε στον αγροτικό τομέα που σημαίνει ότι απορροφάει πάνω από το 30%. 

Η Κοινή Αγροτική Πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης συνεπώς κοστίζει το ένα τρίτο των πόρων και αυτό δεν προέκυψε τυχαία αλλά ως επιλογή για τη διατήρηση της παραγωγής και περιορισμό της εξάρτησης από εισαγωγές. Οι αποφάσεις για μετάβαση από τη γενναιόδωρη πολιτική των επιδοτήσεων σε πιο ελεγχόμενες και ορθολογικές πολιτικές έχουν ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων και αγροτικών κινητοποιήσεων σε όλη την Ευρώπη.

Στον σταδιακό περιορισμό των ενισχύσεων προστέθηκαν και τα αυστηρά μέτρα ελέγχου (με σύγχρονα τεχνολογικά μέσα) για να μειωθούν οι κοινοτικές απάτες που κατατρώγουν μέρος των κονδυλίων στην Ευρώπη και στη χώρα μας φυσικά. Αυτό που όμως φέρνει τα πάνω κάτω είναι η λεγομένη πράσινη μετάβαση που επιβάλλει σχεδόν ανυπέρβλητα εμπόδια στους αγρότες και εκτοξεύει το κόστος παραγωγής. 

Η μεταπήδηση από το ντίζελ σε ενέργεια από ανανεώσιμες πηγές είναι περίπλοκη υπόθεση και υψηλού κόστους και σε αυτό οι αγρότες έχουν δίκιο. Το χρονικό περιθώριο που έχει τεθεί μοιάζει ασφυκτικό και δύσκολα θα προσαρμοστεί ένας τόσο δυσκίνητος και «κακομαθημένος» τομέας παραγωγής που απολαμβάνει διαχρονικά σε όλη την Ευρώπη μια ιδιότυπη ασυλία».

                                                                  (Π. Λάμψιας- ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)