Απόψεις...

 

«Το γενικότερο σκηνικό των ημερών είναι γνωστό καθώς αυτό το έργο έχει ξαναπαιχθεί στο παρελθόν πάνω από δέκα φορές με πολύ πιο σοβαρούς πρωταγωνιστές. Τι σχέση έχουν οι σημερινοί αγροτοπατέρες με τον Μπούτα, τον Πατάκη, τον Κοκκινούλη και τα άλλα αστέρια του κάμπου. Αλλά και αυτοί ακόμα ηττήθηκαν ένα ξημέρωμα από τον Θόδωρο Τσουκάτο που τους έπιασε στην κυριολεξία στον ύπνο. Και να μην ξεχνάμε το αυτονόητο. Όταν μιλάμε με επαναστατική έκσταση για 800 τρακτέρ, μιλούμε για 800 αγρότες. Τίποτα παραπάνω, τίποτα λιγότερο. Στη Θεσσαλονίκη σήμερα δεν μπήκαν ούτε 500 τρακτέρ. 

Και οι καταλήψεις των πανεπιστημίων; Εντάξει, το ΚΚΕ έβγαλε τους δόκιμους Κνίτες να κάνουν την προϋπηρεσία τους. Να κάνουν το «αγροτικό» τους, όπως λέγαμε παλιότερα. Αν δεν φάει δακρυγόνο και σπρώξιμο από άνδρα τον ΜΑΤ, το βιογραφικό του υποψήφιου Κνίτη είναι φτωχό. Θα παραμείνει μια ζωή στην ΠΣΚ, ακόμα και αν πάψει να είναι φοιτητής. Αλίμονο δε, στους καθοδηγητές των σχολών όπου «έσπασε» η κατάληψη. Τους στέλνουν στο ΠΑΜΕ για να αποκτήσουν προλεταριακή συνείδηση. 

Τι αντίκρισμα έχουν όλα αυτά στο πολιτικό σκηνικό; Γιατί τελικά εκεί φαίνεται ο λογαριασμός. Όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις κανένα αντίκρισμα. Είναι τα γνωστά παιχνίδια, το τίμημα που καταβάλλουν οι πολίτες για το δημοκρατικό μας πολίτευμα».

                                                                            (Σ.Μουμτζής-liberal.gr)

«Συγκρίνατε την τεκνοποιία: ένα ζεύγος Ελλήνων αποκτά ένα παιδί, ή κανένα. Eνα ζεύγος Ρομά αποκτά τέσσερα. Οι αριθμοί είναι αυθαίρετοι, όμως δεν νομίζω ότι διαφέρουν από την πραγματικότητα. Οι Ρομά δεν αντιμετωπίζουν τις ίδιες οικονομικές δυσκολίες με τους Eλληνες; Iσως έχουν άλλους τρόπους για να τις ξεπεράσουν, στέλνοντας το παιδί από την πιο τρυφερή ηλικία στον δρόμο αντί για το σχολείο. Oμως, προφανώς, δεν έχουν και τις ίδιες απαιτήσεις για το παιδί τους από μια ελληνική οικογένεια. Και εκεί εντοπίζεται το πρόβλημα της υπογεννητικότητας.

Οι δυτικές κοινωνίες έχουν απαιτήσεις που ξέρουν ότι το σύστημα δεν μπορεί να τις ικανοποιήσει. Και το χειρότερο: έχουν χάσει το αίσθημα του μέλλοντός τους. Και δεν μιλάω μόνον για την κατάσταση του σημερινού κόσμου που προϊδεάζει για ένα χάος διαρκείας. Σκέφτομαι την αποψίλωση των αξιών του παρελθόντος μας. Και χωρίς αίσθημα του παρελθόντος δεν υπάρχει αίσθημα του μέλλοντος. 

Η τεκνοποιία χάνει την αξία της χωρίς το αίσθημα του μέλλοντος. Ενάμιση μήνα τώρα συζητάμε για το δικαίωμα τεκνοθεσίας των ομόφυλων ζευγαριών. Σαν να ξεχάσαμε ότι για να υπάρξει τεκνοθεσία πρέπει να προηγηθεί τεκνοποιία. Και για να την ενισχύσουμε χρειάζεται να αλλάξει το κοινωνικό μας μοντέλο. Τιτάνιο έργο για να το εμπιστευθούμε στους πολιτικούς».

                                                          (Τ.Θεοδωρόπουλος-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)