Απόψεις...

 

«Κάποτε η Επιστήμη που σχετιζόταν με τα ζητήματα του ανθρώπου είχε μια σοβαρότητα και κυρίως την υπομονή να μελετήσει τα φαινόμενα σε βάθος χρόνου. Να βγάλει αντικειμενικά συμπεράσματα και να τα δεχτεί, ακόμη κι αν αυτά δεν ήταν και τόσο ευχάριστα ή βολικά. Έτσι, είχαμε τις αναλύσεις για τα αρχέτυπα, για το πώς το αρχέτυπο «αρσενικό – θηλυκό», παίζουν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της προσωπικότητας ενός παιδιού. 

Αυτή υπήρξε η γλώσσα της ψυχιατρικής και της ψυχολογίας, μετά από δεκαετίες μελέτης, έρευνας και εμπειρίας μέσα στα βιολογικά και στα κοινωνικά φαινόμενα. Από τον Φρόιντ και τον Γιούνγκ, και από τις θρησκείες μέχρι τα πρώτα επιστημονικά βήματα, όλοι μιλούσαν για πρότυπα και αρχέτυπα χωρίς ποτέ να αδιαφορούν για τις επιταγές της βιολογίας, η οποία είναι πάντα παρούσα και οπωσδήποτε επηρεάζει τον άνθρωπο σε όλες τις εκφάνσεις του - και τις κοινωνικές. 

Κι όμως ξαφνικά «Επιστήμη» έγινε το, «παρατηρήσαμε τη συμπεριφορά 100 ομοφυλόφιλων και 100 ετεροφυλόφιλων και δεν είδαμε κάποια διαφορά», συνεπώς «εκατό κοινωνιολόγοι συνιστούν γάμο και παιδιά στα ομοφυλόφιλα»... εκεί καταλήγει η «Επιστήμη»: σε έρευνες στο ποδάρι, της στιγμής, και με γνώμονα τη στράτευση, δηλαδή τον πολιτικό σκοπό. 

Ασφαλώς αν κανείς τολμήσει να ρωτήσει: ποιος χρηματοδοτεί αυτές τις «επιστημονικές» έρευνες, τότε μετατρέπεται σε ψεκασμένο και γραφικό αρνητής της Επιστήμης. Για να είσαι «σοβαρός», στην εποχή της μεταμοντέρνας μπουρδολογίας, πρέπει να μην σου περνάει από το μυαλό ότι πίσω από αυτή την «επιστήμη» βρίσκονται πολιτικές ομάδες και κυρίως ΜΚΟ ή ακόμη και κράτη - που μπουκώνουν με χρήμα λιμασμένους ομοϊδεάτες «ερευνητές» και κυρίως πρέπει να αδιαφορείς τελείως για τα παιδιά. Το σημαντικό είναι η νομιμοποίηση του γούστου και της παρέκκλισης, η μετατροπή του «γουστάρω» σε ανθρώπινο δικαίωμα».

                                                                             (Γ. Κουτσαντώνης- f/B)

«Μια Καθαρά Δευτέρα με υποψία βροχής στη Θράκη και στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου γίνεται πρώτη είδηση ως «Καθαρά Δευτέρα με ομπρέλα». Οταν, δε, κάποιο μετεωρολογικό μοντέλο υπονοεί απλώς την πιθανότατα χιονόπτωσης στην Αττική (Αττική είναι και η Πάρνηθα, Αττική είναι και το Σούνιο) συμβαίνουν όσα είδαμε και με την πρόσφατη κακοκαιρία: από τις «φωτοβολίδες χιονιού» μέχρι την ενδελεχή απαρίθμηση των προαστίων που θα επηρεαστούν από τη χιονοκαταιγίδα. 

Αλήθεια, από πότε αρχίσαμε να ενδιαφερόμαστε τόσο πολύ για τον καιρό; Και κυρίως: από πότε η χώρα απέκτησε τόσο πολλούς μετεωρολόγους, εντός κι εκτός εισαγωγικών; Οι πηχυαίοι, τρομολαγνικοί τίτλοι ενημερωτικών ιστοσελίδων και το ξαφνικό πλεόνασμα μετεωρολογικής γνώσης από μέχρι πρότινος εντελώς άγνωστα πρόσωπα που εμφανίζονται ως «ειδικοί» προειδοποιώντας για καιρικούς Αρμαγεδδώνες είναι μια πολύ διαφορετική ιστορία. 

Ενας διαταραγμένος συνδυασμός εσκεμμένης αοριστίας (στα όρια της παραπληροφόρησης για να προκληθούν τα απαραίτητα κλικ), επιχειρηματικής απληστίας (από τα διαδικτυακά μέσα), ασυγκράτητου ναρκισσισμού (εκ μέρους ορισμένων μετεωρολόγων, επαγγελματιών και μη) και αδιαφορίας των αρμοδίων φορέων για να μπει ένας φραγμός στο καιρικό πανηγυράκι έχει εκθρέψει ένα «μετεωρολογικό» φρούτο (ή τέρας, διαλέγετε και παίρνετε) που παραπληροφορεί, τρομοκρατεί και προκαλεί οικονομικές απώλειες σε επιχειρήσεις, η δραστηριότητα των οποίων εξαρτάται άμεσα από τις καιρικές συνθήκες.Δύο λειτουργήματα δείχνουν πόσο χαμηλά μπορούν να φθάσουν στο τοξικό περιβάλλον των social media.

Ευθύνες για τον πλήρη εκτροχιασμό έχει και η Εθνική Μετεωρολογική Υπηρεσία. Ο επί σειράν ετών πεπαλαιωμένος, γραφειοκρατικός τρόπος λειτουργίας της εξέθρεψε ένα πολύ συντηρητικό μοντέλο ενημέρωσης που έδωσε χώρο στην «αδιαμεσολάβητη» επικοινωνία μεμονωμένων μετεωρολόγων μέσω social media. Και βλέπουμε τα αποτελέσματα. Δύο λειτουργήματα, μετεωρολογία και δημοσιογραφία, δείχνουν πόσο χαμηλά μπορούν να φθάσουν στο τοξικό περιβάλλον των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Ας μπει ένας φραγμός τώρα».

                                                                 (Δ. Ρηγόπουλος-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)