Απόψεις...

 

«Υπάρχουν δύο προβλήματα. Το ένα είναι η δυσκολία της κοινωνίας να ανακαλύψει την επανάσταση του αυτονόητου και να εγκαταλείψει τις αυταπάτες που της δημιούργησε η ιδεολογική κυριαρχία της αριστεράς στις προηγούμενες δεκαετίες. Για παράδειγμα, είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι ακόμη συζητάμε αν η Ελλάδα θα είναι η μοναδική χώρα στον πλανήτη που θα απαγορεύεται η λειτουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων! Ή ακόμη το γεγονός ότι ο δήμαρχος της πρωτεύουσας στηρίζει ανοικτά τους μπαχαλάκηδες στα πανεπιστήμια. Γιατί όχι και μία κατάληψη αύριο σε ένα εργοστάσιο; Σαν κι εκείνες που έδιωξαν μεγάλους ξένους επενδυτές από τη χώρα στα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης.

Το δεύτερο και πιο ουσιαστικό πρόβλημα είναι ότι η οικονομική ελίτ της χώρας δεν είναι διατεθειμένη να επενδύσει στην πατρίδα της. Ή καλύτερα, η Ελλάδα είναι για τα περισσότερα μέλη αυτής της ελίτ τόπος διακοπών. Και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι από τις πλέον αναπτυσσόμενες εταιρείες της χώρας είναι η ΔΕΗ, η οποία, όμως, δεν ανήκει σε αυτή την περίφημη ελίτ. Και ο κίνδυνος προέρχεται ακριβώς από το ότι λίγες εταιρείες αντλούν τη μερίδα του λέοντος από το προσφερόμενο μερίδιο του τραπεζικού δανεισμού. Όχι γιατί οι τράπεζες μεροληπτούν υπέρ τους, αλλά διότι δεν υπάρχουν άλλα ανάλογα projects για να χρηματοδοτήσουν».

(Θ. Μαυρίδης- Liberal.gr)

«Η παραίτηση της επικεφαλής της Κεντρικής Τράπεζας και η εκ νέου εκτίναξη του πληθωρισμού στο 65% τον Ιανουάριο, φέρνουν τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν για μία ακόμα φορά αντιμέτωπο με τη σκληρή πραγματικότητα στην οποία προσπαθεί να προσαρμοστεί την τελευταία πενταετία η τουρκική οικονομία. Μία οικονομία που κάλπαζε για χρόνια με ρυθμούς ανάπτυξης έως και 7% αλλά που η φτωχοποίηση του λαού έχει λάβει δραματικές διαστάσεις, κυρίως μετά το 2018 και την κρίση που είχε ταράξει τότε τις σχέσεις της με τις ΗΠΑ. 

Από την εξαΰλωση των συναλλαγματικών αποθεμάτων της χώρας μέσω των πρακτικών που χρησιμοποιούσε ο γαμπρός του Ερντογάν, μέχρι τις διαδοχικές απολύσεις των διοικητών της κεντρικής τράπεζας, τα όσα έχουν συμβεί στην Τουρκία είναι το λιγότερο άξια προβληματισμού.Μέσα σε λιγότερο από έξι χρόνια, ο Ερντογάν έχει αλλάξει 6 κεντρικούς τραπεζίτες».

                                                                         (Κ.Μαριόλης- Liberal.gr)

«Ενάμισι εκατομμύριο άνθρωποι. Τόσοι είναι οι νεκροί από σφαίρες στις ΗΠΑ τις τελευταίες πέντε δεκαετίες. Τι θα συνέβαινε αν κάποιος μπορούσε να απαγορεύσει την οπλοκατοχή με έναν νόμο; «Θα με είχαν σκοτώσει χιλιάδες φορές και το σώμα μου θα έμοιαζε με ένα κομμάτι ελβετικό τυρί», γράφει ο Πολ Όστερ στο Αιματοβαμμένο έθνος που κυκλοφορεί τις επόμενες μέρες από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, συνοδεία φωτογραφιών του Σπένσερ Οστράντερ από τόπους επιθέσεων».

                                                                     (Γ. Ρομπόλας-KAΘΗΜΕΡΙΝΗ)