Απόψεις...

 

«Με τους Αμερικάνους ή και με άλλους; Θα έχετε ακούσει τις θεωρίες για την αναγκαιότητα μιας πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής. Ότι κακώς είμαστε μόνο με τους Αμερικάνους και δεν είμαστε και με άλλους. Το ερώτημα είναι ποιοι είναι αυτοί οι «άλλοι». Για την Ευρώπη να μην το συζητάμε, είναι ανύπαρκτη στο γεωπολιτικό παιγνίδι. Κι έτσι μας μένουν Ρώσοι, Κινέζοι και Τούρκοι. Να μας συγχωρείτε, αλλά δεν υπάρχει καν δεύτερη σκέψη: Με τους Αμερικάνους και μόνο με τους Αμερικάνους. 

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι Αμερικανοί θα κοιτάξουν το συμφέρον τους, όπως κάνουν κι όλοι. Δεν υπάρχει επίσης αμφιβολία ότι η χρεοκοπία της Ελλάδας περιόρισε σημαντικά τις επιλογές της. Δεν διαδραματίζουμε σοβαρό ρόλο στη νοτιοανατολική Ευρώπη. Όχι γιατί δεν θέλουμε, αλλά γιατί δεν μπορούμε. Το μόνο που μπορούμε αντικειμενικά να κάνουμε είναι να στηριχτούμε σε κάποιον πολύ ισχυρό και να κερδίσουμε έτσι χρόνο.Για κερδισμένο χρόνο μιλάμε και όχι για κερδισμένες υποθέσεις. 

Ότι τα δικά μας συμφέροντα δεν θα ταυτίζονται πάντα με εκείνα των Αμερικανών και ότι οι σύμμαχοί μας θα κάνουν τότε το αυτονόητο γι αυτούς, θα πρέπει να το θεωρούμε δεδομένο. Αυτό όμως δεν αναιρεί τους λόγους για τους οποίους κάνουμε σήμερα συνειδητά την επιλογή της μεγαλύτερης πρόσδεσης στο άρμα των ΗΠΑ. Κι αυτό ανεξάρτητα από το γεγονός ότι οι παραδοσιακοί σύνδεσμοι της χώρας μας είναι με τις ΗΠΑ και όχι με την Κίνα ή τη Ρωσία».

                                                                            (Θ. Μαυρίδης- liberal.gr)  

«Όπου κι αν βρεθώ, σ’ όποιο δρόμο κι αν περπατήσω, βλέπω στις βιτρίνες των καταστημάτων «ζητείται πωλητής» ή «ζητείται άτομο προς εργασία». Παντού. Αλλά κι εκεί που δεν υπάρχουν βιτρίνες για να μπαίνουν αγγελίες, όλοι ξέρουμε την κατάσταση. Ο τουρισμός ζητά κόσμο και δεν βρίσκει, το μάζεμα των μήλων ζητούσε αλλά ματαίως, οι ελαιοπαραγωγοί ψάχνουν εργάτες με το ντουφέκι, οι επιχειρήσεις ψάχνουν παντού για εξειδικευμένα στελέχη, ακόμα και η ναυτιλία ψάχνει ναυτεργάτες, υπάρχει τεράστια ζήτηση για άτομα που θα ήθελαν να δουλέψουν. 

Γι' αυτό όταν ο Άδωνις Γεωργιάδης ως αρμόδιος υπουργός έχει δίκιο όταν λέει ότι είναι οξύμωρο το υπάρχον σχήμα, όλοι να ψάχνουν κόσμο να δουλέψει και η ανεργία να είναι στο 10,3%. Απλώς κανένας δεν μπορεί να δώσει μια πειστική απάντηση σ’ αυτό το αλλόκοτο φαινόμενο, εκτός κι αν όλοι ξαφνικά μεταβλήθηκαν σε τεμπέληδες. Αλλά ούτε στο άλλο παράξενο βρίσκεται εύκολα εξήγηση. Πώς εργοδότες ζητούν κόσμο, όμως αν και δε βρίσκουν αρνούνται να ανεβάσουν τους μισθούς; Κάπως πρέπει να εξηγηθούν όλα αυτά. 

Αυτός που δηλώνει άνεργος αλλά δεν ορμά να αρπάξει κάποια από τις πολλές υπάρχουσες θέσεις εργασίας, κάπως τα βολεύει οικονομικά και δεν έχει πραγματική ανάγκη να δουλέψει. Μα και ο εργοδότης που προτιμά να έχει κενές θέσεις εργασίας στην επιχείρηση του παρά να ανεβάσει τον μισθό που προσφέρει, σημαίνει ότι στην πραγματικότητα δεν έχει ανάγκη αύξησης του εργατικού δυναμικού του. Ή ότι η αύξηση της παραγωγής και τα έσοδα που θα φέρουν οι νέες θέσεις εργασίας, δεν θα καλύψουν το έξοδο που θα επωμιστεί από την αύξηση των μισθών.  

Σε τούτο τον τόπο, διαψεύδονται καθημερινά όλα όσα υποστηρίζει η οικονομική θεωρία, λες και όλα τα μεγέθη της ελληνικής οικονομίας είναι αριθμοί-μαϊμού».

                                                                  (Δ. Καμπουράκης- liberal.gr)

«Η Χαμάς ήξερε τι θα συμβεί μετά τις επιθέσεις εναντίον ισραηλινών στόχων. Συνεπώς, αυτά που γίνονται τώρα στη Γάζα είναι τμήμα του σχεδίου της. Η Ελλάδα οφείλει να εργαστεί για τη διάνοιξη ανθρωπιστικών διαδρόμων, θυμίζοντας και στην κοινή της γνώμη, ότι είναι με τους Παλαιστινίους και όχι με τη Χαμάς, εξυπηρετώντας τη στρατηγική της σχέση με το Ισραήλ».

                                                                     (Κ.Γιαννακίδης- Protagon.gr)