Η υποκρισία των «προοδευτικών»...

  

«Δεν ήξερα ότι το Ισραήλ έχει χούντα. Νόμιζα ότι έχει κανονική Δημοκρατία με κόμματα που εναλλάσσονται στην εξουσία μετά από ελεύθερες εκλογές. Διότι, όπως μας πληροφορούν κάποιοι Έλληνες συγγραφείς, το Ισραήλ κυβερνάται από μια «στρατοκρατική κλίκα». Αλλά δεν ήξερα ότι και η αναίτια σφαγή 1.400 αμάχων, μεταξύ των οποίων πολλές γριές, γέροι και παιδιά, θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν από εχέφρονες και διανοούμενους απλώς ως «ακρότητες» της Χαμάς. Δηλαδή σαν να πήγαν και να τους έβρισαν, ή να τους κατέβρεξαν ή έστω να τους γιαούρτωσαν. 

Και γιατί τα αιματηρά αντίποινα του Ισραήλ συνιστούν γενοκτονία ενώ η σφαγή των Εβραίων από τη Χαμάς όχι; Αν αγαπάς την ειρήνη και μισείς τον πόλεμο φρόντισε τουλάχιστον να είσαι αμερόληπτος. Αλλιώς διαλέγεις στρατόπεδο και οι ευαισθησίες σου είναι επιλεκτικές. Και μάλιστα στρατόπεδο που πρεσβεύει τα εντελώς αντίθετα από εσένα. Ή μήπως όχι;

Όταν η πολεμική μηχανή του Πούτιν και της παρέας του εισέβαλε στην Ουκρανία, τότε και πάλι διάφοροι ευαίσθητοι και πάντα προοδευτικοί συμπολίτες μας διαδήλωναν την υποστήριξή τους γενικώς στην «ειρήνη και τον άνθρωπο». Αποφεύγοντας να αναφερθούν στα εγκλήματα πολέμου  εις βάρος του μαρτυρικού, πλην όμως γενναίου ουκρανικού λαού. Διότι και τότε προσπαθούσαν να κρύψουν την υποστήριξή τους προς την επιτιθέμενη Ρωσία προβάλλοντας επιλεκτικές ειρηνόφιλες ευαισθησίες. Και φυσικά τον δήθεν ναζισμό των Ουκρανών.

Η υποκρισία είναι ίσως το πιο χαρακτηριστικό στοιχείο της στρατευμένης διανόησης. Εκμεταλλευόμενη πραγματικά γεγονότα και προβάλλοντας οικουμενικές έννοιες και αλήθειες, υποστηρίζει την πλευρά  στην οποία είναι κάθε φορά ταγμένη ιδεολογικά και πολιτικά. Μόνο που αν κάποτε το έκανε με επιτυχία στηριζόμενη στην άγνοια και τον διπολισμό, τώρα ο κόσμος ξύπνησε από τον λήθαργο της ψευδεπίγραφης προοδευτικότητας και έχει το θάρρος να αντιδρά. Ενίοτε χαμογελώντας ειρωνικά. 

Την ίδια στιγμή φαντάζει τρομακτικό όλο αυτό το σκηνικό με τις αντιδράσεις μεγάλης μερίδας φοιτητών, διανοουμένων, προοδευτικών που τάχθηκαν αμέσως ή εμμέσως στο πλευρό της Χαμάς και του Ισλαμικού φονταμενταλισμού. Δηλαδή τι περίμεναν να κάνει το Ισραήλ; Να μην απαντήσει; Τ

ο Ισραήλ είναι μια μικρή πολυπολιτισμική δημοκρατική κοινωνία, δυτικού τύπου με εκλεγμένη κυβέρνηση εν μέσω πολλών εκατομμυρίων μουσουλμάνων για τους οποίους η Δημοκρατία είναι έννοια ξένη προς την κουλτούρα τους. Και η Χαμάς είναι μια τρομοκρατική οργάνωση που έχει αφιερώσει την ύπαρξή της στην εξαφάνιση του Εβραϊκού κράτους. Να κάτσουν να τους εξαφανίσουν για να είναι ευχαριστημένοι οι της προόδου;

Από την άλλη, το Ισραήλ έχει ήδη προκαλέσει τον θάνατο τετραπλάσιου αριθμού ανθρώπων σε σχέση με τις δικές του απώλειες και προσπαθεί να ισοπεδώσει τη λωρίδα της Γάζας. Οι λεγόμενες στοχευμένες επιθέσεις προκαλούν μεγάλες παράπλευρες απώλειες, θάνατο αμάχων και δη παιδιών. Την ίδια στιγμή το Ισραήλ δηλώνει ότι η Χαμάς δεν θα κυβερνήσει ποτέ ξανά τη Γάζα, αλλά ούτε και αυτό θα πάρει την ευθύνη του πολύπαθου τόπου στα χέρια του. 

Ποιος και πώς θα αναλάβει την εποπτεία και τα έξοδα διακυβέρνησης της Γάζας, κανείς δεν ξέρει. Μήπως η διεθνής κοινότητα; Οι ΗΠΑ και τα πλούσια αραβικά κράτη; Η κατάσταση οδηγείται σε αδιέξοδο με θύματα τους πληθυσμούς και των δύο αντιμαχόμενων. Ο ολοκληρωτισμός, η δικτατορία και η καταπίεση του ανθρώπου από ένα απάνθρωπο σύστημα ασκούσε πάντοτε μια ιδιαίτερη έλξη σε πολλούς μαρξιστές διανοούμενους. 

Διότι, αφού είχαν αποδεχθεί τη «δικτατορία του προλεταριάτου» ως το καλύτερο και δικαιότερο πολίτευμα στον κόσμο, ήταν σχετικά εύκολο να φτάσουν έως και τον ισλαμικό φονταμενταλισμό. Και ας μην έχει φαινομενικά κανένα κοινό στοιχείο με το όνειρο ή την αυταπάτη τους. Έχει όμως ένα και μάλιστα το σημαντικότερο: την ανελευθερία. Κάτι που πάντοτε τους συγκινούσε και τους διέγειρε. 

Η ανείπωτη αίσθηση της κυριαρχίας επί των αδυνάμων, των ελευθεροφρόνων, των αυτεξούσιων των ικανών, των γενναίων. Και ευτυχώς αυτή η μερίδα των «προοδευτικών» όλου του κόσμου θα είναι πάντοτε εδώ για να μας θυμίζει την υποκρισία. Και είναι καθήκον των ελεύθερων πνευμάτων να την αποκαλύπτουν».

                            (Απόσπασμα άρθου του Λ.Καστανά από την ΑΤΗensvoice)