Απόψεις...

  

«Η συμφωνία της ΕΕ με την Τυνησία απέτυχε, ενώ η Αίγυπτος δεν δέχεται καν τους Παλαιστινίους της Γάζας, πόσο μάλλον μετανάστες από την Ευρώπη. Η ιταλική κυβέρνηση της Μελόνι συμφώνησε με τον Αλβανό πρωθυπουργό Έντι Ράμα, με οικονομικό αντίτιμο, να του στέλνει μετανάστες οι οποίοι θα φιλοξενούνται σε δυο στρατόπεδα. Παράδειγμα προς μίμηση αρχίζουν να αποτελούν η Βρετανία και η Δανία που υπέγραψαν συμφωνία με τη Ρουάντα, να στέλνουν εκεί μετανάστες. Η Βιέννη και το Βερολίνο φλερτάρουν σε παρόμοιες «διοχετεύσεις» σε αφρικανικές χώρες. 

Όμως αυτές οι συμφωνίες αφενός προκάλεσαν αντιδράσεις στην ΕΕ, αφετέρου στη Βρετανία η συμφωνία αντιμετωπίζει νομικά προβλήματα και μπλοκάρεται  στα βρετανικά δικαστήρια.  Νομοσχέδιο για τη μετανάστευση ετοιμάζει και ο Γάλλος πρόεδρος Μακρόν, ευρισκόμενος μεταξύ σφύρας και άκμονος. Σφυροκοπείται τόσο από την  αντιμεταναστευτική άκρα Δεξιά όσο και από τη διεθνιστική φιλομεταναστευτική Αριστερά. 

Η Άννα Διαμαντοπούλου πρόσφατα περιέγραψε την κατάσταση στην Ευρώπη, λέγοντας ότι είναι λάθος να θεωρείται πως το δημογραφικό θα λυθεί με το μεταναστευτικό. Παράλληλα περιέγραψε την αδυναμία ενσωμάτωσης των εισερχόμενων μαζών οι οποίες διέπονται από θεοκρατικές αντιλήψεις και εξακολουθούν να μην αποδέχονται το νομικό πλέγμα των ευρωπαϊκών χωρών, όντας ζηλωτές της Σαρία. 

Τραγικό είναι ότι σε αυτά τα ρεύματα, στον ευρωπαϊκό χώρο, η θέση των μουσουλμάνων γυναικών παραμένει στην ίδια μοίρα καταπίεσης όπως στις χώρες καταγωγής τους. Φυσικά λιντσαρίστηκε στα σόσιαλ μίντια από οπαδούς της ισλαμολάγνας Αριστεράς, και κάποιους φιλελέδες που και αυτοί είναι με τα «ανθρώπινα δικαιώματα».

                                                                                 (Γ.Σιδέρης-liberal.gr)

«Σχεδόν όλοι οι υπουργοί Δικαιοσύνης που διαχειρίστηκαν το χαρτοφυλάκιο του δικαστικού μας συστήματος ψήφισαν νόμους για την επιτάχυνση στην απονομή της δικαιοσύνης. Είναι ενδεικτικό ότι τριάντα οκτώ τέτοιοι νόμοι έχουν ψηφιστεί από τη δεκαετία του ’90 έως και σήμερα.Τι συμβαίνει, λοιπόν, κι όλα αυτά τα μέτρα έχουν στην πράξη αποτύχει;

Μια από τις πλέον βασικές αιτίες του αθεράπευτου αυτού προβλήματος στην απόδοση της δικαιοσύνης σχετίζεται με την πλημμυρίδα των υποθέσεων που φθάνουν προς επίλυση στα δικαστήρια. Είναι αμέτρητες. Ο αριθμός των μηνύσεων, μόνο στην Εισαγγελία της Αθήνας, κάθε χρόνο φθάνει τις 140.000. Τις μηνύσεις αυτές χειρίζονται συνολικά (μόνον) δώδεκα εισαγγελείς. Δηλαδή στον καθένα αναλογούν περί τις 12.000 μηνύσεις προς επεξεργασία!  Από το 2018 έως και το τέλος του 2022, στην Αθήνα κατατέθηκαν 700.000 μηνύσεις!

Εκτός από τις μηνύσεις, όμως, υπάρχουν και οι χιλιάδες εισαγγελικές παρεμβάσεις που προκαλούνται από δημοσιεύματα, αναφορές, από τα γεγονότα και λοιπά.Κι όλα αυτά σε μια Εισαγγελία και μόνο στο πεδίο της ποινικής δικαιοσύνης. Γι’ αυτό, αν δεν αντιμετωπιστεί το τσουνάμι των μηνύσεων, λύση επιτάχυνσης δεν διαφαίνεται στον δικαστικό μας ορίζοντα».

                                                                   (Ιω.Μάνδρου-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)